Unedited!!!
Unedited!!!
Unedited!!!Warning:
Grammar errors and misspelled words may be encounter.**********************************
6 months later
Gabriella Cassandra's POV
This is what we call serenity. Malinis na hangin, greenfield, sariwang pagkain at simple. May malayong kamag anak si mama dito sa Vorarlberg, Austria. Pangalawa sa pinakamaliit na state sa Austria. Maliit lang din polulation dito. Likas na Dairy products ang pangunahing produkto. Walang maingay na mga sasakyan. walang matataas na buildings.
Kasama ko si mama sa lugar na to. and suprisingly, mas mabilis siyang naka adopt ng culture kesa sa akin.
Mahigit anim buwan na kami dito. Habang tumatagal nagiging kampante na ako. nawawala na ang bangungot. nawawala na pagiyak at takot ko lalo na kapag gabi. Dati kapag nakakakita ako ng mga lalaki halos magtatakbo ako sa takot. pero iba na ngayon. I learned to conquer my fear. Dito ko mas nakilala ang sarili ko. May kakayahan pala ako mag alaga ng hayop at magaling pala ako magtanim ng mga halaman.
Dito kinokonsidera nila ang galing ko pagdating sa instructural. bagamat wala pa akong tinapos na kurso na architectural, nasa dugo ko na yata ang talento dito. Madalas humingi ng payo ang mga dito about other physical structures ng isang bahay o gusali. usually hanggang 5th floor lang ang nandito. hindi kagaya sa manila na nagtataasan na din. nakikita ko ang kahalagahan ko sa mga tao dito. at nagkaroon ako ng silbi.
I learn how to minggle with others. ang isipin din ang nararamdaman nila hindi lang nang sarili ko. at dahil malapit lang ang austria sa germany nahirapan ako noong una makipagusap sa kanila. most of them neither can speak nor write english. But now halos kaya ko na makipagsabayan sa lenguahe nilang swiss german.
"Guten Morgen, Gabriella." (good morning, Gabrilella) bati nang isa sa mga maiden sa lugar na ito.
"Guten Morgen auch dir, lady Cascilla." (Good morning too, Lady Cascilla.) Ganting bati ko. Isa sa hinahangaan ni mama sa akin at ikina-proud ang mabilis ko natutunan ang lenguahe ng mga tao dito.
"Du bist heute früh. Freust du dich darauf, unser neues Klassenzimmer für Kinder zu bauen?" (You are early today. Are you excited to start building our new classroom for children?)
"Ja!" (I do!) masiglang sagot ko. The mayor allows me to cooperate for building the new classroom for children. they considered my layout and instructional design which very thankful for my part. Lalo tuloy ako nagkaroon ng motivation na muli mag aral muli at kumuha ng kursong Architectural.
Sinabi ko sa mga taga dito ang plano ko na magaral muli. At binabalak ko magaral sa univeristy of Vienna sa susunod na school year. Marami ang nalungkot sa sinabi ko sapagkat ayaw daw nila ako umalis pero ganun pa man sinosoportahan nila ang desisyon ko. Tumaba ang puso dahil sa pagmamahal at pagpapahalaga nila sa akin. lalo na noong nasa stage pa ako recovery. hindi pa nila alam ang mga kakayahan ko noon pero minahal na nila lahat ako. Nangako naman ako na once na makagraduate ako tutulong ako sa pagpapaunlad ng lugar na ito.
Bakit hindi. napakabuti nila. sa kabila nang pagkakaiba nang lahi namin, bukas kamay nila ako tinanggap. hindi linggid sa mga taga dito ang pinagdaanan ko pero dahil doon kaya lalo nila ako minahal. hindi sa awa kundi dahil likas sa kanila ang pagiging maalalahanin. Hindi sila perpekto pero nakaugalian na marahil nila ang tanggapin ang papintasan ng isat- isa at maging sandigan ang bwat isa. For them there is always a second chances.
Unlike sa pinanggilangan ko. People were judgemental. They choose their friends base on the price of the bag they handled. they choose to their companion based on the thickness of their wallets, based on digits of their credit cards. They choose their group depends on how rich they are what benefits they could get. Those people who worship money and was in love with fame and wealth. They only follow who is the most powerful and most influential people.
At napaka tanga ko para hangadin mamahalin ako ng taong lahat ng iyon ay siya tinutukoy. Si Alexander. I was too foolish believing that he is not like them. I am too stupid believing that he could accept my flaws. But hell, I was wrong. He was the first in line to judge me without trial.
I learned my mistakes. At hindi na ako magpapauto muli. Nakabangon ako. At magtatagumpay ako. Hindi para sa kanila kundi para sa mga tao naniniwala sa akin.
I was selfish before. Wala ako iniintindi kundi sarili ko. Marahil kaya din ako nasaktan. But now, It's different.
I am different.
I have new life.
And this is real me....
********************************
Please, vote comment and support!
Hahaha! pasensya na kung may mali sa Swiss german language ko. Sa google transalate ko lang po yan hinugot! ayiiihh! sa wakas maguumpisa na ang book II. Salamat po sa inyo. Vote and read pa po para mainspire ako. PAngarap ko po talaga makacomplete ng isang story.
Again thank you!! love you all!
BINABASA MO ANG
Heart That Never Forgets
RomanceAng buhay parang gulong. Noon, ikaw hinahabol. Ngayon, ikaw ang maghahabol Noon, ikaw ang hinahanap Ngayon, ikaw na ang iniiwasan. Noon, siya lang nagmamahal. Ngayon, ikaw na LANG ang nagmamahal. Gabriella was head over heels inlove with Alexander...