မွန္တစ္ခ်ပ္ရဲ ့ရာဇ၀င္​

မွန္တစ္ခ်ပ္္ရဲ႕ ရာဇဝင္​(၅)

မွန္တစ္ခ်ပ္္ရဲ႕ ရာဇဝင္​(၅)

(၅)
"ငါ ဘာျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ မင္းသိလား။"
"------------------"
သူ ေခါင္းတစ္ခ်က္ ငံုလိုက္ေသးတယ္။ သူ႔လက္ထဲက ဒုတ္ကိုေတာ့ လႊတ္မခ်ေသးဘူး။
"ငါ့တစ္ကိုယ္လံုး သံသယေတြနဲ႔ ေလာင္ၿမိဳက္ေနတယ္။"
"..............."
ေျပာၿပီး သူ ထိုင္ခ်လိုက္တယ္။ ငါ့မွာေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္ ႐ိုက္ခြဲမွာပါလိမ့္လို႔ေတြးမိၿပီး အသဲတထိတ္ထိတ္နဲ႔။
"ငါ့ေခၚင္းထဲမွာ ဦးေႏွာက္မ႐ွိေတာ့ဘူး။"
"............."
ငါ နားမည္ေပမယ့္ ငါ ေခၚင္းညိွတ္ျပလိုက္ တယ္။ ဒါကို သူ ျမင္ႏိူင္မွာေတာ့မဟုတ္ဘူး။
"ကုန္လြန္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြကို ငါႏွေျမာတယ္။"
"................"
ေျပာၿပီး မတ္တပ္ျပန္ထရပ္တယ္။
"ဒီတုတ္ဟာ....."
ဗုေဒၶါ၊ ငါေတာ့ ဒီတစ္ခါေသၿပီ ထင္ပါရဲ႕။
"အမွတ္တရေတြ ႐ွိတယ္။"
အမ္၊ ဘာလဲဟာ။
"ဒီတုတ္နဲ႔ သူငါ့ေခၚင္းကို ႐ိုက္ခဲ့ဘူးတယ္။"
"........."
ငါေတာ့ ဘယ္လိုမွ နားမလည္ႏိူင္ေတာ့ဘူးရယ္။
"ဒီတုတ္ကို ျမင္တိုင္း ငါရင္နာတယ္။"
"............."
"ဒီေတာ့ ဒီအခန္းထဲမွာ ငါဝွတ္ထားမယ္။"
ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး ကံတရားရဲ႕အစီအစဥ္ေတြ ေျပာင္းသြားပါလိမ့္။ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ၊ ငါ့အတြက္ေတာ့ ဝမ္းသာစရာပဲ။ သူ ငါနဲ႔မ်တ္ႏွာခ်င္းဆိုင္က ေဘစင္ေအာက္က ေခ်ာင္ထဲမွာ တုတ္ကို မျမင္ႏိူင္ေအာင္ ဝွတ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေခါင္းငိုက္စိုက္ၿပီး ျပန္ထြက္သြားတယ္။ ငါ့ကေတာ့တုတ္တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔အတူ အေတြးေပၚင္းမ်ားစြာနဲ႔ က်န္ခဲ့ေတာ့တယ္။
အေတြး-၁
သူ႔ကို လူေတာ္လို႔ ေျပာရမလား။ သူ႔က သူ႔ေဒါသကို သူ ထိန္းႏိူင္ခဲ့တယ္။
အေတြး-၂
သူ႔ကို သူရဲေဘာေၾကာင္တဲ့သူ၊ ကို႔စိတ္ကို႔မႏိူင္တဲ့သူလို႔ ေျပာရမလား။ ဘာမဟုတ္တဲ့ တုတ္တစ္ေခ်ာင္း ကိုေတာ့ ရင္မဆိုင္ရဲဘဲ လာဝွတ္ေနတယ္။

အေတြး-၃
သူကို အခ်စ္ႀကီးတဲ့သူလို႔ ေျပာရမလား။ သူ႔ခ်စ္သူကို သူနာက်င္ေအာင္ မလုပ္ရက္႐ွာဘူး။

အေတြး-၄
သူက ေတာ္ေတာ္အဓိပၸါယ္မဲ့တဲ့လူ။ ကို႔အေပၚ မေကာင္းမွေတာ့ ခပ္ျမန္ျမန္သာ ေမ့ပစ္လိုက္သင့္တယ္။
အေတြး-၅
ငါ့အိပ္မက္က ဘာလို႔အမွန္မျဖစ္လာရတာပါလိမ့္။
The End
Minsetwai