တီ~~~~~~~
မနက္ခင္း alarm clockကအသံေၾကာင့္ kyungsooတစ္ေယာက္ ေခါင္းအံုးကို နားနဲ႔ပိတ္ပီး အသံေပ်ာက္လိုေပ်ာက္ျငား ႀကိဳးစားလိုက္သည္..
တီ~~~~~~~~
" က်စ္"
" kyungsooထေတာ့ေလ..ေက်ာင္းမသြားဘူးလား.."
" ဟူး..."
" kyungsoo!!!"
" ထပီ ommaေရ.."
သူ႔အေမအသံကို ဖုန္းေအာင္ kyungsooတစ္ေယာက္ ဖင္ကုန္းပီးျပန္ေအာ္လိုက္သည္..မထလို႔လည္း မရေတာ့တဲ့အေျခအေနမို႔ ေလးပင္ေနတဲ့ မ်က္လံုးေတြကို မနည္းအားယူကာ ေျခလွမ္းေတြကို ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဦးတည္လိုက္သည္..
" ျမန္ျမန္လာစား...အေရွ႕မွာ ဦးေလးႀကီးေစာင့္ေနတယ္..စားပီး ေက်ာင္းသြားေတာ့..ၾကည့္ဦး..နက္ကတိုင္ကလည္း ေစာင္းရြဲ႕ေနတာပဲ..မင့္ကိုယ္မင္း သူေဌးသားဆိုတာလည္း သတိရဦး..အျမဲ ေနပံုထိုင္ပံုေတြက ကေလကေခ်လိုပဲ.."
ေျပာလည္းေျပာ..လက္က လည္းပင္းနားက နက္ကတိုင္ကို ျပန္ျပဳျပင္ေပးေနေလပီ..
ဒါ မနက္ခင္း omaရဲ႕ က်က္သေရအသံေလးေတြ..နားေထာင္ရပါမ်ားေတာ့လည္း ရင္ထဲကိုမတိုးေတာ့တာ..ပထမဆံုး ဒီလိုစကားေတြၾကားတုန္းက စိတ္ေတြရႈပ္ရတယ္ဆိုေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ဒီဘက္နားကဝင္ပီး ဟိုဘက္နားက ျပန္ထြက္သြားေစသည္..appaမရွိေတာ့ရ်္ appaလုပ္ငန္းေတြကို ommaတစ္ေယာက္ထဲ ဦးစီးကာ ကၽြန္ေတာ့ရဲ႕ ေဝယ်ာဝစၥေတြကိုလည္း လုပ္ေပးရသူမို႔ kyungsooစိတ္ရႈပ္တယ္ဆိုေပမယ့္ သည္းခံႏိုင္ပါသည္..တစ္ခုထည္း...သူေဌးသားမို႔လို႔ သူရဲ႕ေနပံုထိုင္ပံုေတြကအစ အေပါင္းအသင္းေတြအဆံုး အဆင့္အတန္းရွိရမယ္လို႔ မွတ္ယူထားတဲ့ ommaရဲ႕ တစ္ယူသန္ကိုေတာ့ တစ္စက္ကေလးမွပင္မႀကိဳက္..
" kyungsoo..ommaေျပာတာ နားလည္တယ္ေနာ္..ေက်ာင္းမွာ ေဘးနားကထိုင္တဲ့ လူေတြကို ကိုယ့္အဆင့္နဲ႔တူတယ္ထင္မွ ေပါင္းေနာ္.."
" ကၽြန္ေတာ္ ကေလးမဟုတ္ေတာ့ဘူး.."
" ဟုတ္ပါပီ...ommaရဲ႕သားေလးကို ommaက မ်က္လံုးထဲ ကေလးလို႔ပဲျမင္ေနလို႔ပါ..ကဲ..စားပီး သြားေတာ့..ommaလည္း ျပင္ဆင္ပီး ကုမၸဏီသြားေတာ့မယ္.."
