and july ❅ vsoo ✓

1 ☆ O benim arkadaşım

Super Junior - One More Chance

1. Bölüm : O benim arkadaşım

Yorgun adımlarını zorlukla hızlandırdı genç adam. Hergün okula gelmek fazlasıyla yorucu geliyordu onun için. Genç yaştaydı fakat ölmek üzereymiş gibi hissediyordu. Hepsi sabahın köründe kalkmak ve sınavlarla boğuşmak yüzünden olmalıydı. Belki de alakası yoktu. Taehyung her zaman böyleydi.

Merdivenleri ikişer üçer çıkarken, derse geç kalmak üzere olduğunu umursamıyordu. İkişer üçer çıkmasının tek nedeni her basamağa tek tek basmak uğraştırıcı olmasıydı.

Fazla dikkatsiz ilerliyor olmalıydı ki, yanından geçen bir kıza çarptığını çok sonra fark etmişti.

"Ne yaptığını sanıyorsun?" dedi genç kız, yere düşen kitaplarına bakarken.

"Sana çarptım."

"Yani?" diyerek histerik bir gülüş sergiledi. "Özür bile dilemeyecek misin?"

"Özür dilemeyi sevmem, sonuçta yanlışlıkla oldu. Kasıtlı değildi. Yani dilemeyeceğim."

Taehyung, genç kızın bir şey söylemesini beklemeden yürümeye devam etti. Arkasında şaşkınlık ve kızgınlıkla harmanlanmış duyguları olan bir kız bırakırken. Peki, bu umrunda mıydı? Asla.

Sınıfa girdiğinde derin bir nefes aldı ve Jungkook'un arkasındaki sırasına yöneldi Taehyung. Kesinlikle, Jungkook onu gördüğü andan itibaren kafasını ütülemeye başlayacaktı. Çantasını sırasına rastgele fırlattı.

"Hyung!"

Jungkook'un sesini duyduğunda, Taehyung gülümsedi. Aralarında sadece birkaç ay olmasına rağmen Jungkook, Taehyung'a 'hyung' demekte ısrarcıydı. Ama Taehyung'un gülümsemesi pek uzun sürmemişti, çünkü Jungkook hyungunun sırtına atlamış beraber yere kapaklanmalarına neden olmuştu.

"Jeon Jungkook!" diye kükredi Taehyung, Jungkook'u zar zor üstünden attıktan sonra.

"Üzgünüm, hyung." dedi Jungkook ama söylediklerinin aksine kocaman gülümsüyordu. "Beni taşıyamayacak kadar kassız olduğunu düşünemedim." sonra ellerini hala yerde oturan Taehyung'un kollarına götürmüştü. "Baksana, yumoş yumoş."

"Jungkook. Emin ol, bu kadar üşengeç olmasaydın seni öldürürdüm."

"Bana birini hatırlatıyor bu." dedi Jungkook gülerek.

"Kimi?"

"Abimi."

Taehyung tepki vermemeyi seçerek ayağa kalktı. Jungkook, abisinden sürekli bahsederdi ama Taehyung'un  tanışmak için hiç fırsatı olmamıştı.

"Dersimiz kiminle?" dedi Taehyung bedenini sıraya bırakırken.

"Dersimiz boş."

Jungkook, Taehyung'un sırasına tutunup ayağa kalktığında Taehyung sadece başıyla onaylamıştı. Jungkook sinsice sırıtarak öndeki Yugyeom'a baktı. Taehyung Hyunguyla uğraşma faslı bittikten sonra, sıraya Yugyeom'u koymalıydı.

"Benimle neden arkadaş olduğundan daha çok merak ettiğim bir şey varsa," dedi Taehyung. "Seninle neden arkadaş olduğumdur."

"Sen istesen de beni bırakamazsın ki hyung," diyerek tatlı tatlı gülümsedi Jungkook.

"Jungkook, beni uğraştırma ve kendini camdan at. Olur mu?"

Jungkook gülüp, Yugyeom'un sırasına doğru harekete geçtiğinde Taehyung da geriye yaslandı. Jungkook'un kendisiyle neden arkadaş olduğu hakkında gerçekten bir fikri yoktu. Ama Jungkook, hyungunun kendisini bırakamayacağı konusunda haklıydı. Jungkook, Taehyung'un tek arkadaşıydı. Başta, Taehyung için Jungkook ile takılmak yorucu gelse de, hatta Kook'un baş belası olduğunu düşünse de sonradan ona gerçekten alışmıştı. Fark etmese de o olmadan fazlasıyla eksik olacağını biliyordu.