can't smile without you | yoonkook

saf

Yeni sınıfında hayal kırıklıklarıyla dolu berbat bir günün ardından yatağında uzanırken kuzeni de iyi geceler demek adına odasına girdi.

Yoongi yanına uzanan Namjoon'u görünce kulaklığını çıkarıp yattığı yerden doğruldu.

"Günün pek iyi geçmemiş galiba.."

"Nasıl olmasını bekliyorsun, Hyung. Nereye gidersem gideyim hiçbir yere ait olamıyorum. Zeki olmama rağmen ne en iyilerin olduğu sınıfta ne de en düşük seviyenin olduğu sınıfta iyi hissedebiliyorum. Hasta olmam benim hatam mı, görmezlikten gelmek bu kadar mı zor?"

"Gel bakalım buraya."

Namjoon iyice dolup kendi kafasındaki kargaşadan dışarıya patlak veren çocuğun başını omzuna yasladı.

"Bir şey olmuş bugün. Ne oldu?"

Ispiyoncu gibi hissedecek olsa da söylemeyi tercih etti Yoongi. Zaten kimsenin kendisini umursadığı yoktu. 
En yakını olan kişiye söylemekte bir sakınca görmüyordu.

"Hiçbir hoca ders işlemedi bugün. Matematikçi işledi ama bildiğin en basit temel konuları anlatıyordu. Haksızlık değil mi bu bana?"

Ben hocalarla konuşurum, onlar dersine girmedikleri için zeki olduğunu bilmiyorlardır. Şimdi rahatça uyu hadi. Kafandan da o kötü düşünceleri at bakalım. "

Yoongi'nin başı omzundayken yumuşacık saçlarını karıştırıp öptü ve kapıya ilerledi. Lambayı kapatacakken son anda aklına gelen şeyle uzanıp gözlerini kapatmış miniğe döndü.

"Sana o şekeri verenin kim olduğunu biliyor musun?"

Yoongi gözlerini açmadan mırıldandı.

"Evet yeni sınıfımdan bir çocuk, adı Jungkook. Neden ki?"

"Öylesine sordum. Hadi iyi geceler. "