You Change My Heart 💙

YCMH 20

Maris PoV

"Loisa, I need the papers tomorrow. Give it to me before seven." nanlalatang hinihilot ko ang aking ulo.

Ganito lagi ang takbo ng buhay ko araw-araw. Madalas kahit wala ako sa opisina ay nagtatrabaho parin ako.

Hindi ako mapakali nitong mga nakaraang 6 na taon dahil lang sa iisang pangarap---- na maging presidente sa kompanyang ito.

I'm willing to work my guts out for six years more just to fulfill that dream but it seemed like my effort still wouldn't be enough. Ngayon, sa gagawin ko, sana matupad na ang matagal ko ng pinapangarap.

Mukha namang madali mo lang matutupad yon sa nakuha mong boyfriend, tudyo ng isang bahagi ng isip ko sa akin. Mukhang wala pa man ay mahuhulog ka na sa kanya. O nahulog na ba?

Agad ko namang iniling-iling ang ulo ko. Twelve years ago, I vowed to myself that I would never ever fall for Iñigo Dominic Pascual, Jr......again.

Pero kailangan mo ngang ma-in love, hindi ba? Sabat ulit ng utak ko.

"Ma'am Maris, Sir Pascual wants to see you. Shall I let him in?" tanong ni Loisa sakin sa entercom.

Kung hindi ba naman talaga mapagbiro ang tadhana. Kakaisip ko pa lang sa lalaking yan ay agad naman na sumulpot dito sa opisina ko. Binalingan ko ang laptop ko. "what does he want?"

Hindi pa nga nakakasagot si Loisa sa akin ay iniluwa na ng pinto si Iñigo na nag-uumapaw sa kaguwapuhan. Naka polo siya na midyo bukas ang dalwang butones sa itaas kaya kita ang dibdip nito. Naka itim na slacks at itim na sapatos.

At ang pinaka nagustuhan ko ay may hawak siya 💐 mukhang nagsisimula na siya sa pagpapaibig sakin.

"Kailangan pa ba ng rason para pumunta ang boyfriend mo dito sa office mo?" nakangising sabi ni Iñigo.

"I'm busy. Come back later," sagot ko na kunyari may ginagawa sa aking laptop.

Nagulat ako ng biglang binaba ni Iñigo ang lid ng laptop ko at ipinatong doon ang hawak niyang bulalak. "Lunch na. Dapat ay kumakain ka na."

"I'm not hungry."
"Well, ako, gutom na. let's eat somewhere."

"Hindi mo ba kayang kumain nang mag-isa?"

Tiningnan niya ako na para bang hindi makapaniwala na may mga babae nga sa mundo Na hindi kumakain ng lunch.

"I thought you were going to cooperate? You promised that on our first date."

Lihim akong napamura sa sinabi niya. Oo nga pala, nangako ako sa kanya na susunod lang ako sa kahit ano mang maisip niya para mapaibig ako.

Maliban na lang kung gagamitan niya ako ng dahas o kaya kalaswaan. Pero hindi ako papatalo. Ako ang maglalabas ng pera, siya ang sumunod sakin. "I've changed my mind. I'm the boss and you should follow what i say."

"God, Maris stella, you're impossible!"
"Does that mean you're backing out?" Lihim akong natuwa sa ideyang magba-back out siya sa usapan namin.