I hate you... Right?

6.

6.

Maandag… School… Saaiheid… Ik kom eraan! Oef, wat heb ik er zin in. Ik zit op mijn fiets en ben bijna bij school. Het eerste uur hebben we die Frans toets. Die vrouw verwacht een acht. Nou dat zal wel lukken. Ik parkeer mijn fiets en ik loop zonder naar het groepje jongens te kijken verder. Ja, vandaag zijn het alleen maar jongens. Een stuk of vijf. Dat is wel vaker zo. De meiden zijn dan ergens anders. Niet dat het mij uitmaakt. Ik besteed nooit aandacht aan ze. Ik wil ze niet zien en stiekem ben ik wel een beetje bang dat als ik ze aankijk dat ze dan van die stomme dingen gaan zeggen. Ik loop dus straal langs ze en ik zie ze uit mijn ooghoeken naar mij kijken. Maarten staat er ook en samen met Jurre zit hij wat te fluisteren terwijl hij mijn kant op kijkt. Ik kijk naar beneden en verberg mijzelf achter mijn haar. Dat doe ik wel vaker als ik niet op wil vallen. Mijn haar zit dan aan de zijkanten langs mijn hoofd en dus kun je alleen van voor mijn gezicht half zien. Ik kijk namelijk nog steeds naar beneden. Ik loop meteen door naar het Frans lokaal. Wat moet ik anders? Het is niet dat ik echt veel vrienden heb… Ik heb Diana, maar die is heel ver weg. Kiki zie ik ook als een vriendin dus dat zijn er twee. En dat was het ook. Ik zie dat het lokaal al open is en ik loop naar binnen. Je mag meteen beginnen met de toets. De leraar kijkt mij minachtend aan alsof ik echt de slechtste toets van de eeuw ga maken. Dacht het niet! Als de bel gaat heb ik net het eerste rijtje vertalen af. Iedereen komt binnen en gaat ook aan het werk. Kiki gaat aan het tafeltje naast mij zitten maar er zit wel een pad tussen omdat we uit elkaar moeten zitten. Ik glimlach naar haar en ga verder met mijn toets. Na een half uurtje ongeveer, iets meer, ben ik klaar. Ik sta op lever mijn blaadjes in en loop naar buiten. Daar ga ik aan een tafeltje zitten en wacht tot Kiki ook klaar is. Als de deur uit eindelijk open gaat zie ik dat het tot mijn teleurstelling niet Kiki is, maar Maarten. Dat is wel de laatste persoon van wie ik hoopte dat er uit het lokaal zou komen terwijl ik hier op mijn mobiel zit. Ik kijk niet op. In tegenstelling tot dat zelfs. Ik buig mijn hoofd naar beneden en schuil achter mijn haar want ik voel dat ik rood. Ik moet namelijk meteen denken aan zaterdag avond toen hij mijn bh had afgepakt. Sinds toen had ik hem niet meer gesproken of gezien. Daarom voel ik me nu best awkward. ‘Hey.’ Hoor ik hem zeggen. Ik doe alsof ik hem niet hoor. ‘Hey Vera.’ Zegt hij nog een keer. Damn, nu moet ik wel opkijken. Ik besluit te doen alsof er niks is gebeurt en hem nog steeds haat als de pest. Oke dat doe ik niet alsof want ik haat hem ook echt. Heel erg zelfs. ‘Wat?’ Vraag ik op een verveelde toon terwijl ik opkijk. ‘Wat ben je aan het doen?’ ‘Niets wat jou aangaat.’ Zeg ik half pratend half fluisterend. Het klinkt een beetje bang ofzo. ‘Hoezo niet?’ ‘Daarom niet.’ ‘Daarom is geen reden.’ Zegt hij plagend. ‘Ga weg.’ Zeg ik zacht en ik schuil weer achter mijn haar. ‘Waarom?’ ‘Ik wil dat je gaat.’ Maarten luistert natuurlijk weer niet en gaat zitten op de stoel aan de andere kant van het tafeltje. ‘Ja joh, ga lekker zitten.’ Zeg ik nu wat luider. ‘Wow, doe eens rustig.’ Ik besluit niet te reageren. Hij moet gewoon even oprotten. ‘Sorry nog van zaterdag. Echt sorry.’ ‘Ja, dat is je geraden ja.’ Zeg ik terwijl ik nog steeds achter mijn haar verscholen zit maar nu met een elle boog op tafel en met mijn hand onder mijn hoofd. Met mijn andere hand houd ik mijn mobiel vast. Hij is echt zo dom! Eerst een beetje stom mijn bh afpakken daarna zijn excuses aanbieden, hij moet gewoon even nadenken voordat hij iets doet. Ik vraag me af wat er als volgende komt. ‘Ik euh…’ Begint Maarten die onderbroken word deur een openzwaaiende deur. Een moment hoopte ik dat het Kiki was maar nee. Het was een jongen. Ik keek niet op wie het was. ‘Hey bro. Wat doe je bij die trut?’ Zei de jongen. Het was niet Jurre. Vast zo’n domme ego die ook bij dat “popi” groepje hoort. ‘Ja gaat lekker Yarno. Ik zei net hoe dik ze was.’ ‘Wat?’ Zeg ik verontwaardigd. ‘Ik zei dat je echt dik bent, en lelijk ook nog eens.’ Zegt Maarten met een gemene grijns. OMG! Dit is zo gemeen. Hij zei dat helemaal niet net. ‘Volgens mij was jij net je excuses aan het aanbieden hoor.’ Zeg ik op mijn beurt. Yarno kijkt nu vragend naar Maarten. ‘Ik bied mijn excuses niet aan lelijke mensen zoals jij.’ ‘Ja trut. Waar zou hij in hemelsnaam zijn excuses voor moeten aanbieden?’ Mengt Yarno zich nu ook in het gesprek. Ik wil niet zeggen waarom. Dat zou dom klinken en het is nog awkward ook. ‘Ik had haar bh afgepakt.’ Zegt Maarten met een grijns tegen Yarno. ‘Hoe kom je aan haar bh?’ Nu word het ongemakkelijk. Ik zie dat Maarten dit ook niet wil zeggen. ‘Ik was bij haar thuis.’ ‘Waarom dat nou weer? Spreken jullie stiekem af ofzo?’ Zegt Yarno met walging in zijn stem. ‘Mijn ouders hebben een zaak met haar ouders.’ ‘Oh, ik zou maar niet meer meegaan, je wilt toch niet in je vrije tijd bij die lelijke heks zijn?’ Ik trek dit niet meer. Ze hebben een gesprek dat half over mij gaat terwijl ik er gewoon bij zit. Ik pak mijn tas op. Draai me met een ruk om en loop weg. Ik had me eigenlijk niet zo snel moeten omdraaien want mijn haar knalde recht in mijn gezicht en dat doet nog best veel pijn. Gelukkig zagen ze dat niet. Ik loop naar de aula en ga daar zitten aan een tafeltje. We hadden hierna toch pauze en ik denk dat Kiki wel begrijpt dat ik hier zit als ik niet aan dat tafeltje zit. Niet lang erna gaat de bel en stroomt de aula vol. Ik zie Kiki aan komen lopen en ze zwaait naar me. Ik zwaai terug. Ze is toch gewoon zo een aardige vriendin. ‘Hoi.’ Zegt ze terwijl ze op de stoel naast me ploft. ‘Ola.’ Zeg ik terug. Vandaag is het net de eerste van mei. Nog dertien dagen en dan heb ik mijn auditie voor de film! ‘Weetje!?’ Zeg schreeuw ik half. ‘Nou vertel!’ zegt ze enthousiast terug. ‘Dertien mei dan… HEB IK AUDITIE VOOR EEN FILM!’ ‘WAT? Vet cool!’ ‘Ja weet ik! Ik ben vet blij!’ Ik heb nog twaalf dagen om mijn stukje script te leren dus. ‘Ik moet dertien mei dus aanwezig zijn in hun studio en ik heb een stukje script gekregen. Dat stukje moet ik oefen en in opvoeren als auditie.’ Zeg ik. Ik denk dat ik vandaag maar eens moet beginnen met oefenen. Ik had het al een keer doorgelezen en het is gelukkig niet al te lang. ‘OMG, mag ik je helpen met oefenen?’ ‘Ja tuurlijk!’ roep ik blij verrast terug. Dat is nou echt handig. ‘Kun je vandaag dan?’ ‘Ik geloof het wel.’ Zegt ze nadenkend. ‘Mooi! Dan is dat afgesproken.’ Ik verheug me er nu al op.

{Maarten POV}

Ik kom de aula binnen en ik zie Kiki bij Vera zitten. Ze hebben iets afgesproken ofzo, dat is het enige wat ik hoorde toen ik de aula binnen kwam. Niet dat ik erom geef natuurlijk. Wie geeft er nou om zo een lelijke trut? Niemand dus. Ik loop verder naar mijn vrienden en groet ze. ‘Eigenlijk moeten we die Vera eens te grazen nemen.’ Zegt Yarno. ‘Hoe had je in gedachten?’ Vraag ik terug. ‘Misschien ehm… op haar bek slaan?’ ‘Ja, strak plan!’ zegt Jurre maar ik weet niet of fysiek geweld wel zo goed is… Ach we kunnen het toch proberen? Ik knik instemmend. ‘Maar we kunnen haar niet zomaar slaan ofzo, er moet wel een aanleiding voor zijn.’ ‘Dat is waar…’ Zegt Jurre nadenkend. Ik loop op Vera af. ‘Ik hoop echt dat ik word uitgekozen voor die rol!’ Hoor ik Vera tegen Kiki zeggen. ‘Jij wordt sowieso nooit gekozen voor geen enkele rol.’ Zeg ik tegen haar. ‘Ach houd toch je mond. Je weet niet eens waar het over gaat.’ Zegt ze een beetje boos terug. ‘Het maakt niet uit waar het over gaat, jij wordt nergens voor gekozen. Weetje waarom niet? Omdat je te lelijk bent.’ Zeg ik en ik lach een beetje. Vera antwoord niet meteen en ze schuilt een beetje achter haar haar. Ze heeft wel lang haar als dat zo kan. Het is bruin en het golft een beetje. ‘De enige die hier lelijk is ben jij.’ Zegt ze dan en kijkt nu naar me waardoor ik uit mijn gedachte word getrokken. ‘Niemand vind hier vind mij lelijk. Ik kan elk meisje krijgen dat ik wil.’ ‘Mij in ieder geval niet.’ ‘Jou wil ik ook niet.’ ‘Dat is dan fijn want ik hoef ook geen vriendje met zo’n lelijk aardappel hoofd als jij.’ ‘Ik? Een lelijk aardappel hoofd? Heb je wel eens in de spiegel gekeken?’ Zeg ik terug. Hoe komt ze er toch op. ‘Ja, een heel groot vies aardappelhoofd waar gore wortels uit je dikke kop groeien!’ Zegt ze nu wat luider en ze staat op. Ik kijk haar een beetje verbaast aan. Haar woorden zijn niet geweldig, maar ze durft wel zeg. ‘Hier ga je voor boeten.’ ‘Wat jij wilt.’ Zegt ze terwijl ze haar tas pakt en omdraait. Haar lange haar komt bijna in mijn gezicht. Ik loop achter haar aan en pak haar arm vast. ‘Wie zegt dat ik al klaar met je was?’ ‘Blijf van me af!’ roept ze boos. ‘Ik vroeg je wat!’ zeg schreeuw ik half terwijl ik nog wat harder in haar arm knijp. ‘En ik zei blijf van me af!’ Ze klinkt niet meer zo boos, meer bang. Haar stem brak een beetje. ‘Geef antwoord!’ ‘Niemand zei dat.’ Piept ze nu. Ik laat haar arm los en zie dat het van rood een beetje naar paars kleurt. Wow, ik heb wel echt hard geknepen. Nou ja, haar eigen schuld. Ik zie dat ze zich omdraait en sneller wegloopt. Ze komt langs ons groepje en ik zie dat Yarno zijn voet uitsteekt. Ik loop achter Vera aan maar ik weet dat Vera niet voor lang meer zal lopen. ‘AAUUW!’ gilt ze. ‘Moest dat nu?’ Vraagt ze terwijl ze boos naar hem kijkt. ‘Jij moet gewoon even uitkijken, mijn been stond hier eerder.’ Zegt Yarno met een plagerige toon. ‘Jij moet gewoon even je bittere augurken bek houden!’ Wat? Augurken bek? ‘Wat is je woordenschat toch weer goed Vera.’ Zeg ik zuchtend. ‘Ach rot toch een ent op!’ ‘Ga zelf maar weg.’ ‘Doe ik! Wie wil er nou zo lang bij jullie in de buurt zijn?’ ‘Genoeg mensen hoor. Ze willen juist bij ons staan.’ ‘Dat snap ik dus echt niet. Jullie zijn gewoon zo ontzettend dom.’ ‘Alsof jij zo slim bent vieze slet.’ Zeg ik met een lachje. Ik voel een harde klap op mijn wang en daarna een branderig gevoel. ‘Jij!’ zeg ik terwijl ik naar mijn wang grijp. ‘Hier ga jij spijt van krijgen!’ Ik duw Vera op de grond en schop in haar zij. ‘AU!’ roept ze. Ik schop nog een keer maar nu tegen haar elle boog. ‘Stop dan vieze klootzak!’ gilt ze nu. Ik geef nog een paar trappen en ze begint te huilen. Nog een trap tegen haar hoofd. Opeens stopt ze met huilen. Ook stopt ze met bewegen. Is ze bewusteloos geraakt door mijn schop tegen haar hoofd? Ik weet het niet, het gaat me ook niet echt aan… denk ik. Het is wel zielig hoe ze hier alleen ligt. Ik hoor de bel en besluit met mijn vrienden naar de les te gaan. Maar het beeld van Vera die daar bewusteloos ligt gaat niet uit mijn hoofd.

Heeyyaaa  sorry dat ik een tijdje niet heb geupdate maar hier is een nieuw stuk. Ik hoop dat het een beetje leuk is... Wel zielig op het einde vond ik hoor!!