15

569 28 0
                                    

15.

Vandaag is het zaterdag, een school loze dag. Jippie. Ik ben al aangekleed, heb al ontbeten en zit nu aan mijn bureau. Terwijl mijn laptop aan het opstarten is kijk ik naar mijn misschien-een-beetje-overvolle-bureau. Mijn oog valt op het script van de film en meteen herinner ik mij dat ik nog een mailtje zou moeten krijgen voor wanneer we naar de set moeten komen. Dus zodra mijn laptop klaar is met opstarten open ik mijn e-mail. En ja hoor… een mailtje van de set. Verstuurd op: Donderdag. Juist… misschien kijk ik een beetje laat. Ik open het mailtje en ik zie dat ik de datum gelukkig niet gemist heb. We moeten er namelijk zijn op zaterdag om half twaalf. Zaterdag… om half twaalf… Zaterdag… KUT DAT IS VANDAAG! Mijn hemel even vergeten dat dat vandaag was. Hoe laat zou het zijn ik bedoel misschien ben ik te laat weet je wel. Dat wil je niet hebben enzo. Maar ik ga nu dus even op de klok kijken… Het is… half elf. Mijn god! Gelukkig ik heb nog een uur om daar te komen. Ik pak mijn tas en gooi er wat eten in en een flesje water en nog wat losse kleding, je weet maar nooit toch?

Als ik bij het gebouw aankom waar de film company zich bevind verbaas ik me over hoe groot zo’n gebouw is. Jemig… het is echt groot! Ik open de deuren die ook echt mega zijn. Ze zijn groot met rode verf en in het midden is het glas. Het ziet er veel groter uit dan toen ik hier audities deed… maar ik weet dat ik toen niet echt heb gelet op de omgeving maar meer op of ik mijn tekst nog wist. Zodra ik binnenkom zie ik al mensen staan die ik herken van de auditie dag. ‘Ah jij moet Vera zijn.’ Zegt een vrouw met rood haar. Haar rode haar golft en komt tot ongeveer op de helft van haar rug. Ze draagt een blauw strak truitje en spijkerbroek. Ik knik naar de vrouw en ze geeft me een hand. ‘Ik ben Marloes. Ik help je om je hier thuis te voelen en al die dingen. Ik zal je dus ook de rondleiding geven en zorgen dat alles op rolletjes loopt.’ Zegt Marloes dus allemaal achter elkaar. Een beetje verbaasd knik ik wat en kijk om me heen. We staan in een grote luxe hal met rode fluwelen banken. Op die banken heb ik dus gezeten toen ik auditie deed. ‘Kom je Vera?’ Roept Marloes. Ik knik en loop achter haar aan. We gaan door een grote deur en komen in de ruimte waar ik de auditie gedaan heb. Er staat dus een groot zwart podium en tegenover het podium allemaal rijen met rode stoelen. We lopen verder gaan door een wat kleinere deur. ‘Hier is de kleedruimte voor de meisjes. Je kunt hier je tas neer gooien als je wilt.’ Zegt ze terwijl ze naar me glimlacht. Ik doe wat ze zegt en gooi mijn tas ergens neer. Er liggen voor de rest nog geen andere tassen. We lopen verder langs de jongens kleedkamer waar we uiteraard niet in gaan. We gaan de volgende deur in en hier blijkt een soort lounge te zijn waar we kunnen chillen. ‘Hier kun je uitrusten na of tussen de opnamen.’ Zegt Marloes en we lopen alweer snel verder. We lopen in een gang met een hoog plafond. Aan het plafond hangen grote kroonluchters en aan de linker en rechter kant bevinden zich allemaal deuren. Op de deuren hangen bordjes zoals; Kapsters, Make-up, Regisseur, Monteer ruimte, Optisch zicht, enz. Allemaal kamers waar ik ooit misschien in zal komen. We stoppen bij een deur met een bordje waarop staat, Vera. Dit is echt cool! We gaan naar binnen en ik zie een super hippe bank. ‘Hier kun je heen als je niet wilt chillen met de andere om het in jullie woorden te zeggen.’ Zegt Marloes terwijl ze een beetje lacht om zichzelf. ‘Ook kun je hier jezelf omkleden als je dat prettiger vind dan de kleedkamer. Nu ik het na ga is de kleedruimte voornamelijk voor de figuranten… Oeps even vergeten.’ Ik lach en Marloes praat weer verder. ‘De chill ruimte waar we net kwamen is wel voor iedereen. Ik denk dat je het wel zult vinden met de rest van het team en acteurs. Je kan hier blijven, even rondkijken en alles, dan breng ik je tas naar je kamer. Om twaalf uur verzamelen we bij het grote podium oke? Je hebt dus nog een kwartier.’ Ik knik en Marloes loopt de weg en sluit de deur achter zich. Deze ruimte is echt stoer! Geloof me… het is zoals je als kind droomt dat het is. Toch besluit ik niet in deze kamer te blijven maar nog even rond te kijken. Ik loop verder de gang in en kom nog meer bordjes tegen van acteurs en actrices. Maar een bordje valt me op… En niet precies op een goede manier… Raad eens wat er op staat… Maarten. Ja, op het bordje staat Maarten. Weet je wat dat betekent. Dat Maarten mee doet in de film en hij vlak bij mijn kamer zit en ik hem nu op elke opname dag moet zien en ook nog eens op school. Dit is wel het ergste wat er kan gebeuren, erger kan het dus echt niet.

