Bittersweet Tragedy (GxG) (SLOW UPDATE)

Chapter 3

Hilary's POV:

I go upstairs kasi hindi sya nagtanong kung nasaan ang guest room. Tss.

Nasan naman kaya yung isang yun?! May 10 rooms kasi dito. Study room, music room, clothes, laundry room, my shoe collection room, My room, room ni Mom, master's bed room, at dalawang guest's room.

"Hey, where are you?" Tawag ko sa kanya. I'm too lazy to find her at isa isahin yung mga rooms. Tss.

"I'm here!"

Rinig kong sigaw nya mula sa Master's bedroom. Tss.

Agad akong pumunta doon.

"Hey, get out." Bungad ko sa kanya.

"I want here." Deretsong sabi nya sakin.

"Hindi 'to guest's room. Nandoon sa may dulo." Sabi ko sa kanya habang nakasandal patagilid sa pinto.

Inis na napa buntong hininga sya. "Fine." Inirapan nya ko saka lumabas.

Sinundan ko sya ng tingin habang naglalakad. Damn, she's so hot. She's 10 times more hotter than my girls. I have met models and beauty queens but this Bea is different. I Like her. Pero hindi pa ngayon.

Pumunta ako sa room ko saka humiga at tumitig sa kisame. Nag flash back nanaman yung mga bagay na sobrang nakakapandurog sakin. Yung past ko na kaya akong gawing mahinang nilalang.

Yung time na namatay si Yaya Alma. I was 13 years old back then.

-Flashback-

"Yaya!!!" Hagulhol ko sa labas ng operating room.

"Ma'am, wag na po kayo umiyak." Pagpapataham sakin ni Mang Celson, yung driver namin.

"M-Mang Celson. Call daddy please. *sniff*" utos ko kay Mang Celson at umupo kami.

"S-Sige po ma'am"

We need to save yaya alma. Her son doesn't care about her. Mag isa nalang sya at mula bata pa ako sya na ang kasama ko. Parang nanay ko na din si Yaya Alma. May cancer si yaya at kanina umiiyak sya sa sakit. Kailangan na nyang ma operahan pero wala syang perang ganun kalaki para sa operasyon nya. Humingi ako kay Dad pero hindi sya pumapayag.

"H-Hello sir... opo... si ma'am Hilary po kakausapin daw po kayo... O-Opo sir, pasensya na po..." inabot sakin ni Mang Celson yung phone.

"Daddy! We need to save Yaya Alma!"

[I'm on my meeting Hilary! Then you just call me because of your yaya?! Kung oras na nya, oras na nya!] Sigaw ni daddy over the phone.

"No, Dad. Pleae Dad. Please. I need yaya. Im begging you. Ple--"

Call ended.

-End of Flashback-

I missed you so much yaya alma.

Hindi sya tinulungan ni Dad, kaya namatay si Yaya Alma. Simula nun, nagtanim ako ng sama ng loob sa tatay ko. Dahil sa pesteng pagmamahal nya sa pera at trabaho nya. Nawala si Yaya Alma.

"Anak magiging mabait na bata ka ha."

"Wag na wag kang magagalit sa Mommy at Daddy mo dahil para sayo din yun at magulang mo padin sila."

"Lagi kang magdadasal sa Diyos."

"Anak, hindi unfair ang buhay. May mga bagay na hindi para sayo. Pero kung titingnan mo, may mga bagay na sobra sobra at meron ka na wala sa iba."

"Mahal na mahal kita anak."

My tears starting to fall. Yaya kung nandito ka lang sana. Siguro hindi ako malulungkot. Kung nandito ka lang sana, hindi ako ganito. Alam mo yaya, pilit kong sinasabi sa sarili ko na hindi unfair ang buhay. Pero yaya ngayon, sobrang unfair na eh. Mayaman na ako yaya. Pero hindi ko mabili yung buhay mo para bumalik ka. Bakit ganon? Lahat ng taong mahal ko, hindi ko magawang makasama? Naging masama ba akong tao?

Pati si Ate Martina. Dahil sa gagong lalaking 'yun lumala yung sakit nya.

-Flashback-

Tumatakbo akong papunta sa kwarto ni Ate Martha dahil sa tawag nya sakin kanina over the phone.

