When Demons Met Their Angels

Demons LIV | She's Gone

There would grammar lapses/grammatical error or wrong spellings. Pagpasensyahan na po at mabilisang edit lang po without preview. Thanks!

~•~

Gleya Nam

Bukas na ang simula ng great war between gangs. Well-trained na sina Ice dahil ilang huwan na rin naman mula nung simulan ko sila i-train pero it's best if they stay away from danger. They don't know how it works when it comes to the underground world kaya naman nandun lang sila ngayon aa loob ng Terra Infinite to secure their safety.

At dahil ma sobrahan ako sa confidence ay umalis ako kanina and went to Lecs' house to fetch my car. Nung bumalik ako after my accident ay wala akong dalang sasakyan, inihatid niya lang ako nun saka it was his car that I'm using during the accident. Ngayon ko lang talaga na naiwan ko ang kotse ka sa bahay niya. Apakalayo pa naman ng location ni gago.

Pauwi na ako nang mapansin kong may sumusunod sa kin and mukhang kanina niya pa akong sinusundan. Mas binilisan ko ang pagda-drive at mabuti na lang na walang ibang sasakyan sa daan dahil almost midnight na rin.

"Fuck! Bakit ang ganda ng sasakyan ng gagong humahabol sa akin?" Mahinang wika ko sa sarili.

Kaagad kong tinawagan si Yeol ng medyo nakakasabay na sa takbo ng sasakyan ko yung punyetang humahabol sa akin at tuluy-tuloy na pinapaputulan ang sasakyan ko.

"Yes, Empress?" Medyo inaantok niyang saad saka ko narinig ang paghikab niya.

"Hey." Bati ko sa kaniya, making it as normal as possible saka ako nag-muye ng paputukan na naman ang sasakyan ko lasabay ng pagbanggan nila dito.

Kumuha naman ako ng isang pistol na lagi kong dala.

'Shit! Bakit naman iisa lang ang dala kong baril? At talagang pistol pa?' Angil ko sa sariling kaboboban ko.

Pinaputukan ko ang kalaban at nakita kong tinamaan sa braso ang nakasakay sa passengers seat.

"Why are you still awake?" Tanong niya sa akin.

"Nothing. Just wandering around the city." Tanging sagot ko matapos ko i-unmute yung call then mute ulit.

Mas pinaharurot ko pa ang kotse ko upang maka-alis na kasi naubusan na rin ako ng bala. Malas talaga! I've changed my route para mailigaw ko siya and I regret doing it.

"So nasa labas ka? Racing?" Tanong niyang muli mula sa kabilang linya.

"Yeah, sort of." At hindi ko na nagawang i-mute ang call kasi hindi ko kinayang bitawan ang steering wheel.

Patuloy akong hinabol ng kotseng iyon hanggang makarating kami sa may bangin. Bigla niya akong binangga at sa sobrang lakas ng impact ay muntik pang mahulog sa bangin ang kotse ko.

"Ugh! Peste!" Daing ko matapos ang ginawa ng hinayupak.

"What's happening? I've heard it." Singhal ni Yeol na may kasamang pagaalala.

"Intense yung race eh, wait up." Saad ko matapos muling bilisan ang takbo ng kotse ko.

"Wala ka ng takas pa!" Sigaw ng humahabol sa akin sabay muling binangga ang kotse ko.

"Gleya Nam! Tell me, it's not just a fuckin' race at all. Where are you?" Nagngangalit sa galit at pagaalalang tanong ni Yeol.

"Just somewhere.." Hindi siguradong sagot ko na may mapait na ngiti.

Mas binilisan ko pa ang pagda-drive sa kotse ko habang patuloy sa pagbaril ang humahabol sa akin. Nabasag na ang salamin sa likurang bahagi ng kotse ko at narinig yun ni Yeol.

"Shit!"

"Ano yung nabasag? Sagutin mo ako, Shin Gleya Nam!" Tila nagsusumamo at nagagalit ng tanong ni Yeol.

"Nothing, masyado ka namang highblood dyan." Pangaasar ko kahit alam kong hindi niya iyon papansin. He's damn serious and him calling my full name is the proof.

Nagpatuloy ako sa mabilis na pagmamaneho at patuloy rin akong binangga ng hudas na humahabol sa akin.

'Peste! Sino bang may pakana nito?' Sambit ko sa aking isipan.

Nagpatuloy kami sa pagkarera patungong kamatayan. Binabangga ko rin ang kotse ng hudas. Hanggang sa mawalan ako ng preno.

"Fuck! Bakit ngayon pa?!" Naiinis kong bulong. Naramdaman ko rin ang pagkirot ng balikat ko. Tinamaan nga pala ako ng baril kanina kasabay ng pagkabasag ng salamin sa likod ng kotse ko.

"Please Empress! Tell me where you are right now. Please!" Nagsusumamong saad ni Yeol.

"Can't you just track me? I really don't know where the hell I am right now." Medyo naiinis kong sagot.

Narinig ko ang pagtipa niya sa keyboard. Napakabilis na akala mo'y may humahabol sa kaniya.

"Please forget about me." Tumutulo ang luha kong saad sa kaniya. Nakita kong mayroon kaming dadaanang kurbada and I'm not so sure kung makakaligtas ako sa drift na ito since wala ng preno ang sasakyan ko.

"W-what are you talking about?" Takang tanong niya habang patuloy sa pagtipa.

"I don't even know what I'm saying right now and I don't really know if we'll ever see each other again.. I.. I don't wanna die.. without telling you this.." Umiiyak kong sambit sa kaniya.

"Please! Please don't do this to me. I'll be there, okay? I know where you are and I'll be right there.. Wait for me." Narinig kong umiiyak na rin siya kasabay ng pagtakbo niya marahil pababa ng bahay.

"I'm sorry. I'm so sorry, My Yeol.. J-just remember that I love you..and I will always love you.. Saranghaeyo.. Hangsang geuligo.. Yeong-wonhi.." Lumalabo na ang paningin ko at mas lumalakas na iyak ko kaya't hindi ko napansin nungbarilin ng kalaban ang gulong ng kotse ko bago pa kami makarating sa kurbada.

Mas nawalan ako ng control sa kotse ko lalo na't sira narin ang preno nito. "Fuck!" Napahampas na lang ako sa steering wheel.

Umikot ang kotse ko dahil na rin sa bilis ng pagtakbo ko and I really can't maneuver it at all, kahit pa anong gawin ko. Hanggang sa umabot ako sa dulo at kalahati nalang ng kotse ko ang nasa lupa. Nakita ko ring balak banggain ng hudas ang kotse ko para tuluyan na akong mahulog sa cliff.

Tila nag-slow motion ang lahat. Narinig ko ang pagpapa-andar ni Yeol ng kotse habang paulit-ulit siyang bumubulong ng "Please don't leave me. Please don't."

"Yeol.. Please make sure to win the war and please make sure that you'll be safe.. It's not the end for us.. I will see you again, my dear Yeol.. I promise.." Garalgal kong saad habang patuloy sa pagiyak.

"Please don't do this to me! Gleya Nam Shin! P-please stay with me.. Na-nado saranghae Gleya.. Nado saranghae, my E-empress!" Umiiyak niyang saad.

"I hate to see you cry and even hate to hear you cry. Please be cheerful as always.. I love you, Yeol.." Yun na lang rin ang huli kong narinig at sinambit bago ko ipikit ang mga mata ko kasabay ng pagkahulog ng kotse ko.