မွန္တစ္ခ်ပ္ရဲ ့ရာဇ၀င္​

မွန္တစ္ခ်ပ္္ရဲ႕ ရာဇဝင္​(၁)

မွန္တစ္ခ်ပ္္ရဲ႕ ရာဇဝင္​(၁)
(၁)​
ငါ့မွာအလြန္တရာမွ ထူးဆန္းတဲ့သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္႐ွိပါတယ္။
အဲဒီ သူငယ္ခ်င္းက နားလည္ရခက္တဲ့စကားေတြကို​ေျပာတယ္။
ၿပီးေတာ့ ထူးဆန္းတဲ့စိတ္ကူးေတြကိုလည္း ခ်ျပတယ္။ သိရခက္တဲ့အလုပ္ေတြကိုလည္း လုပ္ပါတယ္။

သူ႔ ကို ဘယ္သူကမွ နားမလည္ၾကပါဘူး။  ငါကိုယ္တိုင္လည္း နားလည္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနရဆဲပါ။ သူဟာ ပေဟဠိေတြနဲ႔ လူတစ္ေယာက္ပဲျဖစ္တယ္။
သူက တစ္ခါတစ္ေလ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔
မ်တ္ႏွာခ်င္းဆိုင္ၿပီး ​ေျပာတယ္။
သူ႔စိတ္ေတြဟာ သူရဲ႕အိပ္မက္တဲ့။
အိပ္မက္တိုင္းဟာ အိပ္မက္ဆိုးေတြခ်ည္း။ အဲဒီလို ေျပာၿပီး နံရံကို သူ ကုတ္ျခစ္ေနတတ္တယ္။
သူမွာဘာမွမ႐ွိေတာ့ဘူးတဲ့။ ေမ်ာ္လင့္ျခင္းေတြဟာ ခမ္းေျခာက္သြားတဲ့ ကႏၲရထဲက ျမစ္ပဲတဲ့။ သူ႔ကို ဂ႐ုစိုက္တယ္ ဆိုတာကလည္း ကြၽန္ေတာ္ပဲ ႐ွိတာပါတဲ့။

သူက ဆာေလာင္​မြတ္သိတ္ျခင္းေတြကို မုန္းၿပီး နာရီနဲ႔ျပကၡဒိန္ေတြကို အလုပ္႐ႈပ္ေစတဲ့ပစၥည္းလို သတ္မွတ္ၿပီး ေမ့ပစ္ခ်င္ပါတယ္တဲ့။ ၿပီးေတာ့ သူလုပ္ခ်င္ရာသာ လုပ္ခြင့္ရမယ္ဆိုရင္​အနီေရာင္ကို လူေတြမျမင္ေအာင္​ဝွတ္ထားၿပီး​အျပာေရာင္ကို မ်တ္ႏွာမွာ လူးထားခ်င္သတဲ့။

သက္႐ွိေတြ ဘယ္လိုျဖစ္တည္လာတယ္ဆိုတာထက္ သံသယေတြ ဘယ္လိုဟြးမ်ားလာသလဲဆိုတာကို သူ ေျခရာခံခ်င္တယ္တဲ့။  ​ေနာက္​ သူေျပာေသးတာက
အနာဂတ္မွာ ညဆိုတာ လူေတြအတြတ္​အိပ္ခ်ိန္​ မဟုတ္ေတာ့ဘူးတဲ့။ သူ ေျပာသမ်ွ ကြၽန္ေတာ္ တစ္လံုးမွ နားမလည္ခဲ့ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္သိတာက ကြၽန္ေတာ္ေ့႐ွ သူေရာက္လာတိုင္း ဆံပင္ေတြက စုတ္တိစုတ္ဖြားနဲ႔။ အဝတ္အစားက မေသမသပ္ ညစ္ေထးေထးနဲ႔။ အရက္နံကလည္း တစ္ေထာင္းေထာင္းထေနေလေရာ။ ေနာက္ၿပီးရင္ေတာ့ ယိုင္တိယိုင္တိုင္နဲ႔ အခန္းထဲက ျပန္ထြက္သြားတတ္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္မွာေတာ့ သူ႔စကားလံုးေတြနဲ႔ မြန္းၾကပ္ၿပီး အျမဲက်န္ေနခဲ့ရပါေတာ့တယ္။