KIŞ GÜNEŞİ~YavBah-EyFet-NazAt

13-}"Etkilenmek..."

   ARKADAŞLAR GERÇEKTEN OY VE YORUMLAR ÇOK AZ. EMEKLERIMIN KARSILIGINI ALAMIYORUM VE ÇOK UZULUYORUM GERÇEKTEN. LÜTFEN GÖRENLER VE KITABI OKUYANLAR SATIR İÇİ YORUM YAPIN LÜTFEN. KITABIM SEVILMIYORSA KALDIRABILIRIM. NEYSE...YORUM VE VOTE YAPANLARA ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM. IYI OKUMALAR. ♥

-

/yavuz/

Hemşire,Baharın serumunu düzelttikten sonra odadan çıktı. Baharla odada baş başa kalmıştık. Şu an, onu o karanlıkta odada tek bıraktığım için pişmanlık duyuyordum. Onu da kaybedemezdim.

Kısa Saçlarına baktım. Önüne gelmişti. Hafifçe dokundum ve arkasına tıktım.

Alnının kenarında küçük bir yara izi kalmıştı. Benim sayemde...Ömrü hayatı boyunca kalacak izi her gördüğünde beni hatırlardı. Dün geceyi hatırlardı. Doktor söylemişti. Hafif bir kriz geçirmiş bahar o anda. Korkmuş. Jeneratör çalıştığında zar zor bulmuştum onu. Allahım çok şükür, bir kadını daha kaybetmeyi kaldıramazdım. Bu,aşk değil. Merhamet....Pişmanlık..

Tüm kadınlar benim hatam yüzünden ölüyor.  Bunu kaldıramam. Sanemi benim kazam yüzünden kaybettim. Baharı da onu tek bıraktığım için kaybedecektim. Karanlık fobisi vardı muhtemel.

Yavaşça gözlerini açtı. Etrafa hafifçe baktı. Göz kapakları ağır ağır açılıyordu. Minicik gözleri sonunda benim Üzerimi bulmuştu.

-Yavuz? Dedi sakin bir ses tonu ile. Sesi çok hafif ve yumuşak çıkmıştı. Yorgundu sesi...

Hafifçe doğrulduğunda acı ile inledi.

-Ahh. Belim...

Hafifçe belinden yakaladım ve canını yakmadan uzandirdim onu.

-Anlatacağım. Sakin ol.

-Nerdeyim?

-Hastanedeyiz Bahar. Sakin ol.

-Neden?

Ofladim.

-Soru sorma...Şu an dinlenmen gerek. Merdivenden düştün.

Sonra bir şeyler gözünün önüne gelmişcesine başını tuttu.

-Başım çok acıyor Yavuz.

Başımı salladım.

-Biliyorum...Ama Geçicek...Ufak bir kaza...

-Yavuz...Kızlara söyledin mi?

Arkadaki sandalyeye oturdum ve sandalyeyi ona doğru çektim.

-Hayır. Söylemedim.

-Söyleme. Haberleri olmasın. Boş yere telaş yapmalarına gerek yok.

-Tamam. Sen istemiyorsan söylemem. Furkanı dedesi almış. İş gezisi erken bitmiş.

-Öyle mi? Tatlı çocuktu...dedi tebessüm ederek.

Tabiki gözleri kısıldı. Bende gülümsedim.

-Evet,Afacan...Cennet de çok sevmiş. Ateş aramıştı. Baya oynamışlar.

-Vakit geçirmeleri güzel olmuş.

Biraz sessizlik oldu. Bahar bakışlarını yeniden bana döndürdü.

-Ne zaman çıkacağım?

-yarın sabah...

-Tamam..Sen git yavuz. Yanımda beklemene gerek yok. Başımın çaresine bakabilirim.

-Saçmalama Bahar.  Şu haline bak. Daha hareket edemiyorsun, ayrıca tüm sorumlu benim. Burda kalıp sabaha kadar bekleyeceğim.