ÖLÜMÜN AYAK İZLERİ

ÖAİ//9

Diyecek bir şey bulamıyorum sanırım🙁 bölümü okuyun anlayacaksınız beni...

Iyi okumalar canlarımmm ❤

***
İnsan kendinden sıkılmaya başlayınca hayat daha da çekilmez bir yer oluyordu. Uzun süredir tek başıma masanın birinde oturuyordum. Kurşun geldiğimiz an sessizce yanımdan uzaklaşıp gitmişti ancak adımları kendi gibi  sessiz ve uslu değildi. Üzerimdeki elbisenin dantel detayları kumaşın altından tenimi gıdıklıyordu. Şu an gerçekten rahatsızdım. Hem bilmediğim bir yerde tek kalmıştım hem de karşı masada oturan adamın bakışlarına maruz kalmıştım.

Etrafta Kurşun'u ararken gözlerim o adama değmişti. Bunu yanlış dillendirmiş olmalı ki cesaret bulup ayağa kalkmıştı. Içimden edebildiğim tüm küfürleri ederken küçük Denis pis pis gülüyordu.

Yine başını belaya sokmayı başardın.

Haklıydı. Bela mıknatısı yanımda halt etmişti. Adım adım bana yaklaşmaya başlayınca omuzlarımı dikleştirdim. O buraya gelirken gocunmuyorsa ben hiç gocunmazdım.

"Senin gibi güzel bir kızın tek oturamayacağını düşündüm."

Sesini mi kısarak konuşmuştu o? Etkileneceğimi mi düşünmüştü? Bu düşünceyle güldüğümde yine yanlış anlamış ve yanıma oturmuştu. Ondan tarafa bakmasam da bakışları benim üzerimdeydi.

"Adınız ne hanımefendi?"

"Pakize." Bu Kurşun neredeydi Allah aşkına? Adam adımı duyunca şaşırmış olacak ki bir süre ses çıkarmamış. Pakize de bir isimdi sonuçta.

"Anladım Pakize. Ceyhun ben de. Yaşın kaç?"

Sorular da nefret listemdeydi değil mi? Sessiz kaldım. Gözlerim etrafta oyalanırken ileriden bana doğru yürüyen Kurşun'u görmüştüm. Ben ona boş bakarken o, bana dahi bakmadan yanımdaki adama bakıyordu. Her adımında yüz ifadesinin değişmesini saymazsak sakin gibiydi.

"Yalım?" Ceyhun coşkuyla ayağa kalkınca şaşırmıştım. Bunlar birbirini tanıyordu onu anlamıştım ama Kurşun'un bakışlarına  bakılacak olursa ondan hoşlanmıyordu. Ayrıca Yalım, Kurşun'un soyadı mıydı yani?

Kurşun Yalım...

Bakışları benim ve Ceyhun'un arasında mekik dokurken usulca ayağa kalktım. Kurşun'un eli anında belime kaymıştı ve beni salonun içine doğru hareket ettirmişti. Ancak Ceyhun'un arkamdan yanlış bildiği ismimi bağırması ile gülmemek için dudaklarımı kemiriyordum.

"PAKİZE!"

Kurşun durmuş önce gözlerime sonra ise dudağıma bakmıştı. Tepki vermiyordu. Gülmesini de beklemiyordum  zaten.

Arkamı dönüp Ceyhun'a baktım. Tek kaşımı kaldırıp kafamı sallamıştım. Gerçekten inanmıştı. 

"Bari telefon numaranı verseydin be güzelim. Kurşun'dan sıkılırsan ararsın. Bence bu fırsatı kaçırmamalısın."

Gözlerimi devirip derin bir iç çektim. Arsız herifin işi gücü uçkurundaydı. Samimiyetten uzak olan tavrımla ona doğru bir adım attım. Kurşun'un dikkatle ne yaptığımı izlediğinin farkındaydım. Bu durum her ne kadar beni heyecanlandırsa da belli etmemek için vücudumu sıkıyordum. Neler oluyordu bana? İyice Ceyhun'a yanaşıp fısıldadım.