Angel in Disguise

Chapter 42

Angelique Navarro  

“Akalain mo yun? Nandito ka pala?”  Nilingon ko siya.

“So?” tamad kong sagot. Medyo nag-iba ang pinta ng mukha niya.

“You should be offended!” Pabulong niyang sigaw.

“Why?” Tamad ko paring tanong.

“BECAUSE I JUST INSULTED YOU!” Sigaw niya.

Sinita siya nung librarian.

“Ganyan ka na ba ka-desperada para lang pahiyain ako? Well, News flash Dipshit. Mas pinapahiya mo ang sarili mo.” Mangiyak ngiyak na lumabas ng library si Miracle.

Yup, It’s miracle. I thought nung una si Miracle pa yung mabait sakanila. Siya yung tipong pipigilan sina Poppy but I guess I was wrong. Nagbalik na ako sa pagbabasa ng libro. It’s a math book. -______________-  couldn’t believe myself reading this either.

“Wow! You were mean back there!” Bulong ni Dealeen.

“it’s their fault. They pushed my Angry Button.” Sagot ko.

“What are you reading?!” Tanong ni Mikayla.

“You obviously can’t read the cover. It’s a math book, sweetie!” -__________-

“For What?”

“Yung teacher ko sa math. Kung hindi ko daw mapapasa yung quiz niya, babagsak niya daw ako. Pero I’ve taken this quiz already! Alam kong tama yun lahat dahil tinutor ako pero ang sabi niya wala daw akong tama!”

“Who is your teacher?”

“Harold Wallowitz. The Old hag.”

“Eh? Ang bait kaya ni Sir Wallowitz!” Sambit ni Mikayla.

That’s weird? Sabay sabay na kami lumabas ng library at pumunta sa klase.  

--  

“You Failed!” Nagulantang ako sa sinabi niya.

Seriously?! I failed?! But nung sinasagutan ko yung test I didn’t even hesitated! It means alam ko yung sagot! Naging baliw ako for 2 days para sa wala?! That’s just pure shit!

“Alam mo, Kung gusto mong pumasa, Makipagkita ka sakin sa street na to mamaya. Kung hindi ka pumunta, bagsak ka. Sasabihin ko to sa parent mo if hindi ka pumayag. Ciao.” Binigay niya sakin ang kapirasong papel at umalis sa harapan ko. Tinignan ko yung papel. O_____________O

Kunsumisyon street 12342. Turn left.

I know this place! It’s a motel. How did I know? Pagnalalasing si Dylan jan siya palaging pumupunta. Agad kong kinuha ang bag ko at pumunta muna sa cafeteria. Ang gulo. Ang ingay! Ang dami kong naririnig na thoughts.

“MANAHIMIK NGA!” I shouted.

Hinawakan ko ang sintido ko. Kinuha ko sa isang estudyante yung coke in can niya at umupo sa isang bakanteng upuan. I buried my face in the table.

“Bakit ang tahimik dito?” Rinig kong tanong ni wade. Maya maya naramdaman ko na lang umupo sila sa table.

“Hey, What’s wrong?” tanong ni andy. Inangat ko ang ulo ko para tignan sila.

“You okay?” Si Jiro. Ginamit niya yung panyo nya para punasan yung mukha ko na puno ng pawis. Nakita ko si Hag na pumipila doon at kumikindat pa sakin.

I smirked. “Hindi mo ko kilala.” Bulong ko.

Nakita kong nag-thumbs up pa siya kay---- Poppy?! So, inutusan ni poppy si sir? Pero Sure naman akong may kapalit yan. Sabay silang lumabas ng Cafeteria. Tinignan muna nila ako pero agad akong lumingon.