I hate you... Right?

17

17.

Oke, adem in… adem uit… adem in… adem uit. Blijf rustig. Dit is wat ik afgelopen minuten tegen mijzelf heb lopen zeggen. Niet dat het veel hielp… Vandaag is het weer maandag ochtend. Dat betekend dat ik weer naar school moet. En dat betekend dat Maarten ook weer op school is. Gister ben ik meteen naar huis gefietst. Geracet… dat is het woord. Daarna ben ik naar mijn kamer gegaan, mezelf op mijn bed laten vallen en nog naar boven gekeken voor een tijdje. Met me gedachten bij de kus. Hij geeft er waarschijnlijk niets om en gaat morgen gewoon weer flikflooien met een ander. Dus als hij er geen aandacht aan geeft doe ik dat ook niet.  Ik heb mezelf echt gehaat voor enkele minuten en ik heb mezelf ook een belofte gemaakt. Nooit meer met Maarten zoenen. Dat zal vast ook niet gebeuren. Ik bedoel maar… Ik oefen niet meer met hem, ik ontwijk hem en… dat houd in dat ik hem niet meer zie. Behalve op de set. En ik moet nog een keer met hem zoenen voor de film… Maar dat is een uit zondering! Voor de rest NOOIT meer.

Ik rij met mijn fiets het school terrein op. Terwijl ik dat doe kijk ik schichtig om mij heen of ik Maarten zie. Het ziet er vast uit als een vogel die uit zijn nest moet vliegen voor de eerste keer en eerst moet weten of er vijanden, katten, op de loer liggen. In mijn geval is de kat Maarten. Gelukkig zie ik hem niet. Ik zet mijn fiets op slot en ik-loop-maar-op-een-tempo-dat-bijna-rennen-is naar binnen. Check check dubbel check niemand in de gang die er niet hoort te staan. Mooi dan kan ik nu naar de kluisjes ruimte. Ik wil de hoek om slaan als ik iemand mijn naam hoor roepen. ‘VERA’ Ik schrik me kapot en verstijf meteen. Wie is dat… ik kijk langzaam om en zie dat het Kiki is. ‘Oh. Hoi Kiki.’ Zeg ik tegen haar. ‘Ik ben eindelijk weer beter! Ik heb de hele week ofzo in mijn bed liggen zweten en kotsen weet je.’ ‘Oke Kiki… te veel info.’ Zeg ik en we moeten een beetje lachen. ‘Wat ben je trouwens aan het doen… je ziet er uit als een kip zonder kop.’ Zegt Kiki en ik had eigenlijk gehoopt dat ze het niet gezien had of achterwege had gelaten. ‘Ja… ik weet niet.’ Lieg ik. ‘Ik moet eigenlijk naar mijn kluis. Ik zie je zo wel bij de les.’ ‘Oke dan. Tot zo.’

Ben ik de enige die dit heeft? Dat je in je kluisje nooit je spullen kunt vinden? Boeken die opeens helemaal achteraan tegen de wand liggen en dan gemeen kijken van HAHA-IK-WIN-JIJ-STOMME-LEERLING? Dat heb ik nu dus… En ik had gelijk mijn boek lag tegen de wand helemaal achteraan in mijn kluis. Ik strek mijn arm in mijn kluis en pak het boek. Dit zag er ook vast heel debiel uit. Een beetje zoals als een koe gaat bevallen… en iemand moet die kalf eruit trekken… Nou ja je snapt het wel. Zoiets dus. Ik prop mijn boek in mijn tas en doe mijn kluisjes deurtje weer dicht. Net als ik de hoek om wil lopen zie ik dat Maarten daar staat en ik draai me meteen terug de rij in. God, alsjeblieft… hem mij niet gezien hebben. Ik weet dat ik niet vaak tegen U praat… eigenlijk nooit… maar ik heb Uw hulp wel nodig nu. Waarschijnlijk dacht God dat ik hem alleen gebruikte wanneer ik hem nodig had en dus het niet waard was om geholpen te worden want hé… je raad het al he… Als je je kon verstoppen in dit mini kluisje had ik dat gedaan. Voetstappen naderen en ik sta nog steeds geplakt tegen mijn kluisje. Oke doe normaal, er is niets gebeurd tussen mij en… dat ding. ‘Vera?’ Hoor ik Maarten zeggen en hij komt de hoek om gelopen. Ik ga normaal staan, dat houd in niet tegen de kluisjes aan geplakt. ‘We moeten praten.’ Gaat hij verder Ik sla mijn tas over mijn arm en kijk in Maarten zijn ogen. ‘Waarover?’ Vraag ik zo neutraal mogelijk. Maarten zucht. Precies dat dacht ik al. Ik kijk hem aan in de verwachting dat hij wat zou gaan zeggen maar hij kijkt me alleen maar aan. Best creepy Maarten! Als je dit bij elk meisje doet dat je zoent snap ik dat ze niet meer met je willen omgaan… Niet waar natuurlijk alle meisjes willen hem. Maarten zegt nog steeds niks en ik loop langs hem. Ja, waarom wil hij dan praten als hij niets gaat zeggen. Jongens af en toe… en dan zeggen ze dat meiden erg zijn… tsss.

SORRY dit hoofdstukje is niet heel goed :( beetje zo'n schrijvers blok weet je wel...

MAAAAARRR ik werd wel gemoitiveerd doorrr JULLIE ♥ Jullie hebben echt een VOTE SPAM gedaan en ik was er echt blij mee ♥ MEGA BEDANKT♥ 

Ik ga nu goed nadenken over Vera en Maarten want die schrijvers blok moet weg :o Dus hopelijk tot zo snel mogelijk maar alleen als die damn blok weg is :(