Kabanata 12- Tragedy
Uno
Wala paring malay si Tali nang dumating sila mommy.
Ganun parin siya. Lying there, tila wala ng buhay. Kung hindi lang dahil sa stable breathing niya ay mapagkakamalan na siyang patay dahil sa sobrang putla ng kaniyang mukha.
“Sinong doktor ang nagcheck sa kaniya? Anong sabi?” Tanong ni dad.
Sometimes, I feel worthless.
We’re a family of doctors, pero kami pa itong may mga problema sa kalusugan. Ate died delivering her baby because she's not strong enough, now Tali might be in great danger, too.
“Si Dr. Rubalcaba, dad. Sabi niya, once makuha niya ang resulta ay pupunta siya rito.”
As if on a cue, the door flew open. Iniluwa noon si Dr. Rubalcaba, na may hawak na mga papel. Tinignan niya ng seryuso sina mommy at daddy bago siya nagbuntong-hininga.
“Tali is suffering from Chronic Myelogenous Leukemia.”
Nanlamig ang buo kong katawan. Parang namanhid ang puso ko. Parang naninikip ang dibdib ko at hindi na ako makahinga.
Tali. My Tali… have leukemia.
No. Hindi pwede.
Tumango si dad, trying to show professionalism. Doctors shouldn’t be surprised with this kind of news. Alam nila na kahit sino, kahit mga mahal pa nila sa buhay, pwedeng dapuan ng sakit.
Mom, on the other hand, cannot contain her shock. She’s a woman after all. Nanginginig siyang umupo sa sofa.
Si Knight naman, nakapikit. His fist clenched.
Habang ako, gusto ko lang magwala. I want to punch Dr. Rubalcaba in the face. Maybe may mali sa test nila. Or nagswitch ng result.
Tali cannot be sick.
I’m not suited to be a doctor.
Kung hindi ko kayang iligtas ang pamilya ko, how can I save someone else’s?
“Chronic Myelogenous Leukemia, also known as Chronic Granulocytic Leukemia is a cancer of the white blood cells. Ito ang klase ng leukemia na mabilis at hindi makontrol ang pagdami ng myeloid cells sa bone marrow at ang pag-ipon ng cells na ito sa ating dugo.” Paliwanag ni Dr. Rubalcaba.
“Doc,” tawag ko. Tumingin sa akin si doc. “Paano po ‘yon? Wala namang early signs na may sakit ang kapatid ko, e. Kanina lang nong nahilo siya at nahimatay. Leukemia… hindi ba dapat ay may signs ‘yan like bruises?”
“90% ng pasyente ay nada-diagnose with this kind of disease during chronic stages, which is often asymptomatic, or walang signs na nagpapakitang may sakit sila. Ang natitirang 10% ay nada-diagnose during the accelerated stage which most often presents bleeding o pagdurugo, petechiae o iyong may mapulang spot na gawa sa dugo na nakikita sa ating balat, at ecchymosis o ang pag-escape ng dugo into the tissues na nanggaling sa nasirang blood vessels. Which I believe, wala ni-isang sign sa tatlo na nakita kay Tali. She belongs to the 90%.”
Tumayo si Knight saka lumapit kay Tali. He checked something in her arm.
“Bago siya nawalan ng malay kanina ay nakita kong tinitignan niya ang braso niya. Here,” inangat niya ang braso ni Tali. Lumapit doon si doc.
“A bruise,” tumango si doc sa kaniyang nakita, pagkatapos ay may sinulat sa papel na kanina pa niya hawak-hawak.
“Paano nagkaroon nito ang anak ko, doc? Ano ang causes ng leukemia na ito?” Mom regained her composure. Tumayo siya saka hinarap ng maayos ang doctor.
