KIŞ GÜNEŞİ~YavBah-EyFet-NazAt

2-}"Dans Etmek İstiyorum!"

@Queen_Pelinia pelinime ithafen.

---

/bahar/

-Evet çocuklar! Bugünlük bizim için bu kadar yeterli! Haftaya daha çok çalışıp gelin! Hadi bakalım herkes soyunma odasına. Dedim küçük kızları yolcu ederek.

Hepsi birbirinden tatlı yüz ifadeleri ile koşa koşa gittiler. Gülümsedim. Belki kendi çocukluğum aklıma gelmişti. Bende onlar gibi meraklı idim dansa! Ama yıllarca uzak kalmıştım özgürlük denen zalimden!

Boş olan salona baktım. Sahneye çıktım ve caz bir müzik açtım. Gözlerimi kapattım ve kendimi dansın güzel kollarına bıraktım.

Belki de zaman çabuk geçerdi böyleyken!

----

/yavuz/

Sedyenin üzerine oturmuş hemşirenin koluma sargı yapmasını bekliyordum.

Evet! Bunları ben yaşattım Cennetime! Odadaki sözleri aklıma geldi.

Annem öldü mü benim?

Gözlerim yeniden yanmaya başladı lanet!

Ona ne evet diyebildim! Ne de Hayır! Sadece sustum. Çaresiz bir çocuk gibi sustum. O ise beni en şaşırtan şeyi yaptı. Bana sarıldı. Evet! Bana sarıldı. Destek oldu. O zaten bir melekti ama şimdi gerçekten bir mucize olduğunu anladım. Benim kızım diğer çocuklardan çok farklı! Çok!

-Geçmiş olsun Yavuz Bey! Dedi karşımdaki kumral hemşire.

Hiçbir şey demedim. Kumral hemşire odadan çıktı. Ben sadece duvara bakıyordum ifadesiz bir şekilde. Artık ne yapacağımı ne diyeceğimi şaşırmış bir haldeydim! Sanemin katili bendim! Ben bir insanı öldürdüm. Üstelik o insan benim karım! Sanemimdi...

Sanem!

Birden Gözlerimin önüne Sanem geldi! Bana doğru ilerlemeye başladı. Hızla ayağa kalktım.

Ellerini tuttum yanına gidip. Bana gulumseyerek bakıyordu.

-Sanem! Sanem! Sanemim! Burdasın! Biliyordum! Şaka olduğunu biliyordum! Beni asla bırakmayacağını biliyordum aşkım! Hadi gel cennetimizin yanına gidelim! Seni çok ozledi. Hadi gel!

Bir anda ellerini çekince hızla ona döndüm.

-Özür dilerim Yavuz! Gelemem sevgilim! Benim burda kalmam lazım! Kızımıza çok iyi bak! Hadi onun yanına git. Ben gelemem! Yaşadığım yerde mutluyum. Seni hep sevicem yavuz! Hep...dedi ve kayboldu.

Gözlerim dolu dolu baktım. O gitmişti! Beni bıraktı ve gitti...Ağladım.

-Sanem! Niye gittin?  Niye! Diye ağlamaya devam ettim. Ardından cennet aklıma geldi ve ayaklandim.. kızımın yanında olmam gerekiyordu. Koştum! Odanın kapısına geldim. Kapıyı açtım ki gördüğüm şey ile şok oldum!

Cennet...Yoktu!

Hızla yoldan geçen kumral hemşire yi durdurdum..

-Kızım nerde benim! Nerde dedim! Konuşsana.

-Nereye gider! Daha demin burdaydi..

-Ne demek o lan! Sizi şikayet edicem! Daha küçücük kız o! Minicik bir kıza nasıl sahip olamazsınız! Allah kahretsin!dedim ve çıkışa doğru koştum. Hemşire arkamdan seslendi.

-Yavuz bey yaralısınız!

Aldırmadan koştum. Cennetim nereye gider. Nereye!

----