You Change My Heart 💙

YCMH 2

Ilang taon na ang naka lipas, madami na din ang nangyari mula ng araw na iyon,ano na kaya ang buhay nila Iñigo at maris? May boyfriend na kaya siya ngayon? Tingnan natin 😊

MARIS' POV

"I need a boyfriend," sabi ko sa nagpipigil ng tawa kung secretary na si Loisa dahil sa sinabi ko.

Parang gusto ko mag talukbong sa sobrang hiya. "yong totoo, ma'am Maris? Naka-drugs ba kayo?" tumatawang tanong niya sa akin.

Informal ang way ng pakikipag usap niya sakin dahil yon ang gusto ko.

Magkaibigan na ang turing namin sa isa't-isa.

Apat na taon na siyang kasal ngunit dipa nagkaka anak.

Mas matanda lang siya sakin ng isang taon.

Siya lang nagpumilit na tawagin akong "ma'am" dahil nais niya daw na maging pormal kahit man lang daw ang pag tawag niya sa akin.

Me, was now 28 yrs old a vice presedent of an huge pharmaceutical company, and award-winning businesswoman and a virgin.

Ni hindi pa ako nagkaka-boyfriend sa loob ng dalawamput-walong taon ng buhay ko.

Napasinghap ako ng ma-realize kung ang iba ay dose anyos pa lang, nakakailang boyfriend na.

Iyong iba pa nga ay buntis na.

Samantalang ako..
Ako na stable ang kalagayan, ni boyfriend, wala!

Ngumiti si loisa. "ma'am Maris, iyan na po ata ang tinatawag nilang pagnanais na maka sakay sa huling byahe!

Bakit ngayon niyo lang naisipan yan?" tanong niya sa akin.

"loisa, tumigil kana nga jan.
Diko kailangan ng boyfriend para maka sabay ako sa trip na sinasabe mo.

I need a boyfriend becouse this freak of a Business tells me to have one!'' pag sasalaysay kong hindi ko mapigilang mapatayo sa sobrang inis.

Ikinuwento ko kay loisa ang napag usapan namin ng CEO na kompanya at matandang dalaga na si Miss Charo.

Flashback
Miss charo: I really admire your skills and hard work, Miss Racal.

Ibinubuhos mo ang buong buhay mo sa kompanya hindi ito magiging ganito ka succesful kung hindi dahil sayo.

Sigurado ako na ang kompanya ay nasa mabuting kamay kapag ipinasa kuna sayo ang aking throne na CEO."

OH, god! Ito na ba ang moment na pinakahihintay ko? Ito na ba ang sukli sa lahat ng overtime, pagpapalipas-gutom, at paghihirap na ginawa ko para sa kompanya? Sa sobrang Excite ko sa mga susunod pang sasabihin ni Miss charo, nararamdaman ko ang mga dugong dumadaloy sa buong katawan ko na parang gusto na lumabas sa loob ng katawan ko.

Pero..."

Awtomatikong kumunot ang noo ko. "pero?" nagtataka kung tanong kay Miss charo

"Hindi ko gusto na gawin mo itong kompanya na dito lang umiikot ang mundo mo." naka taas kilay na pagka sabi ni Miss Charo.

Miss charo, hindi ko po kayo ma intindihan." magka salubong na kilay kung tanong kay Miss charo
Ngumiti lamang siya sa akin

"When i was your age, I was just like you. Dati, hindi pa ganoon katanggap ang mga babae sa business world, so, matinding pagsisikap ang ginawa ko para maakyat ang business ladder.

Ni hindi ko na iniisip na hindi lang pala posisyon ang mahalaga sa buhay ko.

"Eventually, naging presedente ako ng kompanya.
Forty-nine na ako noon.

Saka ko lang naisip na wala ring saysay ang lahat dahil wala naman akong sariling pamilya na makikinabang sa mga iyon.

Siguro ay alam mo na ulila na ako? Anito sabay tingin sa akin.

Tumango-tango siya. "nakalimutan kung magkaroon ng buhay, Miss Racal. Ayaw kung maging katulad kita."

Na-touch naman ako sa kwento ng boss ko pero nalilito pa rin ako. "but what are you trying to imply, Ma'am?"

Gusto ko na magkaroon ka ng totoong buhay. A Family. Love."

Muntik na akong mapangiwi sa sinabi ng boss ko
"Ma'am, wag po kayo mag-alala, may pamilya po ako na makikinabang sa mga pinaghirapan ko.
Nanjan ang mama ko at mga distant Relatives ko." naka ngiting pahayag ko kay Miss Charo,

"hindi mo ako na intindihan, hija,"anitong umiling-iling.

Gusto ko na magkaroon ka ng sarili mong pamilya. Or maranasan ang magmahal "
"pero--"
Hindi ka naman siguro lesbian?" magka salubong na kilay niyang tanong sakin.

Hindi po Ma'am!" na napa atras pako habang sinasabi iyon.

Then why don't you go out there and date someone? Maganda ka naman at sophisticated.
Hindi kana bumabata Miss Racal. You should be living your life now," Seriousong pahag ni Miss charo sa akin.
Timapik niya ang aking balikat.

"bago ako pumayag na ilagay ka sa upoan ko, I want my apprentice to be full-fledged woman first so I could leave this place happily."

END OF FLASHBACK

Hindi ko mapigilang ma-frustrate tuwing naalala ko ang pag-uusap namin ni Miss charo.

Kulang pa ba ang lahat ng effort na ginagawa ko? Pati ba naman pag-ibig, kailangan ko pang pagdaanan bago ako maging Presidente ng kompanya? How can life be so unfair?

Ano kayang gagawin ni Maris gayong hindi niya makukuha ang throne na CEO hanggat di siya magkakaroon ng sariling pamilya or should we say maka ranas na magkaroon ng boyfriend.
Abangan 😊😊

Vote and comment
If you like this chap guys
Thanks for reading