ÖLÜMÜN AYAK İZLERİ

ÖAİ//10

Veee sınavlarım biter 🤣🤣 ama performanslar kapımı çalıyor 😥 hazır vaktim ve ilham perilerim varken yazmak istedim ve gerçekten içime sindi 😍 sizi seviyorum ıyi ki varsınız 🕵️‍♂️

Iyi okumalar....

***

'Kimin ne dediğini umursamamayı öğrenmelisin artık. Sen busun ve hep böyle kalacaksın.'

Küçük Denis sakinleşmiş ve kabullenişini sessizliğiyle taçlandırmıştı. Sırtımı dayadığım mezar taşı bedenimi titretmişti. Soğuktu. Buz gibiydi. Atıştırmaya başlayan yağmura, telefonumdan çalan melodi eşlik ediyordu. Bu... delilikti. Gecenin bir vakti, mezarlıkta ve elimde son ses açılmış bir şarkı... Deliriyordum. İyiden iyiye uyuşmaya başlamıştı insanî yanlarım. Kafamı mezara yaslayıp gökyüzüne baktım.

"Yıldız manzaralı mezar istiyorum Denis. Sadece geceye kıyısı olsun."

Kendimle konuşuyordum yine saçma sapan. Bir olmamışlık denizinde kendi başıma oynaşıyordum. Gülümsedim yıldızlara doğru. Yalnızlık bana iyi geliyordu. Karanlık bana iyi geliyordu. Kurşun ise beni öldürüyordu. Kafamı iki yana sallayıp iç çektim. Etrafta adım sesleri duyuyordum. Çığlık atıp kaçacak kadar korkmak istedim o an. Ama korkmak şöyle dursun umurumda bile değildi. Tek derdim elime tutuşturduğum sigarayı bitirmek ve yenisine başlamaktı. Kendi kendime güldüm. Esen soğuk rüzgar iliklerime ilişlemişti. Koca mezarlığı aydınlatan tek tük sokak lambasının biri benim hemen karşımda duruyordu ve o turuncu renk gözlerimi rahatsız ediyordu. Ben turuncu sevmedim. Ben renk sevmezdim ki.

Sen renkleri en güzelini beş yaşında sevmeyi bıraktın.

Denis kesinlikle yine çok haklı konuşuyordu. Etrafta uçuşan ateş böceklerinin sesleri kulaklarımı tırmalarken, vücudumdaki darbe izleri kendini hatırlatmak ister gibi sızladı. Sokak lambasının ışığı bir an da kesilmişti. Kafamı kaldırıp bakmadım bile çünkü şu an olmak istediğim yere bakıyordum. Yıldızlara... acaba benim salak saçma hayallerle ailemi beklediğim gibi başkası da yıldızları sayarak bekliyor muydu? Kendimi kandırıyordum yine. Derin bir nefes sesi duydum ve gözlerimi karşıma diktim. Bedeni ışığı kapattığı için kırılıp vücut hatlarından sızmış biri vardı karşımda. Yüzü seçilmiyordu. Elindeki sigarayı bitirmek ister gibi derince içine çekmişti. Kimdi bu?

"Mezarlık ve gece kıyafeti? Çok uyumlu."

Bakışları sigarasından bana kaydığında gözlerinden geçen tehlikeli parıltıyı görmüştüm. Sesini duyduğum an kalbim o taş duvarını kırıp tekledi. Yapma, diyemedim. Atma, hiç diyemedim.