Badgirl's Legacy || kth x kty [Completed]

Chapter 25 *Something's Wrong*

~~~

"Concentrate!" I shouted and walk towards him with a heavy steps for the nth time.

"How many times do I tell you to focus!!" I shouted at kinuha ang baril na hawak niya.

"Noona! Eh sa ngayon lang ako nakahawak ng baril eh. Natatakot pa ako."

I can't believe na sasama siya sa pinakapanganib na misyon bukas. Mag aapat na oras na kami dito sa gun training niya pero the heck, ni hindi niya nga mahawakan ng maayos ang baril eh.

"You leave me no choice kookie. Let's get into the other stage." I said at binigay na ulit ang baril sa kaniya. Nasa isang malawak na room kasi kami. The walls are bullet proof. The room was empty except for the table on the other side with different types of gun on it.

Naglakad ako patungo sa kabilang bahagi ng room. Nang matantya kong tama na ang layo naming dalawa. Nilabas ko ang dalawang baril ko. It has it's bloody red color with a design of a black dragon on the handle with its emerald eyes.

"Noona what are you doing?" He asked with his eyes wide open.

"Alam mo kook. Mas mabilis kang matututo sa adrenaline rush eh. Ni hindi mo nga mamamalayan na marunong kana pala." I said with a smirk on my face habang nilalaro ang mga baril sa kamay ko.

"Noona, tell me youre just joking."

"Do I look like joking?" I said with my very serious tone.

"Please don't d---- shit!" He cursed nang paputukan ko siya.

Tumakbo siya sa gilid ng room at halata sa kaniyang nagulat siya. He became pale. Lol. Kaloka yung mukha niya eh.

"Pasabi naman noona!"

"Sorry but I like surprises." I said at pinaputukan nanaman ulit siya.

Hindi ko naman siya tatamaan eh. Tinatakot ko lang. He begun to panick again. This time, pinagpapawisan na siya at parang nawawala sa sarili niya. That's it Kook. Ilabas mo ang demonyo sayo. His innocent eyes, change with a feirce one. Inangat niya ang baril na hawak niya at sinimulang paputukan rin ako. Wala akong ginawa kundi ang umiwas at sa ganun ay paputukan rin siya. I didnt aim it on him pero siya, ako talaga ang target niya. He became the monster he fear he is.

"Aaaah!" He screamed in pain nang madaplisan siya ng bala ko sa binti. I mean it nang matauhan siya, napagod na kasi ako kakaiwas.

"Shit! What happened?!"

Sabi na nga ba eh. Nawala siya sa sarili niya't hindi alam kung anong pinanggagagawa niya.

"I shot you." Simpleng sagot ko.

"What?! Why?!"

"Because you shot me first." Sabi ko sabay pakita sa daplis na nasa kaliwang braso ko. "But don't worry daplis lang yan." I can see that his eyes grew bigger.

"I d-did that?" He stuttered.

"What do you think? Alangan namang binaril ko sarili ko diba?" Sabi ko habang naglalakad papunta sa kaisa-isahang table sa dulo ng room. Kinuha ko ang first aid kit at bumalik sa kina-uupuan niya. Our blood scattered on the floor. Malakas kasi ang tulo ng dugo sa binti niya ganun din sa braso ko.

"I'll treat that." said I.

"W-wait. Please don't use a-alcohol."

"What? Your afraid with it?" Panunukso ko.

"N-no, i-it's just... FINE! Im afraid with it." He sighed in defeat.

"Don't worry it wont hurt that much. Watch me."

Kinagat ko muna ang panyo ko bago magbuhos ng alcohol sa bulak. I know this will hurt a damn much but I want Jungkook to be strong and face his fear. Dahan dahan kong dinampi ang bulak sa sugat ko. Napapikit na lang ako sa hapdi at mas kinagat pa ang panyong nasa bibig ko. Natapos ako nang mapagtanto kong hindi pala ako humihinga habang ginagamot ko ang sugat kong ngayon ay nakabandage na.

"See? Now it's your turn."

Lumapit ako sa kaniya pero mas lalo lamang siyang lumalayo. Tsk, scaredy cat -_-
I grab him in the arm at hinatak siya pa-upo sa sahig.

"Noona! Im fine! Really!"

"Do you want to drain all your blood at unti unting mamatay?! For Pete's sake kookie, it's just an alcohol!" I shouted at him.

He pouted his lips. "Fine." He said at nilahad ang binti niya. I cut his jeans hanggang sa sugat niya and started to cure it. I saw him flinched with every touch of the cotton on his wound. Alam kong masakit yun but he needs to endure it. Sobra sobrang sakit pa ang naranasan ko kesa diyan.

"Done." I said at niligpit na ang ginamit ko.

"I think that was a five minutes hell of my life." Sabi niya na pawang wala sa sarili. Seriously?

I just rolled my eyes at lumabas na ng room. Im tired. Kailangan kong magpahinga para sa big day bukas. Im not afraid to die though. Natatakot lang ako sa mga maiiwan ko dito sa mundong ibabaw. Like I said, ayoko ng commitment towards Taehyung kasi hindi ko alam kung anong mangyayari sakin bukas. It has two options, i'll live or die. Alam ko kung paano magtrabaho ang Zinvill. I know tomorrow night will get messy and bloody.

*Riiiiinnngggg*

I almost shreiked nang tumunog ang phone ko. Damn! Ba't nanggugulat? I pick up my phone habang naglalakad sa hallway palabas ng building.

"Hello?"

'Taeng?' Is this Taehyung? Why he seem so.... scared?

"Im here. Are you ok?"

'Taeng, im scared.' I heard his voice cracked. What's happening?

"Im here. Don't be scared. Where are you? Pupuntahan kita."

'No! Don't go near me!! I might hurt you.' Napatigil ako sa paglalakad ng dahil sa pagsigaw niya sa kabilang linya.

"W-what are you talking about?" I asked confused.

'I can't tell you. Im sorry.'

Before I could response the line was cut off. Damn! Nag aalala ako! What if binalikan siya ni Dago? What if.... Damn! Puro what if's! May magagawa ba ang ang what if's ko?

Napasabunot na lang ako sa buhok ko. What's happening to this world? Im I missing something? May hindi ba siya sinasabi sakin? How can I know?

Damn Taehyung! You make me so crazy worried!

✖✖✖

Hey guys! Sorry if ngayon lang naka update. Busy sa school eh tapos grounded pa wahhahah 😂

So enjoy!