"Hazır mısınız?"
Soruların sevilmediği ortama Min Yoongi'nin sorusu düştüğünde iç çekti Ji, başını yavaşça abisinin omuzundan kaldırdı ve sessiz bir baş sallamasıyla onayladı onu.
Abisi ise daha sesli olan taraftı,
"Evet, hazırız hyung."
Ayağa kalkıldı, havaalanının bulunduğu platformda sadece üç çift ayakkabı ve iki bavulun çıkarttığı
acı ses vardı.
Gidildi, Uçağın ucuna kadar gidildi ve sesi ile büyüleyen abisi, Jeongguk, Yoongi'ye sarıldı.
Son kez "Seni seviyorum,
hyung." denildi. Son kez "Seni özleyeceğim, sen benim gençliğimsin." denildi.
Ji gözlerinin dolmasına engel olamazken mırıldandı,
"Ablama iyi bakmak zorundasın."
Duyuramayacak bir tondaydı ama Min Yoongi tarafından duyuldu.
Ve tekrar gidildi, Jeongguk yeni bir hayat için gitti, Min-A ablası için güzel şeyler dileyerek gitti ama gidildi.
Min-A ve Min Yoongi'den gidildi.
Hye Ji
"Sevgili lanet olası ablam,
seni o kadar sevmiyorum ki, bu mektubu yazarken üç kere kendimi sakinleştirmem gerekti. Şuan bunu üçüncü kez yazmaya çalışıyorum.
Aslında demem gereken şeyler çok az.
Seni çok seviyorum.
Ve özür dilerim.
Gittiğim için, bencil olduğum için üzgünüm. Ama mutlu olacaksın, gerçekten; yokluğum sana ilaç gibi gelecek. Ki ben, yükten başka bir şey olmadığım bu dünyada, en azından kardeş olmayı denemek istiyorum.
Ama kardeş olmayı sana yapamadığım için üzgünüm.
Abimle gidiyorum ve şey, belki bir gün benimle konuşmak istersin diye numaramı değişmeyeceğim.
Belki beni affedersin.
Daha fazla yazamıyorum, abla.
Seni seviyorum.
Seni çok seviyorum.
Her şeyden çok seviyorum.
Fazla sevmekten gidiyorum, ve bunun için hiç pişmanlık duymuyorum.
Çünkü mutlu olacaksın.
-Lanet kardeşin, Jiji."
[Üç benim için özel bir rakam, kullanmayı seviyorum:'3 ]
Min-A
Siyah giyinmeyi seven bir kız
olarak karanlıktan korkardım. Yalnızlığı severdim ama beni sevsinler isterdim. Renklerden hoşlanmazdım ama hayal dünyam rengarenkti; Gökkuşağındaki her
tonu bir ressam misali yumuşak fırça dokunuşları ile hayallerime dokundurur ve onları güzelleştirirdim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sosyofobi; Myg
Fanfiction#27 [tamamlandı] _ ❝Neden insanları mutlu edemiyorum diye soruyorum kendime, neden onlardan korkuyorum diye soruyorum binlerce kez. Fakat bir şeyi unutuyorum.Her sorunun cevabı vardır ama, neden ile başlayan soruların cevabı yoktur, tıpkı keşkelerle...
