KIŞ GÜNEŞİ~YavBah-EyFet-NazAt

23-}"Bitti..."

    GELDİM GELDİM GELDİM. BU KİTAPTAN BİR TÜRLÜ VAZGEÇEMİYORUM YA. NEYSE. SATIR İÇİ YORUM YAPARSANIZ SEVINIRIM. KENDINIZE IYI BAKIN. GÖRÜŞÜRÜZ.

---

BAHAR

Anneme şaşkınlıkla baktım. Ne diyordu bu kadın ya? Sonra Yavuza döndüm. O da aynı şekilde bana bakıyordu şok ile.

-Ben hiç bir yere gelmiyorum anne!

Annem alev saçan gözlerle bana bakıyordu.

-Burda ne yapıyorsun? Bu kızlarla,bu adamla...Senin bir annen var!

Alaycı bir şekilde güldüm. Yavuzun elini bıraktım.

-Anne! Bu kızlar dediğin benim kardeşim oldu! Hastalanınca onlar baktı bana! Mutlu-mutsuz günümde onlar yanımda oldu! Senin yapmadığın anneliği yaptılar bana! Bu adam dediğin sevdiğim adam oldu! Kalbimdeki yaraları sardı! Mutlu oldum ben. Ama senle gelirsem mutsuz olacağım. Ben seni istemiyorum anne! Senin o zengin hayatını istemiyorum! Sürekli beni zorlamanı,kısıtlamanı istemiyorum! Bırak da bir kere kendi kararlarımı kendim vereyim. Ben artık çocuk değilim ve kendi ayaklarımın üstünde durabilirim anne! Eğer birazcık gururun varsa bu evden git. Git anne!

Annem bana nemli gözlerle baktı ve ağlayarak bana sarıldı.

-Bahar,kızım mutsuz olacaksın.

Yavaşça geri çekildim.

-Senin yanında mutsuz olacağıma burda mutsuz olurum daha iyi anne...

Yavuz bana baktı. Bende ona baktım. Annem yavaşça geri çekildi.

-Peki...Ama eğer bir gün mutsuz olursan,seni affetmeyeceğim Bahar.

Dediği şeyle gözlerimden bir damla yaş döküldü. Annem merdivenleri inerken Yavuz beni omzumdan tutup göğsüne çekti. Ofladım. İçeri geçtik ve kanepeye oturduk.

-Bahar. Biz Özür dileriz. Yani engelleyebilirdik ama yapamadık.

Başımı iki yana salladım.

-Sorun değil kızlar. Hem,sizin bir suçunuz yok Allah aşkına.

Eylem,ortamı yumuşatmak adına sıcak bir şekilde gülümsedi.

-Siz sevgili mi oldunuz?

Yavuz da güldü.

-Yaniii.

Ateş,Nazlı'ya sinsi bir şekilde baktı.

-Nazlı. Abim ve Bahar bile sevgili oldu. Biz hala aşkım,sevgilim diyoruz birbirimize.

Nazlı anlamayarak ona baktı.

-E sevgili değil miyiz Ateş? Ne diyeceğiz ki başka birbirimize?

Ateş Ofladı.

-Yani Nazlı var ya sana da bir şeyi kaç kez anlatsam anlamazsin. Diyorum ki ; karım olmanı istiyorum. Anladın mı?

Nazlı utanarak gülümsedi.

-Yia sussana herkesin içinde neler diyorsun sen öyle?

Fethi'de Eylem'e sinirle baktı.

-Sizin hala hayatınızda biri yok mu Eylem Hanım! Evde falan kalırsınız,yazık.

Eylem sinirle ona döndü. Bu ikisi kavga etmekten vazgeçmeyecekti. Biz Yavuz'la onları izliyorduk. Yavuzun göğsüne başımı koydum.

-Merak etmeyin ya Fethi Bey! Ben bu güzellikle evde kalmam da...Siz o beyinle ne yapacaksınız hiç bilmiyorum.

Ateş maç spikerleri gibi hızlıca konuştu.