Als het twaalf uur verzamelt de hele crew en alle acteurs bij het grote podium. Ik ben er achter gekomen dat ze hier wel eens toneel stukken opvoeren. ‘Oke, mag ik even de aandacht mensen?’ Roept een stem. Iedereen kijkt naar het podium waar een man staat. Hij is niet heel oud, maar ook niet meer de jongste. Ik schat… 38? Nou ja wie weet. ‘Ik ben Mark en ik ben bij deze film de producer. We zullen met deze film naar verschillende locaties reizen om op te nemen, maar we zullen ook een paar scènes hier op de set filmen. Voordat we kunnen filmen is het belangrijk dat je je tekst goed weet. Iedereen krijgt daarom het volledige script en een schema met wat wanneer word opgenomen. Zorg dat je je tekst dus op tijd weet voor die scène. Dan nog een tip, misschien is het handig om als je je tekst gaat oefenen, dat je het oefent samen met je tegenspeler als die mogelijkheid er is. Zo kan “Oom” met “Tante” oefenen. Is dat oke?’ De acteur en actrice die de oom en tante spelen knikken van ja en Mark gaat verder met zijn lijsje. ‘Zo kunnen “Sarah” en “Dennis” ook samen oefenen denk ik.’ Ik kijk naar Maarten en hij knikt afwezig wat ja. Nu moet ik dus ook wel er mee instemmen. Leuk, jongens! Nog vaker met Maarten…. En ik had het dus weer fout. Net als ik zeg, “het kan dus niet erger dan dit” Bewijst karma weer eens dat het niet zo is. Want dit… Is nog erger. Erger dan… dan… een wereld oorlog! Oke nee dat overdrijf ik misschien maar dit is echt heel erg! ‘Oke als iedereen met iemand kan oefenen komt het natuurlijk helemaal goed. Ik verwacht dan ook van jullie dat jullie serieus gaan oefenen.’ Vervolgt Mark zijn verhaal nadat hij iedereen in paren heeft opgedeeld. ‘Maak anders even een afspraak met je tegenspeler om te oefenen.’ Eindigt Mark zijn verhaal en iedereen loopt naar elkaar toe. Ik kijk een beetje om me heen en zie Maarten op mij af komen lopen. ‘Zullen we anders morgen oefenen? Dan is het zondag.’ Ik kijk hem een beetje geïrriteerd aan maar ik weet dat dit voor de film is. ‘Prima. Maar ik doe het alleen voor de film en niet voor jou.’ Antwoord ik en Maarten haalt zijn schouders op. ‘Om elf uur bij mij?’ Ik knik als antwoord. ‘Ik stuur je mijn adres wel door.’ ‘Oke.’ Fijn dit! Morgen weer Maarten zien.
Nadat we allemaal ons script en schema hebben gekregen gaan mogen we naar huis. We hebben afgesproken dat we elke zaterdag op de set bij elkaar komen en dan gezamenlijk oefenen. Na iedereen gedag te hebben gezegd pak ik mijn fiets en fiets ik naar huis. Duh logisch wat moet je anders met een fiets?

Zo terug van vakantie en dit is het nieuwe hoofdstukkieee <3 Hopelijk is het wat en vinden jullie het leuk :) Als dat zo is..... 

VOTE 
COMMENT
FOLLOW 

Ik zie jullie skeetjes weer ibj het volgende hoofdstuk en succes allemaal op school <3 Want ja de zomervakantie is ( voor mij) bijna afgelopen. Cyaaa aaallllll sooooonn 

En super bedankt voor het lezen van mijn verhaal <3

I hate you... Right?Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu