I am so thankful that these men-- I mean the bosses and owner of VGRM Empire agreed with the presentation I provided earlier. These gentlemen are planning to build a city for people of Sangang daan. It was a small community that was ruined by Andrei's stepmother--- that is what I heard.
Ang project na ito ay maliit kumpara sa mga nahawakan ko na project around the globe like the Bridge of the People in Portland, re-structure of churches and basilicas in Rome and many more. Tinanggap ko itong project na ito dahil sa propossal ni Emerald. I was so proud of her na tinupad niya ang pangarap niya makatulong sa mga kapus-palad and like what I said to her years before I will help her to do as an architect. And I intend to keep my promises. Nasa dugo nga marahil nina Emerald at Greco ang pagtulong sa mga kapus-palad.
Napaka bait ni Emerald na isinaalang alang niya ang nararamdaman ko na posible ko makita si Alexander Rostovs. She asked me many times at ayaw niya napipilitan lang ako pero syempre imbes na ibaba ang sarili I told her na i am fine. I need to. I must be.
Hindi ako maaring magpaapekto kahit na tuwing magkikita kami ni Alexander ay parang may libo-libong paro-paro na lumilipad sa sikmura ko at parang may mga tumatambol sa puso. Yes, He has the same effect on me or baka mas lumala pa. I hate myself for that. At mas lalo ako nagagalit kasi aminin ko man o hindi nalulunod ang puso sa atensyon na binibigay ni Alexander which is very wrong. Dahil kasabay ng pagkalunod na iyon ay muli pagdagasa ng samut saring emosyon.
Wala kang kadala-dala, Gabriella Cassandra! Masukista ka ba, gaga! Maaari ngang hinahabol niya ako ngayon pero it doesn't mean na hindi na ako masasaktan. yes, i still love him but i cant afford to be broken again, Can I?
"So everything is set. Si Rostovs ang makakasama mo Gab. Gab?"
Nakailang tawag pa sa pangalan ko bago ako natauhan at bumalik sa tamang wisyo.
"Gab, hey... are you okay?" Napamaang ako kay Alexander na hindi ko namamalayan na nakipagpalit pala ng pwesto ng upuan kay Andrei. He gently hold my hand and what was in his eyes? was it the concern? Longines? No that can't be!
Mabilis ko binawi ang kamay ko mula sa pagkakahawak ni Alexander saka pinukulan ng masamang tingin. Ngunit nakakapagtakang hindi man lamang nagbabago ang kanyang mga tingin.
"I'm sorry what is that again?"
Nakakaunawang tumango si Greco. "Like what we all said earlier kailangan ng tututok sa project natin na ito. Hindi ako dapat gaanong makita sa proyektong ito dahil ayokong mabahidan ng pulitika ang proyekto. Grey will be focus on legal matter while Andrei has a personal reason so he is temporarily cannot mend with this project..."
Parang nahuhulaan ko na ang patutunguan ng sinasabi ni Mayor Greco Villas and it was no good. Ang mga sumunod na sinabi ni Greco ay parang slow motion at nag eecho pa sa pandinig at diwa ko.
"...so the only available person who can work with you will be Mr. Rostovs. I hope, Ms. Elises this matter is very well fine with you, isn't it?"
Ang salitang natigilan is kulang para sa sitwasyon ko ngayon. Me and Alexander... Just us for this project is too much for me. Parang gusto ko pagsisihan ang pagpapakamatao ko para sa proyektong ito. But I can't back out. May pinirmahan akong kontrata. at isa pa kaya ba ng konsensya ko na itigil ang proyekto na para sa mga maralita? and I will also loose a friend. ayoko madisapoint si Emerald.
"Ms. Elises?" tawag muli ni Greco. "you were zoned out." It was a statement.
Parang sasabog ang dibdib ko. Namamawis ang mga palad ko at batid kong maging sa noo ko ay may mga pawis na din. I'm going to freak out. And I can't be vurnerable infront of these gentlemen specifically sa harap ng taong ugat ng nararamdaman ko ngayon ---- si Alexander Rostovs.
"Y-Yes... Yes. I-I w-won't mind." mahina pero sapat para marinig nilang apat. sunod-sunod ang pagbuntong hininga ko. "I n-need to go, can I?"
"Sure. May pag-uusapan pa naman kami na out of the project, so yeah. Thank You Ms. Elises."
Mabilis ako nakipagkamay kina Matthew, Greco at Andrei ngunit nang maglalapat na ang kamay namin ni Alexander ay hindi ko na napigilan ang sarili ko. I am shaking. Ayoko man pero ang takot ay unti unti na naman namumuo sa dibdib ko. Imbes sa na kamay ni Alexander binawi ko iyon at dinala sa dibdib. I grip my chest na parang bang kapag kapag nalapatan ng kamay ko ang tapat ng aking puso ay mawawala at kakalma ito mula pagwawala.
"Excuse me." Walang lingon likod na nagmamadali ako umalis. I hurriedly went to my office. Paulit ulit ang pagpapakalma ko sa sarili ko.
Hindi dapat ako maapektuhan. I know I love him. I still do. Alam ko din na possible na mangyari ang ganito bagay. Pero ganito ba talaga kapag personal na? Paano ako makaka move on kung ang simpleng pakikipagtrabaho kay Alexander ay nagkaka panic attack na ako?
Oh come on, alam mong kahit kailan ay hindi magiging simpe ang trabaho mo dito VGRM, Gabriella!
Ilan beses na ba kapag sobra ang kaba ko dahil kay Alexander ay nagkakaganito ako. kailan ba mawawala ang pesteng trauma na ito? Sa kulang dalawang buwan na pagtatrabaho ko dito ay hindi iilang beses na nahirapan ako huminga. Hanggang ngayon, Alexander will be the death of me.
BINABASA MO ANG
Heart That Never Forgets
RomanceAng buhay parang gulong. Noon, ikaw hinahabol. Ngayon, ikaw ang maghahabol Noon, ikaw ang hinahanap Ngayon, ikaw na ang iniiwasan. Noon, siya lang nagmamahal. Ngayon, ikaw na LANG ang nagmamahal. Gabriella was head over heels inlove with Alexander...
