So I Married The Mafia Boss 2: Symbiosis

Kabanata 30

"If you want a happy ending, that depends, of course, on where you stop your story." — Orson Welles

****

Kabanata 30

Sydney's Point of View

BEEP, BEEP, BEEP...

I groaned and blindly stuck my arm out of the covers to grasp my phone. Pinindot ang icon para i-unlock ang screen, tinap ang snooze button sa alarm clock, 5:15 A.M.

Of all the bloody smart ideas Hendrix had, anong pumasok sa utak non para i-set ang alarm clock ko para lang gumising ng maaga? At sa birthday ko pa talaga! He needs to have a high five.. in his head.. at isa pa, naalala niya pa kaya ang araw na ito? I grumbled saka bahagyang inihagis ang cellphone sa gilid ng kama. Nagpupungas ang mga mata ko saka itinaas ang mga kamay para mag-unat at humikab. Morning person si Hendrix, he had a full cup of coffee before he leave to work. Biglang nanubig ang bibig ko, iniisip pa lang yung aroma ng dark toast ng coffee beans saka cream. Coffee was all the motivation I needed to get up. Kinuha sa gilid ang bunny slippers saka nagsimula mg maglakad pababa matapos makapaghilamos.

"Good morning Young Miss, happy birthday!" Bati ni Gwen ng makasalubong ko ito.

Napangiti ako. "Good morning din, Gwen. Nakita mo ba si Hendrix?"

"You want some coffee?" Sa halip ay pag-iiba niya sa usapin. Sumang-ayon na lang ako. Sinundan siya sa kusina. Pinanood ang bawat galaw habang sineset-up ang coffee maker.

Speaking of Yona, marahil ay tulog pa ito. Hating gabi na din kasi ito nakauwi kagabi. At kapag tinanong ko kung saan ito nanggaling ay wala itong sagot na ibinigay sa akin. Para bang malalim ang iniisip. And I find it amusing like she was holding a secret that she was forbid to tell to anyone.

Back to Hendrix, what's with that guy? "Apparently, H doesn't understand the necessity of sleep for growing girl." I snorted slightly, iniisip kung tama ba ang salitang ginamit dahil parang lumabas na nagmistula akong batang paslit.

Tinawanan lang ako ni Gwen in her good natured way. For the entire time na nakasalamuha ko ang dalaga ay ito na marahil ang unang pagkakataong narealize kong maganda din pala siyang kasama. Ang buong akala ko kasi ay seryoso lang ito at mahirap makagaanan ng loob. Bukod doon, akala ko noong una ay may gusto ito kay Hendrix. Its seems like na mataas lang talaga ang respeto niya kay Hendrix. "Maganda ka kahit walang extra sleep, don't worry."

I was impressed when Hendrix renovated the house. He eventually putted an intercom. Isang pindot lang sa numbered buttons ay pwede ka ng makipagkilala communicate sa iba. Dahil doon, umusbong ang mischievous side ko dahil madalas ko siyang pestehen kakapindot ng intercom kapag nasa study room siya. Tinakot niya pa akong ipapatanggal ulit iyon kapag hindi ko siya titigilan, which is the only reason kung bakit hindi ko nagawang gamitin iyon ngayon para gantihan siya sa pag set ng alarm clock sa phone ko.

It was extra cold and I glanced out of the window to see grey skies with a touch of pink and gold in the horizon from the upcoming sunrise. Matapos ubusin ang inihandang kape ni Gwen ay sinimulan ko ng tahakin mg East Wong's Hall, iginala ang mga mata sa labas noong hall. Huminto ako sa tapat ng library but I journeyed to my next destination: sa may living room. May nakita akong envelope sa loob ng isang movie case, kasama ng ilang mga romantic and action films. Saka ako nagpatuloy patungong music room, where a beautiful cream lace masque with pearls and roses along the edges sat on top of sheet music on the baby grand piano.

Saka doon binasa ang laman ng envelope na nakuha ko kanina: 'Wifey, today is your special day. It flight my heart to be given a chance to celebrate this day with you. Kunin mo ang susi sa ibabaw ng piano at mag proceed ka sa gulong pintuan. Hihintayin kita matatanggap gabi. Yours forever, H.'