Öl Yada Öldür

-4-

Lavey, Seji ve Len Bay Mark'ı arabasındaki korumasına bıraktıktan sonra hızlı adımlarla oradan ayrıldılar.  Bay Mark, sarhoş olduğu için pek birşey anlamadı.
Hava, ilk geldiklerinden daha soğuktu. Elena, araba'nın başında onların gelmesini bekliyordu.
Nefes nefese kalmış bir şekilde arabanın başına geldikleri gibi yakalarındaki kartları çıkartıp yere attılar.
"Hava gerçekten çok soğudu geldiğiniz iyi oldu." dedi Elena, Seji hemen kardeşini tekerlekli sandalyeden kaldırıp arabaya bindirdi. Ardından  Alan ve Len arkaya bindiler. Seji, sürücü koltuğuna geçti, Lavey ise tam yanına  bindi.
Herkes derin bir nefes aldı.
"Şimdi tek Hisa kaldı, o da başarırsa, ilk işimiz tamamdır."
Len, boynundaki kravatı genişleterek söylenmeye başladı.
"Umarım, şu dediğiniz süpriz bütün gece o bunağa yardım ettiğime değer." dedi, Seji önüne gelen saçlarını geriye ittirdi.
"Peki, şimdi nerede?" diye sordu, Lavey'e bakarak. Lavey, kolunu sıvazlayrak saatine baktı.
Gülümsedi, Kafasını kaldırıp Seji'ye baktı.
"İlerle, 10 kilometre sonra sola sapacağız. Ardından karşımıza çıkan sapak'tan döndüğümüz gibi 5 metre sonra duracağız. Hisa, muhtemelen biz oraya gidene kadar orda olacaktır."
Seji Başıyla onaylayıp kontağı çalıştırdı. Herkes yolu izlerken, Elena Lavey'e bakıyordu. Len, tam camdan dışarıya bakacakken bunu fark etti.
"Elena!" dedi sinirle. Seji hariç herkes bir anda Len'e baktı. Hatta uyumak üzere olan Alan bile abisinin tepkisini şaşkınlıkla izledi.
Elena, Len'in bu tepkisini anlayarak kaşlarını çattı.
Hiç aldırmayarak yönünü cama döndü. Alan, albasına yaslandı Len ise kızgın bir şekilde Lavey'e bakıyordu. Lavey bu bakışları gülümseyerek Karşıladı, bu günlerde kardeş kompleksleri ne de fazlalaşmıştı, anlayabiliyordu. Elena, kendisinden hoşlanmıştı ve böyle devam ederse aşık olacaktı. Aşık oldukça, Lavey'in onu sevemesini umut edecekti. Ama  gerçek şu ki umut tehliklelidir. Umut bir insanın deli olması için geçerli bir nedendir, umut hiçbir zaman iyi gelmez insana.
O yüzden, o aşk saçmalığından vazgeçirecekti Elena'yı. Eğer bir kere aşık olduğu kişi tarafından reddedilirse aşk'tan nefret edecek ve böyle bir aptallığı bir daha yapmayacaktı.

*****

Adam, ellerini yavaşca Hisa'nın belinden aşağı götüryordu. Oda'nın kapısı kapandığı gibi, Hisa adam'ı yatağa yatırdı ve üstüne çıktı. Adam, Tam Hisa'yı öpecekken. Bacağına bağladığı ipin arasına sıkştırdığı iğneyi eline aldığı gibi adamın boynuna sapladı.
"Üzgünüm, yaşlı moruklarla birlikte olmak hiç zevkli değil."
Adam, titremeye başladı. Bütün sarhoşluğu gitmişti.
"N-ne yaptın bana?!" dedi, sesi kızgındı ama kısık çıkıyordu. Hem böyle bir oyuna geldiği İçin pişmandı hem de bütün vücudu ölüm korkusuyla yanıp kavruluyordu.
"Merak etme tatlım, uyandığımda benim varlığımı bile unutacaksın." dedi ve yüzünü adam'ın yüzüne yaklaştırdı.
"Yalvarırım beni öldürme!" dedi can havliyle. Hisa, güldü. Gözlerini kocaman açıp adamın boğazını sıkmaya başladı. Bu ona öyle bir zevk veriyordu ki.....hele o ölüm çırpınışları.
"Eğer....bana kasa'nın yerini ve şifreyi söylersen.....hayatını bağışlarım." dedi nazik bir sesle, "ama eğer..." bağırmaya başladı, bağırarak gülüyordu. Adama felç inmiş gibiydi haraket edemiyordu. "Dediklerimi yapmazsan...." biraz daha yüzünü yaklaştırdı. Boğazını daha fazla sıkmaya başladı, adam kıpkırmızı olmuştu. "Senin bu dünyada ki varlığını yok ederim!"  dedi, adam can havliyle  gözlerini evet anlamında kapatıp açtı. Hisa, ellerini adamın boğazından çekti. Gülümseyerek ellerini birbirine çarptıktan sonra ayağa kalktı," o zaman bu gece ben..." işaret parmağını adamın kalbine doğru uzattı, "senin azrailinim."
Adam, ölmemek için tanrıya yalvarıyordu.
"Kasa nerede?" diye Sordu, şu an adamı öldürmek için can atıyordu. O kasayı görmek değilde adamın göz bebeklerini yerinden söküp oynamak daha eğlenceli olurdu.
"G-gardolabın altında.....ş-şifre 937630"
Hisa, hemen gardolabın altındaki kasayı buldu, şifreyi de girdikten sonra kasa'nın kapısı sessizce açıldı. O kolye tüm ihtişamıyla karşısında duruyordu.