BİLİNMEYEN

14.BÖLÜM (DÜZENLENDİ)

****

Duru sabah erkenden uyanmıştı zaten heyecandan uyuyamamıştı ki bu gün Savaşı doğduğuna pişman edecekti yapacaklarının heyecanıyla yanında yattığı adama dönerek izlemeye başladı. Savaş cidden yakışıklı bir erkekti tabi kaba ve suratsızdı da ama Duru onu gün geçtikçe daha çok seviyordu. Duru dayanamayarak elini Savaşın saçlarına uzatarak okşadı ardından eli Savaşın sakallı olan yüzüne götürerek sakalarını sevdi bu his hoşuna gittiği için kıkırdarken. Savaşın uyanıp uyanmaması umurunda değildi. Savaş Duru'nun dokunuşları ile huzurla uyandı ama gözlerini açıp bu huzuru yok etmek istemiyordu Duru eliyle okşadığı Savaşın çenesine eğilerek içten bir öpücük kondurup tekrar kıkırdadı. Savaş elinde olmadan gözleri kapalı olsa bile gülümsedi. Duru Savaşın yüzünde gördüğü gülümseme ile nefesini tutarak

"Cidden çok güzel gülümsemen var ve sen gülümsemeyerek bana çok şey kaybettiğimi hissettiriyorsun Savaş"

Savaş gözünü açmadan elin Duru'nun göbeğine götürüp okşayarak "Eğer ben çok gülümseseydim böyle özel anlarda gülümsediğim de bu kadar mutlu olmazdın yavrum"

"Hiçte bile Savaş ben senin her bakışınla mutlu olan bir insanım gülümsemenle mi mutlu olmayacağım?" derken Savaş hissettiği tekmeyle gözlerini açıp yataktan doğrularak 

"Sabah sabah sus be kadın bebeğimizin sesini duyamıyorum" diyerek kafasını Duru'nun göbeğine kattı Duru bu hareketle kasılırken Savaş oğlunun tekmelerini büyülenmişcesine hissetmeye çalışıyordu. Duru şaşkınca "Savaşşş" dese de Savaş onu hemen susturarak 

"Şşşhhh bırakta onunla konuşayım" 

Duru bu cümleden sonra teslim olarak göbeğine kafasını koymuş Savaşın saçlarını okşamaya başladı. Savaş ise sessiz bir şekilde

"Şimdiden baban gibi olduğunu belli ettin oğulum çok güçlüsün ama yinede annenin canını fazla acıtma yoksa kızarım ve sakın gerçekleri annene belli etme" deyince tekmeler durdu Savaş erkeksi bir gülüşle "Tamam küsme şampiyon gerçekleri annene belli edebilirsin sonuçta er ya da geç baban ortaya çıkacak" demesiyle tekmeler tekrar başladı.

Bu güzel anı kapının birden açılmasıyla bozuldu. Savaş gelene aldırmazken Duru kızararak kapıya döndü Demir, Cenk, Poyraz ve Rüzgar içeri girdiklerinde gördükleri görüntüyle şok geçirir gibi kalırken Savaş sinirle kafasını Duru'nun göbeğinden kaldırıp

"Lan piç herifler kargalar bokunu yemeden ne diye odama dalıyorsun bir rahat verin lan!"

Cenk kekeleyerek "Şe şey biz kapıyı çaldık abi siz duymayınca kötü bir şey oldu sandık" derken Poyraz kendine gelerek "Yok ebemin müsait bir yeri" dedi Duru açıkta olan göbeğini kapatıp yataktan inerek ondan açıklama bekler gibi bakan abisine

"Şey ben dün burada uyuya kalmışım abi. Valla sadece uyuduk hem ben hamileyim canım fesatlaşmayın!" 

Cenk şaşkınca Duru'nun göbeğine bakarak "Ne yani hamileyken mercimek fırına verilmiyor muymuş la?" demesiyle Duru pancar gibi kızarırken Demir kardeşini kendine çekerek onu bu utanç verici andan kurtarıp

"Lan oğlum gerizekalı mısın? Kes sesini!"

Savaş bu görüntüyle sinirle yerinden kalkarak "Yeminle bir gün hepinizin katili ben olacağım! Şaka gibi birde utanmadan gelmişler hesap sorar gibi odanın ortasına dizilmişler laan birde sevgilimle uyudum diye size hesap mı vereceğim? Size ne lan size ne rahat bırakın bizi! İster öpüşürüz ister koklaşırız" deyince Duru utançla "Savaşşşş" diye çığırınca Savaş sakin olmaya çalışarak 

"Tamam sustum ama bu gün bu kapıya kilit alıyoruz ve bir daha bu gereksizlerin sabahın köründe odamıza girmelerine engel oluyoruz" diyerek sinirle odadan çıktı ve dört adamı kahkahaya boğdu. Demir ilk sakinleşen olarak