မွန္တစ္ခ်ပ္ရဲ ့ရာဇ၀င္​

ငါ့ျပတင္းေပၚမွာ သစ္ရြက္ေျခာက္ေတြ ေျကြတဲ့ကာလ-(၃)

ငါ့ျပတင္းေပၚမွာ သစ္ရြက္ေျခာက္ေတြ ေျကြတဲ့ကာလ-(၃)

(၃)
သစ္ရြက္ေျခာက္ကေလးရယ္
ငါ့ကို ေပ်ာ္ရႊင္စရာေတြနဲ႔
ခဏခဏမ်ွားေပးစမ္းပါ...။

မင္း ဘဝမွာ မ႐ႈံးခ်င္ဘူးဆို။ ပစ္မွတ္ဟာ ငါ့ရဲ႕ လက္ညိဳးၫႊန္ျပရာပါပဲ။ မင္း တည့္တည့္ပစ္ပါ။ လြဲသာြးရင္ ေတာ့ ငါ့ဆီ မွန္လိမ့္မယ္။
ေတြးၾကည့္စမ္းပါ သစ္ရြက္ေျခာက္ကေလးေရ....။
ၾကယ္ေတြဟာ ငါတို႔ကို စကားထာ ဝွတ္ထားတယ္။ ဘယ္ေနရာမွာ သူတို႔ ဘယ္လိုေႂကြသြားၾက။ မသိရေကာင္းလားဆိုၿပီး ငါ့အရိပ္က ငါ့ကို ေအာ္ဟစ္တဲ့အခါ ငါ့ႏူတ္ခမ္းေတြမွာ မင္းအနမ္းေတြကို အန္ခ်ပါ။ လ်ွာေတြဟာ ေထြးလံုးရစ္ပတ္ သံေယာဇဥ္ဖြဲ႔ေနၾကလိမ့္မယ္။

ဘာမွ ပိုမထူးေတာ့ ဘူးတဲ့လား။ ဟိုမွာ ၾကည့္စမ္း၊ အဲဒါ သက္တန္႔မဟုတ္ဘူးလား။ ျမင္ျမင္ရာမွာ ခေယာင္းဆူးေတြကေတာ့ ႐ွိမွာပဲေလ။ ဘဝလို႔ ကင္ပြန္းတပ္ၿပီးတဲ့ ေနာက္မွေတာ့ ရယ္သြမ္းေသြးလိုက္ၾကရံုေပါ့။ ဒါကပဲ အဓိပၸါယ္႐ွိတာ မွတ္လား။

သစ္ရြက္ေျခာက္ကေလးေရ...
ငါ မလႈပ္ခဲ့ဘူး။ နစ္ျမႇပ္သာြးမွာ စိုးလို႔လည္း မဟုတ္ဘူး။ ဘာဆက္ျဖစ္မလဲဆိုတဲ့ ဇာတ္သိမ္းခန္းထဲမွာ စီးေမ်ာ္ခြင့္ရဖို႔ ငါ အာရံုျပဳဆုေတာင္းေနရင္း ရင္ေမာရျခင္းကို တြယ္တာေနခဲ့မိတာပါ။

တစ္ဘက္ကို မင္းသြားရခက္တဲ့အခါ ငါ့ဘက္ကို ျပန္လွည့္လာခဲ့တာ။ စိတ္မဆိုးပါဘူး သစ္ရြက္ေျခာက္ကေလးေရ...။ အမွန္မ႐ွိတဲ့ဘဝမွာ အမွားေတြ လက္ခံထားရတာ ငါ့ကမ႓ာလို ျဖစ္တည္ေနခဲ့ၿပီပဲေလ ။

မင္း နာမည္ကိုလား
ငါ အက်ယ္ေလာင္ဆံုး ေအာ္ေခၚခဲ့တာေတာင္၊ မင္းမသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ခဲ့ပံုက ငါ့မ်တ္ေစာင္းထိုးသာြးတဲ့ေၾကကြဲျခင္းေတြနဲ႔ သိပ္တူတာပဲေနာ္။ အဲဒီညက ငါေလ မုန္တိုင္းထဲ မွာ နားခဲ့တာ။ အိပ္တန္းေပ်ာက္သာြးတဲ့ ဌက္တစ္ေကာင္လိုမ်ိဳးေပါ့။ ေဟာ့..အခုေတာ့ အာ႐ုဏ္မိုးေသာက္လာခဲ့ၿပီ။ မ်တ္ႏွာၾကက္မွာ ေလေျပေလးေတြ တြဲလဲခိုေနၾကေရာ။ ငါရဲ႕ ျပတင္းေပၚက္ ေဘာင္ေပၚ မွာ သစ္ရြက္ေျခာက္ေတြလည္း မေတြ႔ရေတာ့။  သူ ထြက္ေျပးသာြးခဲ့တာလား ၾကယ္စင္။ မျဖစ္ႏိူင္ဘူး။ ငါရင္ ထဲမွာ သူ အသာပုန္းေနခဲ့တာေနမယ္။
မင္း ဘာေတြ လုပ္ေနမလဲကြယ္။

ေကာ္ဖီမေသာက္ေနသင့္ဘူး။
ဘီယာလည္း မေသာက္သင့္ဘူး။
ေဆးလိပ္လည္း မေသာက္သင့္ဘူး။
ၿပီးေတာ့ လိင္မဆက္ဆံသင့္ဘူး။
ေရမ်ားမ်ားေသာက္ေနဖို႔ပဲ လိုသတဲ့။
ငါေလ ႐ွိသမ်ွ အကုန္ အန္ထုတ္ပစ္လိုက္ ခ်င္ေတာ့တယ္။

မင္းဟာ ညမွာပြင့္တဲ့ ပန္းတစ္ပြင့္လို ငါကို ရယ္သြမ္းေသြးလိုက္ပါေတာ့ကြယ္။
သစ္ရြက္ေျခာက္ကေလးေရ...
ငါရဲ႕ က်ဆံုးျခင္းဟာ မင္းရဲ႕ ေျမဆီလႊာပါပဲ။ ေဟာ့ဒီ အေသြးအသားထဲ အဆိပ္ေတြ ေပ်ာ္ပါးကခုန္ေနတာေတာင္ ငါဟာ မင္းရဲ႕မင္းသားပါပဲ။ ငါမုန္တိုင္းထဲ လာခဲ့ပါေတာ့ကြယ္။ ေမ်ာ္လင့္ရတဲ့ မနက္တို႔မွာ ငါေမာတယ္။ မင္းအသက္႐ႈက်ပ္ေနတဲ့ ညေတြဟာ ငါ အတြက္ အတိတ္ဆိတ္ႏိူင္ဆံုးပဲ။ အဲဒီညေတြထဲမွာ ငါ ခဏခဏ ေသဆံုးလဲက်ခဲ့ရတယ္။