"A-Ate Martha what happened?!"

"M-Mahal na mahal ko sya Hilary, hindi ko sya kayang mawala. Nakita ko sya may babaeng ibang kasama." Nanginginig habang umiiyak na sabi ni Ate Martha na nasa sulok ng kwarto nya naka upo habang yakap yakap yung tuhod nya.

Niyakap ko sya. "No, Ate i told you hindi sya makakabuti sayo."

"Papatayin ko nalang sya tapos magpapakamatay ako para magkasama kami. Malayo sa babaeng yun. Wala nang nagmamahal sakin."

"Sshh, ate don't say that. Im still here, i love you." Umiiyak na sabi ko.

-End of flashback-

Mahal na mahal ng pinsan ko yung gagong yun pero lagi nyang sinasaktan si Ate Martha. Tapos nalaman nalang namin na niloloko nya lang si Ate Martha. Mas lumala yung sakit nya at sinasaktan na nya yung sarili nya. Hanggang ngayon, tulala lang lagi kapag nakikita ko si Ate Martha. Naiiyak nalang ako kapag naaalala ko lahat.  Nasa mental hospital sya ar every week ko syang dinadalaw.

My parents? Tss. Ilang years na nga pala silang nag lolokohan. Hmm. Oo, pareho silang nag lolokohan. Pero pinapakita sa media na ayos sila at may perfect family kami. Tss. May babae si Dad at trabaho lang lagi ang nasa isip nya. Si Mom naman, puro alahas, pera, trabaho at amigas ang nasa isip nya. Wala silang pake sa'kin. Iniisip ko nga minsan, baka hindi nila ko anak. so childish Hilary. Tss.

Kaya hindi nila ako masisisi na naging ganito ang ugali ko. Dahil din naman sa kanila.

Naka tulog pala ako. Gumising ako at naalala ko si Bea. Pumunta ako sa room nya, nakita ko 'yun na naka bukas. Wala sya don. Nasan naman kaya yung babaeng yun?

I go downstairs at may naamoy ako mula sa kusina.

"H-Hey, hindi na ako nag handa ng snacks. Nakita ko kasing tulog ka. Naghanda na ko ng dinner." Sabi nya habang inaayos yung mga plato sa table.

"Buti naman at ginagawa mo yung trabaho mo." Sarkastiko kong sabi saka umupo.

"As if i have a choice." Sabi nya saka pumunta sa niluluto nya.

Well, wala ka talagang choice.

Nagsimula kaming kumain. Walang nag sasalita saming dalawa at tuloy tuloy lang sya sa pag kain.

"So, how's your parents?" Pagbabasag ko sa katahimikan.

"They're fine."

"I see." Sabi ko. "How about your husband?" Tanong ko pa.

"He's also fine." Pormal nyang sagot. 

"Anyways, hindi ka pwedeng lumabas hangga't di nagpapaalam sa'kin. Wag mong papakelaman ang buhay ko. At sundin mo lahat ng inuutos ko. That's my rules. Pag uwi ko gusto ko may food na agad." Sabi ko sa kanya.

Bea's POV:

Talagang gagawin nya kong katulong?! Bwiset talaga! Kung hindi ko lang kailangan ng pera hinding hindi ako mag tatrabaho dito.

Sinamaan ko lang sya ng tingin saka ako nagpatuloy kumain. This is hell.

Nang matapos na kaming kumain, hinugasan ko yung plato, actually marunong akong magluto dahil tinuturuan ako ni mommy before, pero yung ibang gawain? Hindi ako marunong. Kaya nabasag ko yung isang plato dahil sobrang madulas. Mayaman naman sya, kaya nyang bumili ng sampu pa nun.

Pagtapos kong maghugas ng pinggan, umakyat ako sa kwarto ko.

*ring~ring~*

Riza is calling...

"Hello?"

[Uy, kamusta na bea?]

"I'm okay" saka napa buntong hininga ako.

[I know your not. Tell me, what's the problem?]

"No, i'm okay. Wag nyo kong alalahanin."

[O-Okay, basta magsabi ka lang samin bea ha?]

"Yah, thankyou."

Nagusap pa kami saglit ni Riza saka ko pinatay ang cellphone at natulog na.

-
LadyMaria