~seventh chapter~

301 36 17
                                    

P.O.V JEREMY
Hoe kan ik zo stom zijn, ik kan Merel gwn niet vertellen dat ik.. Uhg laat maar. Ik moet gewoon eerlijk tegen haar zijn.

Na de laatste les loop ik naar Merel toe. 'Merel wacht' zeg ik en pak haar arm vast. 'Oh hey Jeremy' zegt ze. 'Kom mee ik moet wat vertellen' zeg ik. 'Uhm oké' zegt ze en ze volgt me naar het bankje waar we net vannochtend ook zaten.

'GOEDZO JER JE KAN HET' roepen mijn "vrienden" nog.

'Wat is er' Vraagt Merel lief. 'Euhmm ik ehh kan niet meer zo doen als hoe we deden' zeg ik. 'Hoe bedoel je?' Vraagt Merel. 'Nou zoals ik het zeg. Ik kan niet meer zo klef met je doen' zeg ik. 'DiT dOe Je AlLeEn OmDaT hEt MoEt VaN jE sLeChtE vRiEnDeN!' Schreeuwt ze half naar mij. 'IK HEB HIER ZELF VOOR GEKOZEN' en nadat ik dat heb gezegd loop/ren ik van haar weg naar de bushalte toe.

P.O.V MEREL
Nadat Jeremy is weg gerent begin ik te huilen.

Waarom doet hij dit. Hij vond het ook gezellig.

*2 uur later*

Ik schrik op uit mijn gedachtes van mijn telefoon. Me moeder belt.

(Mo=moeder me=Merel)

Mo: Merel, schat, waar ben je het is al 6 uur geweest.
Me: ik ehh zit op het bankje bij school
Mo: waarom ben je daar nog?
Me: ik zat diep in gedachtes.
Mo: is Jeremy daar ook?
Me: euhm nee we hebben een soort van ruzie
Mo: ow, dat is niet goed.
Me: mam dat weet ik zelf ook wel haha
Mo: ik bel Jeremy straks wel even. Maar jij moet eerst naar huis komen
Me: *ziet Jeremy staan* ik zie hem al
Mo: zorg dat hij mee gaat.
Me: oké tot zo..
Mo: Doei
*hangt op*

Nadat me moeder heeft opgehangen pak ik me tas en loop maar Jeremy toe. 'Jeremy kom mee we moeten naar huis' zeg ik zonder hem aan te kijken. 'Er rijden geen bussen meer' antwoord hij. 'Dat word dan lopen' zeg ik en loop alvast in de richting van huis. 'Je weet dat het 30 minuten lopen is hè' zegt Jeremy. 'Ja. Maar anders komen we niet thuis fus het moet wel he'  antwoord ik.

Na een tijdje zie ik een bus voorbij rijden, met Jeremy er in. 'Jij mag echt' zonder mijn zin af te maken gil ik al gefrustreerd en ga op de stoeprand zitten.

Ik pak mijn telefoon en bel Lois

(Lo=Lois Me=Merel)

Lo: hey Merel wat is er?
Me: ben je thuis?
Lo: euhm ja hoezo
Me: kan ik bij jou slapen. Heb ruzie met Jeremy
Lo: ja tuurlijk waar ben je nu?
Me: tegen over de bushalte van school
Lo: jeetje, hoelang ben je daar al??
Me: ik heb zo'n 2 uur op het bankje gezeten en hier zit ik net 10 minuten.
Lo: jezus Merel, ik kom je wel halen zie je zo
Me: Thanx Lo, zie je zo
*hangt op*

Nadat ik Lois heb gebeld app ik me moeder:

AA'Mama❤

U: hey Mam, ik blijf slapen bij Lois is dat goed?
AA'Mama❤: is goed schat, kom je morgen wel naar huis?
U: ja
AA'Mama❤: en waar is Jeremy?
U: die zit in de bus naar huis..
AA'Mama❤: ik bespreek dat straks wel even met hem
U: Doei mam Lois komt er aan 😚
AA'Mama❤: Doei veel plezier😘

Ik sluit me telefoon af en loop naar Lois toe. 'Ik neem aan dat je geen pyjama bij je hebt' zegt Lois als ze me een knuffel geeft. 'Euhm nee..' Zeg ik als ik haar los laat.

'Ik heb er wel 1 voor je' zegt Lois als we haar kamer in lopen.

Ze loopt d'r inloop kast in en gooit na een paar minuten een onesie naar me toe.

En weer even later komt ze weer haar inloop kast uitgelopen met dezelfde onesie maar dan in  een andere kleur. 'TWINZ' gilt ze.

Ik open mijn telefoon en kijk op magister, de lessen voor morgen zijn normaal 3/4 en alleen gym hebben we dan. Maar er staat dus dat we uitval hebben. DE HELE DAG VRIJ!

'WE HEBBEN MORGEN UITVAL' gil ik naar Lois. 'YYYYEEEAAAAHHHH B*TCHHHH' gilt ze terug.

{Willen jullie langere, kortere of gwn zoals het nu is qua lengt van een hoofdstuk? Ik struggle daar namelijk best mee}

Verliefd op je broer!? J.F #1{voltooid}Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu