I hate you... Right?

4.

4.

Langzaam word ik wakker uit mijn te lekkere slaap. School. Ik sta op en meteen krijg ik het koud. Ik wil terug mijn bed in! Maar ik weet dat als ik dat doe er niet meer uit kom. Ik was mijn gezicht even en trek kleren aan. Vandaag word het jurkje. Het is een strapless roze jurkje met aan de onderkant een waterfall skirt. Ik trek mijn zwarte All-Stars aan en kam mijn haar. Uiteindelijk besluit ik de onderste helft van haar te krullen. Ik steek er een haarband tussen met een zwart strikje. Voor de rest doe ik een beetje mascara op en een egale lippenstift. Ik weet niet waarom ik mij zo uitsloof als toch niemand mij mag op school. Ik denk dat ik het dan maar voor mijzelf doe. Dat is in ieder geval iemand… Ik loop met mijn schooltas naar beneden en maak een broodje. ‘Vera? Morgen komt de familie De Wit weer. Dat je het even weet.’ Ik zucht. ‘Gelukkig moet ik dan naar toneel.’ Mijn moeder kijkt me vragend aan. ‘Gelukkig?’ ‘Laat maar.’ Zeg ik. Als ik mijn broodje op heb poets ik mijn tanden en vandaag fiets ik naar school. Ik kom het plein op en parkeer mijn fiets. De bel gaat pas over vijf minuten maar ik loop vast naar het lokaal. Wat moet ik anders doen? Ik ga op mijn vaste plek zitten rechts van het lokaal. Ik pak mijn boeken en wacht tot de bel gaat, tot die tijd pak ik ook nog even mijn mobiel. Nul berichtjes, dat is meestal zo. Het is niet dat ik veel vrienden heb ofzo. Ik hoor dat de bel gaat maar ik kijk nog even op Instagram. ‘Zo? Is dat een iPhone 5S?’ Vraagt een maar al te bekende bedorven stem. Ik kijk even op naar Maarten maar laat dan mijn blik weer naar mijn scherm glijden. ‘Dat was zeker wel heel duur?’ Ik geef hem een blik van “houd even je bek dicht” maar hij negeert die blik totaal. ‘Ach, dat zullen je ouders wel weer voor je betalen he? Verwende trut!’ ‘Mijn ouders kunnen het tenminste betalen! Jouw ouders wonen in een mini kraakpand!’ Hij kijkt even geschokt. ‘Houd je bek vieze heks!’ Ik zucht en kijk weer op mijn instagram. Niet veel later hoor ik een plof naast me. Ik kijk op en zie dat er een meisje naast me zit die ik niet ken. ‘Hoi.’ Zegt het meisje. ‘uhm… hoi.’ Zeg ik en ik kijk haar verbaasd aan. ‘Ik ben Kiki.’ Zegt Kiki dus. ‘Ik was afgelopen week ziek, misschien ken je me daarom nog niet. Ik zit ook in deze klas.’ ‘Ik ben Vera.’ Zeg ik en ik en ze kijkt me vriendelijk aan. Ze heeft wit blond haar in twee hoge staartjes en een pony. Ze draagt een gestreept aqua blauw hemdje en een wit shortje. ‘Eigenlijk is dit mijn soort “vaste” plek.’ Zegt ze dan. ‘Maar jij mag wel naast mij zitten hoor! Misschien word dan ook jou “vaste” plek en zitten we samen.’ Ik kijk Kiki aan en ze kijkt erg enthousiast terug. ‘Ja, ehm… natuurlijk.’ Zeg ik nog steeds verward maar kijk dan blij en zeg, ‘Lijkt me leuk.’ Ze lacht naar me en ik lach terug. Misschien is niet iedereen zo erg als die luie kots zak.

Eindelijk! Het laatste lesuur is bijna af en ik vandaag alleen maar naast Kiki gezeten. Kiki is erg aardig voor me. Volgens mij was zij ook niet echt zo iemand die met de popi mensen omging. ‘Vera?’ Fluistert Kiki naar me. ‘Wat?’ ‘Wat is je nummer? Dan kunnen we whappen enzo!’ Ik glimlach en pak een papiertje. Op het papiertje schrijf ik mijn nummer en Kiki pakt het aan. ‘Ik stuur je zo wel een berichtje.’ Zegt ze. Ik knik en kijk weer naar het bord. Vrijdag het laatste uur… bijna weekend. Ik ben wel echt toe aan weekend want deze week was super saai. Ik heb de hele week woorden naar mijn hoofd gesmeten gekregen en domme grapjes van een ontzettend laag niveau. ‘Dus als het goed is hebben jullie in je agenda gezet dat er maandag een toets van dit hoofdstuk is. Het is handig om ook goed de vocabulaire te oefenen want dan begrijp je het leesgedeelte ook makkelijker.’ Zegt mevrouw Smits terwijl ze op het bord dingen schrijft wat je moet leren. Als de bel gaat sta ik op en stop ik mijn spullen in mijn tas en loop samen met Kiki het lokaal uit. Eindelijk! Weekend! ‘Welke kant moet jij op fietsen?’ Vraag ik aan Kiki. ‘Ik moet naar links als je van het plein af gaat.’ ‘Ik ook! Zullen we samen fietsen?’ Vraag ik enthousiast en ze kinkt blij. Op de fiets praten we over koetjes en kalfjes en dan moeten we uiteindelijk allebei een andere kant op. Ik fiets nog vijf minuutjes en dan ben ik thuis. ‘Ben thuis!’ roep ik tegen niemand in het bijzonder. Ik ga meteen naar boven ga op mijn laptop. Opeens voel ik mijn mobiel trillen. Ik kijk op mijn scherm: