JONGIN OC ︱1550. ✔

-Yirmi Üçüncü Bölüm.

( Geçen  1 Sene İçerisinde Jongin )

Kim Jongin, küçük kızın kendisiyle kaçmak istemeyişini bir türlü anlayamamıştı. Dakikaların önemini, küçüğü için sayarken fark edebilmişti.

Üşüyen ellerini birbiriyle kavuşturup bekledi.

Umutları tükense bile bekledi.

Ayazın çökmesi, gecenin karanlığa boğulması önemli değildi. 14 saat yerinden hiç kıpırdamadı.

Gün doğana kadar da vazgeçmedi umudundan. Kalbi sıkışmaya başlamıştı. Üzerine bir ağırlık çökmüş, düşüncelerini silip süpürmüştü.

Korkuyordu.

Bundan sonra, küçüğüne ait olamamaktan deli gibi korkuyordu.

Küçüğünün sevgiyle dolu kalbi, kendisine ait olmasa dayanamazdı. Acımasız dünyaya bakan şefkatli duvarları, küçüğü tarafından kurulmuştu.

Güneş doğdu, umutlar tükendi.

Jongin ağır adımlarla ilerledi askeri konağına. Biliyordu. Gelmeyecekti.

-

Kalabalık bir askeri ordu istendiğinde, kraliyet ailesini korumaları gerektiğini anlamışlardı. Askerleri belli bir nizama sokup ilerlediklerinde, küçüğünü görmeyi beklememişti Jongin. Üzerindeki kıyafetler, yüzündeki süsler... Bu, onun evleneceği anlamına geliyordu.

Kendisiyle değil bir başkasıyla...

Kalbine oturan büyük bir ağırlık, bir an için dünyayı karanlık görmesine sebep olduğunda elindeki kılıç yere düştü. Şıngırtı, küçük kıza ulaşamamıştı.

Bir kez olsun göz göze gelmeyi istedi Jongin. 

Biliyordu... Her şeyi kendisi mahvetmişti. Küçük kızın bunu yapmak zorunda olduğunu biliyordu. Ona kızması mümkün bile değildi... 

Ona öğreteceğim çok şey varken beni bırakmamalıydı diye iç geçirdi esmer olan. Ona yemek yemeyi öğretecekti. 

Geleneksel evlilikleri doğru bulmuyordu ki küçüğü. Eğer onu üzüp üzerine titremezse eşi, ne yapardı? Sakındığı yüzüne inen göz yaşlarını zamanında tutamazsa ne yapardı? 

Küçüğü her gece kırgın bir şekilde yatağında yatarken kendisi nasıl hayatı yaşayabilirdi? 

Artık yapabileceği hiçbir şey yoktu. Basit bir muhafızdan daha fazlası değildi.  Eğer gözden uzak olursa küçüğünün geçirdiği kötü değişimlere bizzat şahit olmazdı.

Kraliçeye yalvardı.... Yeniden bir Şaman olmak için, delicesine yalvardı...

-

Jongin, gece kabusla uyanmıştı. Kendisini 'Şaman' olarak seçen ruh, gece boyu onu rahat bırakmamıştı.

Birinin Şaman olabilmesi, onu seçen ruha bağlıdır. Çünkü Şaman olarak; Öteki dünya ile bağlantılı şekilde kalırsınız ve yaptığınız büyüler ile insanları iyileştirip Tanrı ile iletişim kurabilirsiniz.

Jongin, aslında Şaman olmayı istememişti... Babası olarak gördüğü muhafızın hain olduğunu sandığı için yine böyle harap olmuş ve uzaklara gitmişti. Bir gece, rüyasına giren biri olmuştu. Onun bedenini,  koruyucu ve Şamanı olarak seçmişti...

Bedenindeki değişimler, ruhunun çekiliyor gibi hissetmesi gibi ani değişiklikleri yaşamıştı. Birkaç kez baygınlık geçirmişti ve unuttuğu anıları olmuştu. Ruh, onu eğitmeye başlamıştı bile.