" appa..."
Canadaမွာေနတဲ့ appaကေတာ့ ေအးခ်မ္းစြာေနရသည္ထင္ပါရဲ႕..jonginသူ႔appaရဲ႕ အရြယ္တင္မႈကိုၾကည့္ပီး ျပံဳးမိသည္..
" ငါ့သားလို႔မေျပာရဘူး..ေခ်ာလာလိုက္တာ..ဟား..ဟား.."
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္တဲ့ appaေၾကာင့္ jonginတကယ္ကိုပဲ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ ျပံဳးမိျပန္သည္..ေလယာဥ္ကြင္းမွာ လာႀကိဳတဲ့ appaက jonginပုခံုးကို ဖတ္ပီး..
" ငါ့သားကို appaေျပာစရာေတြရွိတယ္..အိမ္ေရာက္မွေျပာၾကတာေပါ့ကြာ.."
သူကိုယ္တိုင္လည္း ေျပာစရာရွိလို႔ ေရာက္လာတယ္ဆိုတာေတာ့ appaကို မေျပာျပျဖစ္..
" အေပၚထပ္က အခန္းထဲမွာ ခဏနားေနဦး...appa..ငါ့သား အတြက္ lunchျပင္ေပးထားမယ္.."
အေနာက္ႏိုင္ငံသားႀကီးလို ျဖစ္ေနတဲ့ appaကိုၾကည့္ရတာ တကယ့္ကို လြတ္လပ္မႈအျပည့္နဲ႔ပင္...
" appaကို ေတာ္ေတာ္ေျပာစရာေတြ မ်ားေနတယ္တဲ့တူတယ္..ေတာက္ေလၽွာက္ appaကိုပဲ လိုက္ၾကည့္ေနတယ္..ဟား...ဟား.."
ဒီတစ္ခါေတာ့ Jonginအလိုက္သင့္သာ ျပံဳးျပႏိုင္ေတာ့သည္..တကယ္လည္း ေျပာစရာေတြမ်ားသည္..သူေျပာျပလိုက္လို႔ appaလက္မခံႏိုင္ပဲ စိတ္ပ်က္သြားမည္ကို စိုးရိမ္မိျခင္းေၾကာင့္သာ...
" ေနာက္မွ ေအးေဆးေျပာေပါ့ကြာ..ခုေတာ့ သြားနားဦး..."
အခန္းထဲေရာက္ေတာ့လည္း အေမာမေျဖႏိုင္ေသး...ကေလးစီ ဖုန္းဆက္ဖို႔ လုပ္ရေသးသည္..ဒီခ်ိန္ဆို ကေလးအိပ္ေနပီလား ဆိုသည့္ အေတြးေၾကာင့္ jonginဖုန္းဆက္သင့္ မဆက္သင့္ကို ေတြးပူရျပန္သည္..ဖုန္းဖြင့္ဖြင့္ခ်င္း ကေလးစီက msgေတြ႕ေတာ့ ခုနကစိတ္ညစ္တာေတြ ဘယ္ေပ်ာက္ကုန္မွန္းမသိေအာင္ လွိုက္လွိုက္လွဲလွဲ ျပံဳးမိျပန္သည္...
15 minutes ago~~~~ဆိုသည့္ msgစာေၾကာင္းရွည္ေလး တစ္ခုက jonginရင္ကို အတိုင္းမသိ ေအးျမမႈေပးသည္...ကေလးအသံ ၾကားခ်င္လြန္းလို႔ callဆိုသည့္ ေနရာေလးအား ဖိလိုက္ေတာ့.. မၾကာပါ...'ဟဲလို ကိုကို'ဆိုသည့္ အိပ္ခ်င္မူးတူးအသံေလးေၾကာင့္ အသံထြက္ပီး မရယ္မိေအာင္ ထိန္းရျပန္သည္..
" အိပ္ေနပီလား ကေလး.."
" အိပ္ေပ်ာ္ေတာ့မလို႔..."
