" kyungsoo..ေက်ာင္းမွာ စာေတြ ေသခ်ာလိုက္လုပ္ရဲ႕လား..."
အလုပ္ကိစၥနဲ႔ ခရီးထြက္သြားသည့္ ommaစီကေန တစ္ပတ္ၾကာမွ ဖုန္းဝင္လာျခင္းပင္..ေခၚေနတာ ၁၀ခါေက်ာ္မွ ကိုင္ဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္ရျခင္းက ကိုကို႔ရဲ႕ အျပံဳးႏုႏုေလး တစ္ခုေၾကာင့္....
" nae omma..."
" ဆရာနဲ႔ေရာ အဆင္ေျပေျပေနတယ္မလား သားေလး.."
သူ႔အေပၚ ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ႀကီးလြန္းသည့္ ommaအား kyungsooသက္ပ်င္းေတြ ခိုးခ်ရင္းသာ အလိုက္အထိုက္ ျပန္ေျဖျဖစ္သည္...
" ခုေရာ ေန႔လည္စာ စားပီးပီလား.."
" စားေနတုန္း omma..."
ေဘးနားက ကိုကိုကေတာ့ kyungsooအတြက္ ဟင္းေတြ ေသခ်ာထည့္ေပးေနသည္..kyungsooနဲ႔ အၾကည့္ခ်င္းဆံုေတာ့လည္း ခပ္ဖြဖြေလး ျပံဳးျပျပန္သည္..kyungsooသိတာေပါ့..ကိုကို မ်က္ႏွာမေကာင္းဘူးဆိုတာ..ကိုကို႔စိတ္ထဲ ဘာေတြေတြးေနလည္းဆိုတာ...kyungsooစိုးရိမ္မိသည္..ကိုကို႔လို လူမ်ိဳးက kyungsooလို အသက္မျပည့္ေသးသည့္ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္နဲ႔ ခိုးေခ်ာင္ခိုးဝွက္ ခ်စ္ေနၾကတယ္ဆိုတာကို ကိုကိုတစ္ေယာက္ စိတ္ပ်က္သြားမည္ဆိုးသည္..ေၾကာက္လည္းေၾကာက္သည္..ကိုကို တစ္ေန႔ သူ႔ကိုထားခဲ့မည္ကို..
" kyungsoo..ommaေျပာတာ ၾကားလား..omma သန္ဘက္ခါ ျပန္ေရာက္မယ္.."
" ဗ်ာ..."
သန္ဘက္ခါ??ကိုကို႔ကို လွည့္ၾကည့္ေတာ့ ထမင္းကိုသာ ေျဖးေျဖးခ်င္းစားေနသည္...'အခ်ိန္ေတြ ကုန္တာ ျမန္လိုက္တာ ကိုကိုရယ္' သန္ဘက္ခါဆိုရင္ ကိုကို သူ႔ကိုထားခဲ့ေတာ့မည္လား.???..ကိုကို႔မိန္းမ ျပန္လာရင္ သူကေရာ???
" kyungsoo..ommaဖုန္းခ်ေတာ့မယ္..စာေသခ်ာ လိုက္လုပ္ထားေနာ္..omma မင္းအဆင့္တက္တာေတြပဲ ျမင္ခ်င္တယ္..."
Kyungsooျပန္ေျဖခ်င္စိတ္မရွိေတာ့တာနဲ႔ ဖုန္းခ်ပစ္လိုက္ေတာ့သည္...ငိုခ်င္ေပမယ့္ ငိုလို႔မျဖစ္..ဝမ္းနည္းေပမယ့္ ျပံဳးေနရမည္..ကိုကို႔ေရွ႕မွာ ေပ်ာ့ညံ့ေနလို႔မျဖစ္ဘူးေလ..ကိုကို စိတ္ပ်က္သြားလိမ့္မည္..
" ကိုကို..."
" အြန္း...စားေတာ့ ကေလး..ခဏေန ေက်ာင္းတက္ရေတာ့မွာ..."
