"Günaydın."dedi kısık bir erkek sesi, "Artık uyanmalısın."
"Biraz daha."dedim sadece.
"Bugün, herşeyi bitirmeyi düşünüyorum. Olga'nın çetesini çökelteceğim."
Uzaktan aynaya yansıyan bulanık görüntüye baktım. Kıravatıyla uğraşıyordu. Bağlayamadığını biliyordum ama yataktan kalkmak istemiyordum.
"Yaprak, artık kalksan mı diyorum?"dedi gelip önümde durarak. Kravatını havada tutup hafif aralık açtığım gözlerime sokmak istercesine, "Şunu bağlaman gerek."dedi.
Doğrularak gözlerimi ovuşturdum. Ayağa kalktığımda aramızda çok bir mesafe kalmamıştı. Elinden kıravatını alarak boynuna doladım.
"Bunu yapmayı nasıl öğrendin?"
"Babam,"dedim sessizce, "Babam'ın eline bakarak öğrendim."
"Üzülmen için sormadım." Eliyle çenemi kavrayarak yüzüne bakmam için havaya kaldırdı.
"Üzülmedim ki,"dedim gülümseyerek, "Alıştım."
"Bugün herşeyden kurtulacaksın. Olga'nın işini bitireceğim...!"
"Nasıl yapacaksın?"dedim merak dolu gözlerle, yatağın kenarına oturdum.
"Polislerle konuştum, ve elime geçen dosyaları inceledim. Yaprak,"dedi bitkin düşmüş olan sesiyle,"Kardeşim yaşıyor olabilir."
"Nasıl yani?"
"Polislerin ve benim araştırmalarımıza göre, yaşıyor olma ihtimali var. Yani senin dediğin gibi, onlar organ mafyası gibi görünüyor ama öylede olmaya bilirler."
"Olga, seni ve kardeşini nasıl tanımıyor olabilir? Yani, sen nasıl oraya gire bildin? Bu imkansız bir şey değil mi?"
"Olga, sahibi belli olan, veya olmayan bütün çocukları kaçırıp, ortadan bir hayalet gibi kaybolan biri. Bu işte o kadar iyi ki, arkasında kimlerin olduğunu bulamıyoruz... Soyadımı sahte bir kimlikle değiştirdim, onlarda anlamadılar. Çok uğraştım bunun için ve başardım. Onlar için kötü, bizim için iyi bir son olmasını istiyorum."dedi kapıya yönelerek.
"Bugün ne yapacaksın?"dedim arkasından seslenerek.
"Polislerle görüşeceğim."
"Ben ne yapa bilirim bu konuda?"dedim merdivenlerden inerek.
"Evde oturup, yemek yapa bilirsin."
"Bu kadar mı?"dedim şaşkınlıkla.
"Bide, kapıyı kimseye açma, dışarıya çıkma ve pencerelere yaklaşma."
"Neden?"
"Tehlike heryerde Yaprak. Oraya geri dönmek isteyeceğini sanmıyorum."dedi imayla.
"Tamam, ama geç dönme."dedim, haklı olduğunu biliyordum ama bazı konularda çok ısrarcı olduğumu da biliyordum. Çünkü korkuyorum. Bu insanları kaybetmek ve oraya geri dönmek istemiyordum.
"Korkma, herşey güzel olacak. Haydi gir içeriye ve biryere çıkma. Kapıyıda kilitle."dedi dış kapıyı kapatmak üzereyken,"Savaş,"dedim,"Kardeşin, nasıl ölmemiş olabilir ki?"
"Akşam sana herşeyi anlatacağım. Sadece şunu söyleye bilirim, kardeşimin bir mezarı bile yok! Yani, o ölmemiş olabilir."dedi ve dış kapıyı çekip beni tek başıma, bu koca evde bırakmıştı. Şimdi ne yapacaktım yalnız başıma?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aydınlığım Sensin
Novela Juvenil"Benden ne yapmamı istiyorsun?"dediğimde açtığı kapıyı tekrar kapattı. "Benimle anlaşma yapıp, buradan kurtulmanı..."dedi emin çıkan ses tonuyla. "Sana nasıl güvene bilirim?" dedim gözlerimi kısıp adını bile bilmediğim bir adamla anlaşma kuralların...
