I hate you... Right?

8.

8.

Vandaag is de dag. Vandaag is de dag van de auditie. Ja, het is vandaag dertien mei en zo meteen sta ik op een podium mijn tekst voor te dragen. Voor nu moet ik nog even snel mijn broodje opeten en dan naar de studio fietsen. Ik ben blij dat het niet zo ver is want mijn ouders kunnen mij niet brengen. Mijn vader is bij de bank en mijn moeder is ook nog aan het werk. Dus dan kan ik er zelf heen. Ik pak mijn tas met het script erin en stap op.

Ik zit in een soort wachtkamer met nog andere meisjes en jongens. Af en toe noemt de vrouw iemands naam en loopt er iemand de zaal in. Net kwam er een meisje huilend uit de zaal gelopen. Ik had begrepen dat ze een black out had ofzo… Best wel zielig eigenlijk. Hopelijk krijg ik dat niet, dat zou zonde zijn. ‘Vera Verboom?’ Zegt de vrouw die de deur open doet om de volgende te roepen, ik dus. Ik sta op en loop de kamer in waar de vrouw ook is ingegaan. Ik kom in een kamer met een heel groot podium en grote rode gordijnen. Tegenover het podium staan heel veel stoelen. Ze staan op rij en geloof me, het zijn er echt te veel. Dan heb je ook nog het balkon en de zijstoelen. Ik schat dat er duizend plaatsen zijn. Misschien iets meer of iets minder maar echt gewoon te veel. Ik loop het trappetje op en ga op het aangegeven kruisje staan. Een soort spotlight gaat aan en ik word half verblind. Lekker begin. Negeer het! ‘Vera Verboom?’ ‘Ja, dat ben ik.’ Zeg ik tegen de donkere zaal waar ik nu geen stoel meer kan zien doordat het daar helemaal zwart ziet. ‘Je krijgt een tegenspeler die de tekst van de andere rol speelt in jou stuk.’ ‘Uh… oke.’ Er loopt een man het podium op gelopen. Ik neem aan dat hij de oom moet spelen. ‘Begin maar.’ Roept de stem weer. ‘Sarah! Doe dat nooit meer!’ ‘Maar oom! Waarom?’ ‘Je houd je mond! Ga naar je kamer. NU!’ ‘Oom nee. Luister nou!’ Zeg ik en ik probeer mijn geoefende nep tranen op te laten komen. ‘Je kunt me niet altijd naar mijn kamer sturen… Jullie horen te…’ ‘STILTE! Ik accepteer niet dat je zo tegen me praat.’ ‘Oom nee! Alsjeblieft, ik wil alleen maar…’ Ik stop met praten. Mijn tegenspeler loopt naar het aanrecht en pakt er een mes vanaf. ‘Nee… Alsjeblieft stop! Ik zal het nooit meer doen.’ Ik laat mijn nep tranen lopen. ‘Houd je mond!’ Hij houdt het mes tegen mijn keel. Ik geef mijn “oom” en duw en ik ren weg. Er klinkt een applausje in de zaal en ik loop weer terug het podium op. ‘Dank je wel Vera. Het was erg goed geacteerd en het leek alsof je echt bang was. Die tranen maakte het nog beter.’ ‘Dank u wel.’ Zeg ik en ik loop naar de deur die naar de hal leid. Het ging eigenlijk nog redelijk goed! Ze hadden geen tips. Nou, voor zover ik weet dan. Ik wil de deuren open doen als ik er eentje hart tegen mijn voorhoofd aan krijg en op de grond val.  ‘AU! Kijk eens uit je doppen zeg!’ Zeg ik en ik kijk omhoog. Je raad nooit, maar dan ook nooit wie daar stond. ‘Oh heeft ons nerdje een beetje pijn aan haar hoofdje?’ Zegt Maarten met een kinderachtig stemmetje. Ja Maarten ja! Wat moet hij hier? Zou hij ook auditie doen? Ik hoop het niet… dan gaat hij waarschijnlijk voor de rol van Dennis. Dat is de enige rol die bij zijn leeftijd en geslacht past. ‘Wat moet je hier met je dikke kop?’ Zeg ik terwijl ik opsta en over mijn voorhoofd wrijf. ‘Ik ga auditie doen. DUHHH. En wie heeft hier nou een dikke kop? Jij krijgt er binnenkort namelijk een door de deur.’ ‘Jij? Auditie? Je moet gek zijn. Wie wil jou nou in een film?’ ‘Kan ik ook aan jou vragen. Ik neem aan dat jij ook auditie hebt gedaan?’ ‘Zeker. En het ging erg goed zelfs! Als je me wilt excuseren, ik ga even kotsen buiten de deur. Want jouw gedrag? Ik word er misselijk van.’

