Heart That Never Forgets

16; Panakip Butas Part 1

Unedited!!!
Unedited!!!
Unedited!!!

Warning:
Grammar errors and misspelled words may be encounter.

************************

Gabriella's Pov

"Hey... " It's been a week since huli ko nakita si Alexander. I choose not to answer his calls and messages.

Maging sa fb messenger inilagay ko siya sa ignore messages.

I don't know what is happening to me. Baka tinablan lang ako ng sinabi ni mama that night of event nang makita niya ako basang-basa sa ulan.

****flash back****

"Do not expect that someone may love you completely. No one can and no one will." boses ni mama. Akala ko tulog na ito.

Paakyat na sana ako ng hagdan nang marinig ko si mama. Tumigil ako sa pag-akyat. Pero hindi ako lumingon.

"... So never expect that someone may love you back. Because you are nothing but a mess!" my mom added.

Dahan-dahan ako pumaling paharap kay mama. Pero ubod ng tamis ako ngumiti sa kanya. I will never give her a chance to put me down. No one can put me down, not even her. "I know, 'ma. Sa' yo ako nag mana,eh."

"what the---"

"ma, c'mon why do you care? Na-sorpresa mo naman ako nang bigyan mo ako makabuluhang payo sa dis-oras ng gabi." I chuckled. "Breaking the record, ma. Ano meron?"

She remains silent but looking at me intensely.

"huwag ka mag-alala. Alam ko naman yun, ikaw nga pinararamdam mo sa akin and the rest of people who lives here. So, bakit ako mag eexpect that someone may love me from the outside of this home---- I mean house." sinadya ko baguhin ang home sa house. Because this place can't never be home. "so, don't worry, mama. Hindi ako magiging kagaya mo."

"I beg your pardon! What----"

"oh, come on! We all both know what's the real score, ma. Sinisisi mo sa akin lahat ng kamalasan mo. Lahat ng hindi mo nakuha dahil dumating ako. Kaya huwag ka magalala. Hindi ako magiging kagaya mo. At kung sakali maanakan man ako kagaya ng nangyari sayo, hindi ko isisiwalat sa kanya ang kagagahan ko. At mamahalin ko siya ng higit sa sarili ko. Dahil hindi ko uulitin ang pagkakamali mo." naka ngiti pa din ako. Pero sunod-sunod ang patak ng luha ko.

"... hindi na niya kakailanganin magmalimos ng pagmamahal sa ibang tao dahil sa akin pa lang sobra-sobra na ang pagmamahal na natatanggap niya." pa sandali ako tumigil para magpahid ng luha. Isa muling pagak na tawa ang pinakawalan ko. "kaya huwag ka mag-alala. I will never. be someone we both know who." I face her chin up. "Good night, ma. Ang wrinkles..." sabay kindat sa kanya.

*****end of flash back*****

Nasa library ako ng mga oras na ito. May hinahanap ako sagot sa buhay. Literal talagang naghahanap ako kasi wala ako makitang matanggap tanggap na sagot mula kay uncle Google at Tita Safari. Questions Like how to mend the broken heart. How to move on. Paano maging manhid.

Baka sakaling knows nina Einstein at Confucius ang sagot.

Ibinalik ko ang isang book sa pinagkuhanan ko. Hindi ko pinansin si Alexander.

"Gab, let's talk... " pagsusumamo nito.

" next month na lang, my loves, busy ang peg. " cheerful kong tanggi. Hindi ako magpapaka ipokrita. Mahal ko pa din si Alexander. Pero kahit ang puso at damdamin kailangan din ng day-off.

Iniwasan ko si Alexander pero hinirang nito ang isang braso against sa book shelf. So turn to another side but he put his another arm. I am trap. Amoy na amoy ko ang mint yes masculine scent ni xander my labs.

Na patingin ako sa mga mata niya. He has the most beautiful deep cobalt blue eyes na nakita ko. Prominent nose, perfect jaw and kissable yet firm lips. Sunod- sunod ang naging paglunok ko dahil hindi ko. My heart beats fast. He lean closer. We are barely an inch apart from each other. Kaunti na lang magkalapit na ang mga labi namin.

"You smell like strawberry and lavander. So, sweet... So addicting..."

"and you are more beautiful even this close."

Ano sasabihin ko? Bago sa akin ang pangalan na ito. Nangangatog ang tuhod ko. Anytime, Matutumba ako sa halo-halong kaba at excitement. This is very first time na ganito kami kaclose ni Alexander sa isa't isa. To think na siya ang initiate, ha!

Nakatitig lang ako sa mata niya. Napakunot noo naman ako nang ma pag tanto kong lagpasan ang tingin niya. Hindi na siya sa akin nakatingin kundi sa likuran kung ano man ang nasa likod ko.

Wala sa loob na lumingon ako sa likod ko. And between books and shelves. I saw Monica. Glaring us in disbelief and furiously.

Napatungo ako and laugh lightly. Para naman tauhan si Alexander. I push him away Pero hindi naman marahas.

Napailing-iling ako. Tinulak ko siya pa sandali sa nasa likod na isa pang book shelf and this time sa akin siya na trap. I encircled my arms to his neck. I put my forehead to his shoulder and whisper. "Sana sinabi mo na kailangan mo ng kakampi sa laro niyo ni Monica. Para naman nakapag ready ako."

"Gabriella, that is not what you're thinking..." dispensa niya.

"oh, yeah?" I smiled.

"I didn't know she was here."

"I will play with your game, Xander. But not today." Seryoso ko sabi. "Leave me alone just for now." saka ko siya biglang iniwan.

******************
Please vote and comment... Thank you!!