can't smile without you | yoonkook

F2NAL : WITHOUT YOU

bu kitap için son yorumlarınız... :"( duygulandım 🍓

***

Hayatı sıra arkalarında arkadaşlarıyla takılıp, ara ara ağzına yemek tıkıştırıp, dersin geri kalanında uyuyarak geçen bir öğrenciydi Jeon Jungkook. Ailesine karşı başını gururla dik tutabildiği tek zaman 16 yaşında atletizme başlamasıyla olmuştu.

Lisedeki 3 yılı ise şöyleydi: Devamsızlık, düşük gelen notlar ve arada karıştığı kavgalar ailesiyle arasını bozarken, spor müsabakalarında girdiği göz ardı edilemeyecek dereceler o buzları eritiyordu. Ve tekrar en başa dönüyorlardı.

Sonrasında hayatına genç bir delikanlı girdi. Hiç beklenmedik bir anda, sanki kendisine gönderilen bir melek gibi bir anda belirmişti pencereden aşağı o şekeri attığında. Oysa daha önce okulda onu hiç görmemişti.

Evet, bu yüzden o bir melek olmalıydı!

Yoongi'nin hayatına öyle bir etkisi vardı ki 3 yılını uyuyarak ve gevezelik ederek geçiren Jungkook, Yoongi ile geçirdiği 1 yılda derslerde neredeyse hiç uyumamıştı.

Sürekli Yoongi ile ilgilenirken ya da onunla ilgili hayaller kurarken uyumaya ne gerek vardı! O zaten gözleri açıkken rüyasını görüyordu. Sol tarafında oturup defterine ciddiyetle tahtadaki notları geçiren delikanlı; işte rüyasının başrolü O'ydu!

Yoongi'ye güvenerek hayatına öyle bir dahil etmişti ki onu! O zamanlar asla ayrılmayacaklarından emindi çünkü. Birbirlerine hissettirmişlerdi bunu. Yoksa Jungkook herkese öyle kolay kolay güvenemezdi. Geçmişinde bu konulardan aldığı yaralar hâlâ tazeydi çünkü. Fakat Yoongi o yaralardan açmayacağını sevgisiyle, bakışlarıyla, dokunuşları ve davranışlarıyla göstermişti.

Aklınızda farklı bir düşünce oluşmasın Jungkook hala Yoongi'nin kendisini bırakmayacağına inanıyordu. 14 aydır uyumasına rağmen...

Onsuz kırgın ve yalnız hissediyordu sadece. Bir ortamda espri yaptığında kendisini anlayan tek kişi artık yanında değildi. Yorulduğunda başını omzuna yasladığı, beraber sokaklarda koşturduğu, yaşlanana kadar yanında olacağına inandığı kişi yanında değildi.

Ve kimse bu dostunun, sevgilisinin yerini dolduramıyordu. Diğerlerinin varlıkları O'nun yerine küçük geliyordu. Hiçkimse hissettiği boşluğu dolduramazdı, Yoongi'den başka.

Koskoca 14 ay geçmişti. Herkes kendi hayatını bir şekilde tökezlemeden yürütmeye çalışıyordu. Yoongi ise sanki okul birincisi olmak için feda ettiği uykusunu şimdi telâfi ediyor gibi uyumaya devam ediyordu. Öyle ki arkadaşları odasında toplanmış ve ellerinde pastayla dikilirken de uyumaya devam ediyordu.

Jungkook örtüsünü kaldırıp uyandığında zorluk çekmesin diye bacaklarına ve kollarına masaj yaparken de ortamdaki ağır havayı dağıtmak istercesine konuşuyordu.

"Sende çok uykucu çıktın be
Sevgilim."

Ardından yatağının baş kısmını kumandayı kullanarak hafif kaldırdı. Uyuyan genç, sırtını yastığına dayamış kendilerini izliyormus gibi görünüyordu şimdi. Parmaklarıyla saçlarına da şekil verdikten sonra doğum günü şapkasını başına yerleştirip elinde mumları yakılmış pastayla kendilerini izleyen Hoseok'a döndü.

Seokjin kamerayı Yoongi'nin annesine uzattı ve hep birlikte Yoongi'nin yatağının etrafına toplandılar. Jungkook Yoongi'nin hemen yanına oturup pastayı kucağına yerleştirdi, elini tutuşuna karşılık veremeyen ellere kenetledi.

Bu 20'lerinin başlarındaki genç arkadaşlar, hep birlikte titreyen dudaklarıyla doğum günü şarkısını söyledikten sonra Jungkook pastanın kremasına parmağını banıp Yoongi'nin burnuna sürdü.