Never Been Your Fangirl- PUBLISHED

Chapter 67

Chapter 67: Broken Hearts

A/N: Hanggang SEVENTY CHAPTERS na lang to Exo Stans! Hahahaha. Basta, don’t forget na hindi pa dito matatapos ang love story ni Kitty Pom Pom at ni Gangdo. Not that na may Book Two ito kasi baka wala na, aasikasuhin ko muna ang iba kong natitirang On-Going Stories, In Advance, THANK YOU talaga sa mga sumuporta Ghuise. For Exo. *le salutes

P.S. Sorry sa mga typo ko last Chapter. Di ba po Cortejo ang last name ni Trinity? Nasa Author’s Note pa yun. Nahawaan ako ni Yixing e, kaya nagbago XD. lols. Pati yung SUSI ng aking Susi. Sareeh. XD 

Twitter: @monstersoowp

 

.

 

[3rd Person’s POV]

Halos liparin ang ibang kotseng madadaanan ng kotse ni Luhan sa bilis ng kanyang pagpapatakbo. Ni-hindi na niya pinansin ang ibang nagrereklamo na sa kanya, ang speed limit niya, at ang mga pulis na hinahabol siya.

Kung saan saan siya nagpasikot-sikot at di naglao’y nailigaw niya rin ito. Puno ng galit ang kanyang mga mata. Gusto niyang magsisi, pero tapos na, nangyare na ang pagkakamali niya.

--

“Trinity, that is a very bad thing you did.” Kanyang salubong kay Trinity na animo’y yayakap pa sa kanya. Matalim ang tingin dito ni Luhan. Natatakot na si Trinity sa kung anong pwedeng mangyare.

Ito na nga ang pinakanakakatakot sa buong pagkatao ni Luhan, dahil kapag naloko siya,  nasaktan siya, at kapag nagalit siya, kahit  sino ka pa, wala siyang sinasanto.  

“L-luhan? B-bakit? Ayaw mo ba akong nandito? I’m sorry gusto na kas--“

 

“You are sorry? F’uck that sorry of yours Trinity! Kung lahat idadaan natin sa sorry edi hindi lang ito ang inabot ko!”

“I don’t understand Luhan. Sinundan lang kita kasi, kailangan kita…”

 

Lalong nag-init ang kanyang pakiramdam. Unti-unting lumapit si Luhan kay Trinity, habang ito naman ay nanatili sa kinatatayuan.

 

“Kailangan mo ako? Right. Kaya nagsinungaling ka? Kaya nagawa mo yun?! Shit Trinity! Ilang beses ko bang dapat isampal sa pagmumukha mong HINDI NA KITA MAHAL!”

With that, automatically na nanghina ang kaninang matatag na si Trinity. Sing bilis ng pagkakahawak ni Luhan sa kanyang balikat ang kanyang mga luha. Ayaw tumigil, ni hindi niya maalis ang kanyang titig sa nanggagalaiti at nagdidilim na tingin sa kanya ni Luhan. Tapos na siya, hindi na niya, kahit kailan, makukuhang muli ng buo ang kanyang loob.