Kabanata 12

3.7K 85 2
                                    


Julia Torres Point of View

I was been absent for two days. My parents rushed me to the hospital after my attack on the restaurant.

I had Congenital Hypoplastic Heart Sydrome. The doctor said I was missing a part of my left verticle so the left side of my heart is weak.

Nalaman ko lang na mayroon akong heart disease noong sophomore high school. Hindi ako pwedeng kumain ng mga matatamis at makokolesterol. Sa P.E. naman, hindi ako pwedeng maki-participate sa kahit anong sports activities.

Naiinis ako dahil mayroon akong ganitong karamdaman but I hate myself more because I need to keep this secret to Zyle as much as possible. I hate being a liar but I have to. I'm such a liar and I couldn't help but realize what a prank life had played on me. I wanted to appear strong; I wanted to appear robust. But in the end, I was that foolish girl and still tried to shallow down my anguish.

"Julia!", tawag ni Kuya Damon. Tumabi ito sa kamang kinauupuan ko. Hinawakan nito ang mukha ko. "Are you sure you want to go to school now? Will you gonna be okay?"

Tumango ako. He is such a loving brother that always shown me his caring gestures.

Kinuha ko ang hand bag sa side table. Hinalungkat din mula sa drawer non ang kulay dilaw na botelyang naglalaman ng gamot. It was a pain relieving antidote. Niresetahan ako ng cardiologist doctor na tumitingin sa akin na inumin ko ang isang butil ng gamot kada araw, but at this point, wala akong pakialam sa bilang. Without a second thought, binuhos ko ang laman ng botelya sa kamay ko saka ko nilagok.

Napahigpit ang pagkakahawak ko sa botelya ng gamot ko. I thought my life would be mine but no, it was just for temporary period of my time.

"Julia!", sigaw ni Kuya Damon habang inagaw sa kamay ko ang gamot. "Anong ginagawa mo?"

"Taking my pills.", I emotionless replied.

"Don't do that again! Gusto mo bang ma-overdose?"

Bumuntung-hininga ako. Sa halip na muling sagutin ang sermon ni Kuya Damon napagpasyahan kong pumanhik na lang pababa.

Tiningnan ko ang sarili ko sa rearview mirror nang makasakay na kami sa sasakyan niya. I look pale. Their were void of emotions. Hinawakan ako ni Kuya sa balikat. "I'm fine."


NAGLALAKAD ako sa hallway habang nakatingin sa phone ko. I went to our underground website when Shanna chat me.

Shanna: Girl, black prince spreading rumors na kayo na daw? Are you really a couple now? Ang bilis naman ata?

My eyes glued at her chat. What the heck?

Two days lang akong nawala then this freak spreading rumors about me?

I speed-walking the corner of the hallway patungong A214, ang classroom ko for today's subject.

Bumagal lang ako sa paglalakad ng marinig ko ang mga nagbubulungang mga estudyante. I saw them muttering and pointing at my direction. Mga chismosa!

Liliko na sana ako when I felt a pair of muscular hands wrap around my waist, pulling me closer to him. Naramdaman ko rin ang hininga niyang sumasayaw sa leeg ko.

This is PDA!

"This is your punishment for making me jealous."

Pilit kong inaalis ang kamay niyang nakapalibot sa beywang ko. My heart starts to pound. I tried to turn but he just pull me closer until I felt my back into his hard chest.

"Then, this is your punishment for making me miss you. Bakit absent ka ng two days?", he said that after he kissed my right cheek.

Namutla ako. Nagsimulang sumikip ang puso ko sa tindi ng tibok niyon. Pakiramdam ko kinakapos ako ng hangin.

So I Married The Mafia Boss 2: SymbiosisTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon