Impossible love life of a fan girl

Chapter Twenty-seven

Parang normal na sakin na nagkikita kami ni Suho ah. Haha. 

After three days, kinausap ako ni mommy.

Mommy: Sa Philippines daw yung wedding ng sister mo.

Louise: Oh.

Mommy: Sa Friday, babalik kami sa Philippines para mag-ayos ng wedding nya. Sasama ka ba samin?

Louise: Hindi na po mommy.

Mommy: Hala, matagal ang pag-aayos ng wedding. Baka three months.

Louise: I know. Pero dito na lang po ako sa Korea. Kaya ko naman eh.

Mommy: Are you sure?

Louise:  Yup. Mommy, twenty years old na ko. Actually, 19 years old pero 20 dito sa Korea. *laughs*

Mommy: Sigurado ka ha.

Louise: Yes mom!

Grabe, ikakasal na si ate Bea. Wala na kong kaclose sa Kpop. Haaay.. Sabagay, people come, people go.

------

Babalik na si mommy and ate Bea sa Philippines para ayusin na yung wedding.

Hinatid ko na sila sa Incheon Airport.

Bea: Ingat ka ha!

Louise: Yup!

Mommy: Here's your ATM card. Wag kang maging magastos ha!

Louise: Opo.

Mommy: Tatawag-tawagan ka na lang namin ng ate mo okay?

Louise: Okay.

Nagyakapan na kami ni ate and mommy.

Hanggang ayun, umalis na sila.

Paglabas ko sa airport...

Naglakad-lakad na lang ako sa park at bumili ng ice cream.

I feel so alone right now. I know na kailangan kong sumama kena mommy pero ayoko.

Kasi ano namang gagawin ko dun, tutulungan ko sila sa wedding ni ate even though alam ko na hindi na kami masyadong magkakasama ni ate Bea. Magkakasama nga kami pero hindi tulad ng dati. So I chose na magstay na lang dito. Pupunta na lang ako sa Philippines pag wedding day na ni ate.

Part of me aches because I know na ikakasal na si ate. I don't know if I'll be happy or sad.

Pero alam ko na yung wedding ni ate, iyon yung magiging isa sa best days nya sa buong buhay nya.

Ako kaya? Kinasal na sya tapos ako wala pa?!

Ay oo nga pala, asawa ko si Suho. Hahaha! Feeler.

Pagkauwi ko. Ayun, mas ginusto kong manahimik muna. Wag muna ako maglibot-libot.

Forever alone eh.

(MULTIMEDIA: Aloneeeee.)