မွန္တစ္ခ်ပ္ရဲ ့ရာဇ၀င္​

ဖန္ပုလင္း-၂

#၂

ဂ်စ္ပစီမေလးေရ.......။

မင္းရဲ႕ ေမ့ ေလ်ာ့ျခင္းထဲမွာ ငါအထိနာခဲ့ရတယ္
ကြယ္။
ၿပီးေတာ့ မင္းရဲ႕လ်ိဳဝွတ္ျခင္းထဲမွာ ငါအႀကိမ္ႀကိမ္
က်ဆံုးရျပန္တယ္။
မင္းရဲ႕ ေမ့ေလ်ာ့ေပါ့ဆျခင္းေတြဟာ ႏွစ္ခါလည္း မဟုတ္၊ သံုးခါလည္းမဟုတ္ အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ ျဖစ္ေနပါေရာလားကြယ္။
ဒီလိုပဲ မင္း ရဲလ်ိဳဝွတ္ျခင္းေတြဟာ တစ္ခုလည္းမဟုတ္၊ ႏွစ္ခုလည္းမဟုတ္၊ ငါ လိုက္မမီေအာင္ မ်ားျပားလြန္းတယ္ကြယ္။

မင္းဟာ ကႏၲရလို အမ်ိဳးသမီးပါပဲကြာ။ ငါကလည္း အဲဒီလို အမ်ိဳးသမီးကိုမွာ ဘဝထပ္ေႂကြအံေလာင္းၿပီး အသဲေပၚက္ေအာင္ ခ်စ္ခဲ့မိတယ္။ ငါဟာ မင္း႐ိႈ့တဲ့ မီးေတြနဲ႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေလာင္ခဲ့ရေပါ့ကြယ္။

ဂ်စ္ပစီမေလးေရ.....။

အခုတစ္ေခၚက္ေကာ မင္းကံေကာင္းႏိူင္ဦးမွာလား။ ဒါက ေလာင္းကစားပြဲ တစ္ခုလိုပဲ။
မင္းအတြက္ အႏိူင္အ႐ႈံး ရလဒ္ေတြ တစ္ေန႔ေတာ့ ထြက္ေပၚလာမွာပါ။
မင္းက ငါဟာ ႐ႈံးတယ္၊ ႐ႈံတယ္လို႔ လည္ေခ်ာင္းကြဲေအာင္ အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ အသကုန္ေအာ္ဟစ္ခဲ့ေပမယ့္ အဲဒါေတြက တကယ့္ အ႐ႈံးမဟုတ္ေသးဘူး။

ေဟာ့ အခုၾကည့္စမ္း ၊ မင္းပံုစံက အ႐ူးမတစ္ေယာက္လိုပဲ။ ကႏၲထဲမွာ ေျပးလာႊးေနပံုက မင္းေနာက္ကေန ပူေလာင္ျခင္းေတြ အေတာမသတ္လိုက္တယ္။ ဟုတ္တာေပါ့ ၊ မင္းအတြက္ အရမ္းလိုတယ္ ။ အဲဒီေရကိုမွ မင္းဘာလို႔ ေမ့ေလ်ာ့ထခဲ့ရတာလဲ ေကာင္မေလးရယ္။ မင္းဆီမွာ ႐ွိေနတဲ့ ေက်ာပိုးအိတ္ လွလွ၊ ဖိနပ္အေကာင္းစား၊ အကၤ်ီအသစ္ေတြထက္ကို ေရထည့္တဲ့ ဖန္ပုလင္းေလးက ပိုၿပီး အသံုးဝင္ပါ တယ္ကြယ္။ ဒါကို အခု မင္းသိလိုက္ရခ်ိန္မွာ တန္ဖိုးတစ္ခုဟာ အသက္ပါသာြးခဲ့ပါၿပီ။

ဂ်စ္ပစီမေလးေရ.........။

ဘယ္မွာလဲ မင္းခိုနားခဲ့တဲ့ ေက်ာက္တံုးေလး။
သူ ဘယ္ေပ်ာက္သာြးၿပီလဲ။
ၿပီးေတာ့ မင္းရဲ႕ေျခရာေတြေကာ သဲေပၚမွာ ဘာလို႔မ႐ွိရေတာ့တာလဲ။
ၿပီးခဲ့တဲ့ မီနစ္၂၅ေက်ာ္ေလာက္က ဒီဝန္းက်င္းေလးမွာ သဲမုန္းတိုင္း အငယ္စားေလး တိုက္ခိုက္သာြးတာကိုေတာ့ မင္းသိလိမ့္မယ္ မထင္ဘူးကြယ္။ ေက်ာက္တံုးေတာင္ ႐ွာမေတြ႔တာ မင္းရဲ႕ေရဖန္ပုလင္းကို မင္းဘယ္လိုမ်ား ႐ွာေဖြေတြ႕လိမ့္မလဲ။ ေလာကႀကီးဟာ မ်တ္စိတစ္မွိတ္အတြင္းကို ေျပာင္းလဲေနပါေရာလား။ အခ်ိန္ေတြကို မင္းတန္ဖိုးထားခဲ့ရင္ ေကာင္းမွာပါကြယ္။ မင္းအတြက္ အခ်ိန္ေတြဟာ ေႏွာင္းခဲ့တယ္။ မင္းရဲ႕ မတည္ၿငိမ္တဲ့စိတ္ဟာ မင္းကို ျပန္ျပဳစားသြားခဲ့တယ္။ အခုေတာ့ မင္းဘယ္လိုဆက္လုပ္မလဲ။ မင္း မ်တ္ဝန္းက မ်တ္ရည္ေတြ စီးက်လာခဲ့တယ္။ ပင္လယ္ထဲ အပ္ဆင္း႐ွာတာကမွ မင္းအတြက္ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိူင္ပါေသးတယ္။  ဒီကႏၲထဲက သဲေတြၾကားမွာေတာ့ မင္းကိုယ္မင္းေတာင္ ျပန္႐ွာဖို႔မလြယ္ဘူးဆိုတာ မင္းျမင္တတ္ရင္ အေတာ္ေကာင္းလိမ့္မယ္။

