I hate you... Right?

24

In de media vind je de JURK (niet Vera zelf dus maar alleen de Jurk)

24.

Het is een paar weken later en we hebben alle scenes al opgenomen. Over een paar dagen is de première van de film en dan, helaas, is mijn film avontuur alweer voorbij. Van wat ik zelf heb gezien van de opgenomen scenes ziet het er best gaaf uit! Het lijkt alsof het echt gebeurt en niet gewoon slecht gespeeld is. Ik ben dus eigenlijk best tevreden. Maarten en ik hebben het nog steeds geweldig samen en ik had nooit gedacht dat ik zo vaak aan mijn ex-aardsvijand zou denken. Wie had dit nou kunnen bedenken? Niemand toch? Precies. Maar ik ben blij dat het is gebeurd. Het is alsof het eigenlijk gewoon voorbestemd was. En misschien doordat we een wat minder makkelijke start hadden… ging het gewoon niet zoals onze goden het hadden geplant. Tja, volgens mij weet je gewoon nooit hoe iets zal lopen. Of het goed of fout begint alles heeft een goed einde. Met een tekening bijvoorbeeld. Je maakt een foutje maar je gumt het uit en zet het goede neer. Zo gaat het altijd denk ik. Maar dan wat langzamer en lastiger.

Vandaag is de dag van de première. Ik was al vroeg opgestaan om mij klaar te maken voor de avond. Ja, dat is een hele klus hoor! Ik heb besloten naar de schoonheidsspecialiste te gaan en naar de nagel studio en de kapper. De kapper heeft mijn haar opgestoken en de plukjes gekruld. Het is echt een perfect kapsel. Ook heb ik gister met mijn moeder een hele mooie jurk gekocht die ik aan zal hebben op de rode loper. Ik heb er zo’n zin in! En ik loop natuurlijk niet alleen over de rode loper. Maarten zal naast mij lopen. Dat is natuurlijk nog een rede waarom ik er zo veel zin in heb! Ik waarschijnlijk nu al heel vaak gezegd dat ik er zin in heb maar dat is gewoon zo!

Ik heb mijn mooiste lingerie aangetrokken en loop nu naar de kast om mijn perfecte jurk te pakken. Zodra ik hem uit de plastic beschermzak heb gehaald ben ik meteen weer verliefd op de jurk. Voorzichtig doe ik de jurk aan en rits mijzelf dicht. Ik sta voor de spiegel en bewonder mijzelf in de jurk. Jup, hij staat me perfect. Dat klinkt misschien een beetje alsof ik veel eigendunk heb, maar serieus je mag ook wel eens wat leuks over jezelf zeggen! Anders wordt je ook zo depri… je bent lelijk in deze jurk. Je haar zit niet. Je bent dik. Je hebt lelijke ogen. Ja daar word ik tenminste wel depri van! Gewoon even aardig zijn voor jezelf. Je ziet er leuk uit vandaag. Dit jurkje staat je perfect en je ziet er geen buikje in. Niet dat je die hebt natuurlijk. Oh en je haar zit ook geweldig gewoon. En je ogen! Die matchen goed met de kleur van je jurk. Ja, daar word je heel wat minder depri van. Eigenlijk word je daar gewoon vrolijk van. En als iemand tegen je zegt dat je te blij bent met je zelf en te veel eigendunk hebt, negeer dat gewoon. Want zoals ik zei. Je mag heus wel is wat aardigs over jezelf zeggen! Oke genoeg filosofische teksten of hoe je het noemt. Ik kijk op de klok en zie dat over een kwartiertje al de limousine komt. Speciaal geregeld voor de hoofdpersonen van de film door de set. Geloof me ik heb er nu al zin in! Ik besluit nog even wat bij te werken aan mijn make-up. Niet veel eigenlijk, gewoon mijn lippenstift op doen en dan zijn we klaar. De rest had ik al eerder gedaan. Nadat ik dus echt helemaal klaar ben kijk ik voor de laatste keer in de spiegel. Wat moesten we toch zonder spiegels? Nu ik zeker weet dat ik helemaal klaar ben ga ik (probeer ik) naar beneden te lopen wat ontzettend moeilijk is door deze mega hoge super geweldige hakken. Na wat voelde als een millennium ben ik eindelijk beneden. En terwijl ik naar de keuken loop werp ik een snelle blik op de klok. Uiteindelijk was ik maar twee minuten onderweg van boven naar beneden. Heb ik je ooit verteld dat ik misschien… een klein beetje… vaak… overdrijf? Nee? Oh gelukkig. Want dat is namelijk niet zo! Ik drink een glas water en als ik het bijna op heb hoor ik een toeter. De Limousine!! Ik gooi het restje water door de gootsteen en stiekem wil ik naar buiten rennen als een klein kind maar doordat ik die VERDOMDE maar SUPER LEUKE EN MOOIE hakken aan heb gaat dat niet. Dus loop ik, als een volwassen vrouw, netjes naar de limo waar Maarten de deur voor me open houd. ‘Bedankt elegante heer dat u de deur voor me open houd.’ Zeg ik met een kakkerig stemmetje. ‘Alles voor zo een mooie dame als u, mevrouw.’ Antwoord hij kakkerig terug. Ik wil iets kakkerigs en deftigs terug zeggen maar als ik mijn mond open doe om te praten moet ik eigenlijk heel hard lachen. Wat dus ook gebeurt. En het is… ontzettend goor. Want er vliegen allemaal spetters uit mijn mond. ‘Alles oke mevrouw? U lijkt een beetje last te hebben van de ziekte die hier rond gaat. De speekselklieren aandoening. Ja, dan blijft er maar speeksel komen.’ Reageert Maarten nog steeds deftig en elegant. Als ik weer een beetje op adem ben open ik mijn tasje en (gelukkig had ik eraan gedacht) haal er een tissue uit. ‘Pardon meneer, mijn excuses voor dit onbeleefde gedrag. Hier heeft u een doekje.’ ‘Hartelijk dank mevrouw.’ ‘meneer.’ Zeg ik terug terwijl ik met mijn hoofd een knikje geef waarmee ik aangeef dat ik de limo in ga. ‘mevrouw.’ Zegt hij terug. ‘Meneer.’ ‘Mevrouw’ ‘Me...’ ‘STAPPEN JULLIE NOG IN ANDERS KOMEN WE MISSCHIEN TE LAAT.’ Hoor ik uit de voorkant van de limousine komen. We moeten allebei lachen en stappen in de limousine. Op weg naar de rode loper!

RAMPAMPAMPAMPAM Nieuw lang  hoofdstukje speciaal vooooor JULLIEEE :D YAY 

Ik heb ook gehoord dat hoofdstuk 18 nu raar doet :s maar ik ga dat niet nog eens posten want dat is te lang geleden en dan ben je hoofdstuk 17 alweer vergeten :s dus ja.... das gwn klote... srry....

maar HEA Nieuw hoofdstuk :D opweg naar de premiere

Zonder writers block :D

nieuw hoofdstuk komt... snel... hoop ik XD 

mijn toetsweek komt er aan dus dan kan ik nieti schrijven en het zal dus wel ergens daarna worden geupdate 

TOT VOLGENDE KEER SCHATTENBOUTEN♥♥♥