Eindelijk thuis… Maarten gaat dus ook auditie doen. Stel je voor, in het ergste geval moet ik tegen hem spelen… en dan… moeten we ZOENEN! Ik kan er niet aan denken. Ik geloof dat ik weer moet spugen… Grapje toch niet. Maar IEUW! Zie je het al voor je? Ik met mijn perfecte, mooie, zachte lippen tegen zijn vieze, droge, gescheurde lippen? Yuk! Hopelijk word hij het niet of ik niet. Wacht… ik moet het wel worden. Hij wordt het toch nooit. Hij kan namelijk nooit zo goed zijn. Niks om je zorgen over te maken, geen enge gedachte meer over vieze lippen van Maarten dus geen rede om nog eens te kotsen. Oke ik moet daar echt mee ophouden. Het moet er niet op gaan lijken dat ik een enge ziekte heb… Ik wil helemaal geen enge ziekte namelijk. Oke we dwalen af van het onderwerp! Ik weet niet eens meer waar ik het over had met mezelf… *Zucht* dit heb ik dus altijd! Ik staar voor me uit en mijn blik valt op mijn laptop. Een gloednieuwe Mac. Mijn ouders vonden blijkbaar dat het tijd was voor een nieuwe omdat mijn andere Apple laptop te oud werd… of zoiets. Alle documenten zijn wel over gezet naar deze gelukkig. Ook de presentatie van Tim en mij. Ja, ik vind het wel jammer dat we er al klaar mee zijn, maar gelukkig gaan we nog wel oefenen. Wacht denk ik dit echt? Wil ik vaker met Tim zijn? WAT? Oh nee, oh nee nee nee nee. Dit kan niet. Ik heb dat nog nooit gehad. NOOIT! Oke misschien een keer op de basis school… MAAR DAT DOET ER NIET TOE! Ik heb dit nog NOOIT (buiten die ene keer maar die telt niet want dat was waarschijnlijk toch nep) gehad. Oke… ik geef het toe. Dit gevoel dat ik “nog nooit heb gehad” is best fijn. Dat als je de naam van die persoon hoort of als je hem ziet, er dingetjes ontploffen in je buik en je meteen naar hem toe wilt sprinten. Want even serieus. Tim heeft wel mooie lippen. Net zoals ik. Niet zoals Maarten. En geloof me, ik weet gewoon zeker dat Tim zijn lippen en mijn lippen perfect zijn samen. WOW! Dit gaat te ver. Ik denk na over lippen? Ik moet echt een dokter bezoeken… Dan lig je in zo een stoel en de dokter of psychiater wat dan ook zit in de stoel naast je en jij kunt lekker vertellen. Over je lippen obsessie. Ik moet daar echt mee stoppen… Ik ben ook best wel moe na deze uitputtende, vermoeiende, zware, besmet-met-Maarten-virus dag. Ik denk dat ik maar ga slapen en lekker ga dromen over lip obsessies en Tim. Oke Tim is goed. Lip obsessie knippen we eruit. Welterusten Vera.

Jaja! Hij is er! Het nieuwe hoofdstuk waar waarschijnlijk te lang op gewacht is... SORRYYYY

Wel wil ik xxmenmloverxxx heel heel heeeeeell erg bedanken voor de votes en de reactie <3 ik werd er erg blij van :3 

Nu moet ik eigenlijk heel hard mijn toetsen gaan leren, maar na deze week zal ik weer hard aan mijn verhaaltje doorwerken want ik heb echt pracht ideeen MWAHAHAHAHHAH oke even normaal weer... CYAAA ALLLL SOOOOONNNN <3