So I Married The Mafia Boss 2: Symbiosis

Kabanata 20

Julia Torres POV

Nakaupo ako sa wood swing sa balcony. It's past one o' clock AM already pero gising pa rin ako. Iniisip ko kasi si Shun. Naaawa ako sa kanya dahil matagal na nitong itinago ang tunay niyang nararamdaman and I can't love him back because I love someone else. I wish he finds someone more deserving on his love.

I embrace myself for the extremely cold breeze touching my skin nang marinig ko ang kaluskos ng mga dahon at sanga ng puno malapit sa kwarto ko. Kulang na lang lumuwa ang mga mata ko ng makita sina Zyle at Hunter. Tinalon nila yung balcony. May lahi atang unggoy ang dalawang ito, eh.

They called my name almost like a chant, short yet repititive.

"Julia. Juliaaaaaaaaaaaaa. Julia. Julia."

Hinanap ko yung switch ng ilaw sa balcony. Napangiwi ako ng makita ang namumulang mukha ng dalawa. Pagewang-gewang pa silang maglakad na magka-akbay.

"Zyle? Hunter?", I mumbled. "Ano'ng ginagawa niyo rito?"

Napakislot pa ang ilong ko ng maamoy alak sila. They had obviously been drinking at some bar I guess. Ang gulo ng mga buhok nila at damit.

"Babbbyyyy, naiwan ko yung susi ng bahay.", Zyle pouted like a baby that will going to cry any minute.

Seriously?

I huffed out an angry breath. "You've got to be kidding me. Zyle you can't sleep here!"

Wala kasi ang parents nito dahil pumunta sa Cebu para dumalo sa weddinng ng kapatid ni Tita Molly. Dahil mayroon pa kaming one month and three weeks school days before graduation iniwan nila si Zyle. So bale three days na mag-isa si Zyle sa bahay nila.

Napangiwi ako ng makita ang dalawang nag-puppy eyes with pouted lips plus pinagdikit pa nila yung mga kamay nila na animo nagdarasal. They looked at me pleadingly.

"Plish show shome hoshpitality, prey...", ani Hunter.

Naiinis ako sa dalawang trouble makers na ito. They really good at making puppy face and I started to give in. Ang cute nilang tingnan. Ganito ba sila pag nalalasing nagiging childish? Isip-bata?

"And how about you, bakit nandito ka rin?"

"Lennox keep following me. Tss, I'm too young to be his boss. He's sooooo scarrryy.", sabi ni Hunter.

Lennox? And who the hell is he? If he is a trouble maker like him, I don't what to know him.

"Please, please, please let us in. It's cold here.", chorus nung dalawa na lalong nagpa-puppy eyes with matching luhod pang nalalaman.

They looked so cute like this. They knew how to melt my heart.

"Fine! But I'm kicking you out tomorrow morning."

"Yey.", nag-appear pa yung dalawa and they jumped out and hugged me. I pushed them away. Nag-peace sign pa silang dalawa. This two are annoying.

"Why I always making bad choices.", bulong ko sa aking sarili. Nagpakawala pa ako ng malalim na buntung-hininga.

Patalon-talon na magka-akbay na pumasok sa loob ng kwarto ko yung dalawa. Kumakanta pa sila ng children rhyme song. Napapa-iling na lang na sinundan ko sila sa loob.

"God, the two of you stinks!", sabi ko ng maupo ako sa study table.

Hindi ako pinansin nung dalawa. Pasalampak silang nahiga sa kama ko.

"Wait. Hindi kayo pwedeng mahiga diyan. Dun kayo sa guest room at gigisingin ko si Ku----"

Naputol ang sasabihin ko ng maghubad sila ng shirts.