ဂ်စ္ပစီမေလးေရ.........။

မင္းငိုပါ။
ႏွေျမာတမ္းတျခင္းမ်ားစာြနဲ႔ မင္းငိုပါ။
အရင္က က်ခဲ့တဲ့ မင္းမ်တ္ရည္ေတြက အတုေတြပါ။ အခုက်တဲ့ မင္းရဲ႕မ်တ္ရည္ကမွ အစစ္လို႔ေခၚတာပါ။ မင္းဟာ မင္းရဲ႕ ယံုၾကည္မူနဲ႔ ေဝးေနတဲ့ သူမ်ိဳးေပါ့၊

ကဲ...အခု
မင္းအျမတ္ႏိူးဆံုးအရာတစ္ခုကို မင္း ထပ္ၿပီးဆံုး႐ွံုးရၿပီ။ အရင္က မင္းဘဝမွာ ဆံုး ႐ွံုးခဲ့ရမူေတြဟာ အစစ္အမွန္မဟုတ္ပါဘူး။ အခု ဆံုး႐ႈံးရမူဟာ တကယ္အစစ္အမွန္ပါ။ေျပာျပရရင္  မင္းျဖစ္ခ်င္တာေတြ မျဖစ္လာတာဟာ အ႐ႈံးမဟုတ္ပါဘူးကြယ္။ ျဖစ္ခ်င္တာေတြ ျဖစ္လာၿပီးမွ တန္ဖိုးမထားလို႔ ေပ်ာက္ ပ်က္သြားရျခင္းကသာ တကယ္ အ႐ႈံးလို႔ေခၚပါတယ္။ မင္းအတြက္ သင္ခန္းစာေတြ ဒီနားမွာပဲ အၿပီးသတ္သြားတယ္။ မင္းဟာ စာမ်တ္ႏွာကုန္သြားတဲ့ ဗလာစာအုပ္တစ္အုပ္ပဲ ျဖစ္ေတာ့တယ္။
ဂ်စ္ပစီမေလးေရ....
မင္း စိတ္ဓာတ္က်ျခင္းေတြနဲ႔ ခု ေငးငိုင္ေနရျပီလား။ အရင္က မင္းေျပာေတာ့ တစ္ေယာက္တည္းလည္း ေနတတ္ပါတယ္ဆို။ ဘာမွ ျဖစ္မလာတဲ့ဘဝမွာ ျဖစ္သလိုပဲ ျဖတ္သန္းရင္ဆိုင္လိုက္မယ္ဆို။ ေကာင္းေအာင္ေနလည္း ေျပာခံေနရမယ္အတူတူ မေကာင္းေအာင္ပဲ ေနေတာ့မယ္ဆို။ မင္းအတြက္ ညဆိုးေတြဟာ ဒီဘက္ကို ကမ္းကပ္လာခဲ့ေပါ့ကြယ္။ မင္းၾကံဳခဲ့ဖူးတဲ့ ညဆိုးေတြထက္ ဒီညဆိုးေတြက ပိုေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းေနလိမ့္မယ္။ မ်တ္ႏွာဖံုး အထပ္ထပ္ေတြနဲ႔ေပါ့။ မင္းသတိထားေပါ့။

ဂ်စ္ပစီမေလးေရ...

မင္းဟာ မာယာအတုေတြနဲ႔ ငါ့ရင္ဘတ္ေပၚမွာ လာေရာက္ထြန္းလင္းခဲ့သူပါ ။
မင္းကတဲ့ဇာတ္မွာ ငါက မင္းလက္ထဲက ႐ုပ္ေသးေလးပါ။
မင္းခ်ိဳးခ်တဲ့ လက္ေတြအတိုင္း ငါက ခႏၶာေတြ ယိမ္းျပရတယ္။ တီးလံုးေတြက ျပဳစားျခင္းရဲ႕ ဒရမ္သံေတြလိုပါပဲ။
ဆူဆူကို ညံခဲ့တာေလ။
မင္းရဲ႕ အဲဒီလို စိတ္ေတြ ကဆုန္ေပၚက္ေနမူေၾကာင့္ ကႏၲထဲကေန
တိမ္ေတြကို မင္းမဖမ္းမိႏိူင္ခဲ့တာပါကြယ္။
မင္းႏူတ္ဖ်ားက တဖြဖြေတာ့ ေျပာတတ္ပါရဲ႕။
အရမ္းခ်စ္တယ္တဲ့။
ခ်စ္ေလကြယ္။
ခ်စ္တာပဲ ခ်စ္ေပါ့။
ဒါေပမယ့္ မင္းအခ်စ္ေတြက ႀကမ္းတယ္။
ကႏၲထဲက သဲမုန္တိုင္းေတြလို.....။