11k için çok teşekkürler, size
çok minnettarım:')
Umarım beğenirsiniz,
iyi okumalar🍃
》☆《
Hye Ji
Mesaj: İki bilet, Amerika'ya. Siz
ikiniz ise yalnız kalacaksınız, ne acı.
Telefonu sert bir şekilde masaya koyup kalkarken yarım saattir düşündüğüm ve hâla düşünmekte olduğum mesajı sorgulamaya
devam ettim.
Son günlerde bu tarz mesajlar alıyordum ve canımı sıkmaya başlamıştı bu durum.
Biri bizimle fena halde eğleniyordu.
Bunu tek başıma çözemeyecek kadar aptaldım, bu yüzden kendimi topladıktan sonra Min-A'nın yanına gitmeye karar vermiştim.
Ama önce, kendimi toplamalıydım.
Jungkook'un evinden gitmemin üzerinden daha bir gün geçmişti
ama kendimi hep aynı saniyede, aynı durumda ve aynı acı ile bulduğumdan bir türlü yaram kapanmıyordu.
Jungkook'un bana bir sürü mesaj atması da hiç yardımcı olmuyordu.
Sırtım ucuz pansiyonun yatağıyla buluştuğunda direk gözlerimi kapattım. Evet, gidip Min-a'da kalabilirdim ama Yoongi sürekli
oraya geliyordu ve ben onları
rahatsız etmek istemiyordum.
Bir süre sonra dalmıştım ki, beni rüyalarımda bile bırakmayan adamın güzel sesi kulaklarımı doldurdu.
"Lütfen beni göremeyeceğim birine uzanacak biri olarak gör.."
İlk cümlesinde gülümsediğim şarkı sözleri, tam beni anlatıyordu.
O benim geçmişimdeydi, emindim.
Ama ona o zamandan beri hiç
uzanamamıştım.
"Ben Eros'un bana attığı okla lanetlenmiş olabilirim,"
Gözlerim dolarken küçüklüğümden gelen anılar zihnimi işgal
etmeye başladı.
Ona olan duygularım yirmi günlük bir süreç kadar kısa değildi.
On yaşında da ona aşıktım, şimdi de.
"Hadi kendi gözyaşlarımızda
sarhoş olalım.."
Yastığa akan gözyaşlarımla
tezat gülümsedim.
Hadi pollyannacılık yaparak
sarhoş olalım.
"Ama biz hepimiz karanlıkta parlamayı bekleyen kayıp
yıldızlar değil miyiz? "
Sen çoktan parladın Jungkook,
ben ise on yaşından beri senin
ışığından destek almaya
çalışan sönük bir yıldızım.
"Biz kimiz? Sadece galaksideki
bir toz tanesi miyiz?"
Anlamadığım bir şekilde bu şarkı bana bazı anılarımı hatırlatmıştı
ve bunlar çok güzel olmasına
rağmen aynı zamanda çok
can yakıcı anılardı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sosyofobi; Myg
Fanfiction#27 [tamamlandı] _ ❝Neden insanları mutlu edemiyorum diye soruyorum kendime, neden onlardan korkuyorum diye soruyorum binlerce kez. Fakat bir şeyi unutuyorum.Her sorunun cevabı vardır ama, neden ile başlayan soruların cevabı yoktur, tıpkı keşkelerle...
