မွန္တစ္ခ်ပ္ရဲ ့ရာဇ၀င္​

မွန္တစ္ခ်ပ္္ရဲ႕ ရာဇဝင္​(၂)

မွန္တစ္ခ်ပ္္ရဲ႕ ရာဇဝင္​(၂)
(၂)
ပတ္ဝန္းက်င္ တစ္ခုလံုးဟာ ေျခာက္ကပ္ပ္နဲ႔ တစ္စျပင္လိုမ်ိဳးပဲ။ က်က္သေရကင္းမဲ့ေနတဲ့ အဆင္အေသြးနဲ႔ ငါဟာ ေကာက္႐ိုးပံုၾကားမွာ အပိုင္းပိုင္း ၊ အျပတ္ျပတ္။ ဇရပ္တစ္ခုေပၚမွာေတာ့ နံပါတ္တုတ္ႀကီးကိုင္လို႔ ငါ့သူငယ္ခ်င္းဟာ ငါ့ကို စိမ္းစိမ္းဝါးဝါးႀကီး စိုက္ၾကည့္ေနတယ္။ ဘုရားေရ သူငါ့ကို ႐ိုက္ခြဲခဲ့တာမ်ားလား။ သူေနာက္မွာ အလြန္လွပတဲ့ အမ်ိဳးသမီးက မေထမဲ့ျမင္အျပံဳးေတြနဲ႔ ရပ္ေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္စလံုး ငါ့႐ွိရာကို ေလ်ွာတ္လာၾကတဲ့။ တကယ္ေတာ့ ငါဟာ ေၾကမြျပန္႔ၾကဲေနၿပီျဖစ္တဲ့ မွန္တစ္ခ်ပ္ပါ။ ငါ့သူငယ္ခ်င္းက ငါ့ကို ေက်ာခြသြားၿပီး မိုးကုတ္စက္ဝိုင္းရဲ႕အဆံုးကို ေငးၾကည့္ေနတယ္။ သူေနာက္က ပါလာတဲ့ပ်ိဳမဒီကေတာ့ ငါ့အနားမွာ ဒူးေထာက္ထိုင္က်လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ျပန္႔ၾကဲေနတဲ့အစိတ္အပိုင္း ေတြထဲက အခြၽန္ထက္ဆံုးအပိုင္းကို သူဆုပ္ကိုင္လိုက္တယ္။ ဘုရားေရ...သူမ ဘာမ်ားလုပ္မလို႔ပါလိမ့္။ ငါ့သူငယ္ခ်င္းဆီကို ငါတစ္ခ်က္လွမ္း ၾကည့္လိုက္တယ္။ သူ႔ေက်ာျပင္ဟာ ေငြေရာင္တဖိတ္ဖိတ္ေတာက္ေနေလေရာ....။
"အား..."
ငါ အသကုန္ၾကံဳးေအာ္ပစ္လိုက္တယ္...။
ငါ......အိပ္မက္က လန္႔ႏိူးလာခဲ့တယ္။ ငါ တုန္တုန္ ရီရီနဲ႔ ေဘးဘီကို အကဲခတ္ၾကည့္တယ္။
ငါ့ရဲ႕​ေၾကာင္စီစီသူငယ္ခ်င္းဟာ
ငါ့နားမွာ႐ွိမေနပါဘူး။ ၾကည့္ရတာ သားေမ့၊ မယားေမ့နဲ႔ စာၾကည့္ခန္းထဲမွာ စာဖတ္ေန ျပန္ၿပီ တူပါရဲ႕။
ငါ့မွာေတာ့ ​ေခြၽးေတြ တဒီးဒီးက်ေနရင္း
သူရဲ႕နားလည္ရခက္တဲ့ စကားေတြကို
ျပန္ၾကားေယာင္ေနမိတယ္​။ သူတစ္ခါ ေျပာဖူးတယ္။
အိပ္မက္​ဆိုတာ မသိစိတ္တဲ့။ ငါ့မသိစိတ္ထဲမွာ ငါဘယ္လို မေကာင္းမူေတြ ျပဳမူေနခဲ့မိၿပီလဲ။ သိပ္လည္း မေသခ်ာလွပါပဲနဲ႔ ငါက မွန္ေျပာင္းဆန္ေနမိေတာ့တယ္။ ေနာက္ဆံုး
ငါေတာ့ ဆုေတာင္းေနလိုက္ေတာ့တယ္။
အိပ္မက္ဟာ အိပ္မက္ပဲျဖစ္ပါေစလို႔......။ အိမ္ေျမႇာင္တစ္ေကာင္ကေတာ့ ငါ့ကို လွမ္းေလွာင္တယ္။
"အိပ္မက္ဟာ၊ အိပ္မက္ျဖစ္ဖို႔အတြက္ အေျခခံျဖစ္ရပ္ေတာ့ လိုေသးသတဲ့။ ပိုးဟပ္တစ္ေကာင္ကေတာ့
အိပ္မက္ဆိုတာ စိတ္ေျခာက္ျခားမူပါကြာတယ္။ စကားေတြၾကား ငါ့ငယ္ဘဝေတာင္ ငါျပန္႐ွာမေတြ႔ေတာ့ဘူးရယ္။