Rose

7.

Pov Rose

Het is de dag van de bruiloft en de jongens zijn helemaal gestresst. 'Niall, rustig.' Hij zucht. 'Rose, ik waardeer het maar ik kan niet rustig doen, Audrey gaat trouwen met de jongen die ik totaal niet mag.' Ik kijk hem verbaasd aan en ik trek hem mee naar de bank.

'Vertel.' 'Jason was altijd heel slecht voor Audrey, het was haar beste vriend maar hij liet haar vallen toen Audrey met mij had. Hij was al die tijd verliefd op haar en noemde haar dom omdat ze het niet doorhad. Ze is geslagen en hij was depressief geworden. Ze heeft het hem zo snel vergeven.' Ik kijk hem verbaasd aan. 'Wacht, had jij met Audrey?' Hij grinnikt en ik zie de pijn in zijn ogen. 'Kom hier.' Ik omhels hem en ik voel mijn shirt nat worden, gelukkig hangt mijn jurkje nog droog over de stoel.

'Ik hield zoveel van haar, dat is niet te beschrijven. Ik heb het verkloot. Ik heb haar geslagen Rose.' Ik kijk hem verbaasd aan maar schud dan mijn hoofd. 'Je hield van haar en het deed je pijn om haar met iemand anders te zien. Ik sleep je er doorheen vandaag oké?' Hij knikt en ik loop samen met hem naar boven.

'Pap? Wil je mij even helpen?' Ik hoor de deur open en dichtgaan en voel handen op mijn schouders. Hij strikt het lint en hij glimlacht. 'Je ziet er prachtig uit Rose.' 'Jij ook Niall.' 'Zullen we maar gaan?' Ik knik en pak
zijn hand vast waardoor hij glimlacht.

We lopen de trap af en we krijgen applaus van de jongens. 'Rose, je ziet er prachtig uit.' 'Bedankt Harry, jij mag er ook zijn.' Hij grinnikt en ik draai een rondje. 'Jongens we moeten gaan.'

~~~~~

Het is de dag na de bruiloft, we zijn veel eerder weg gegaan omdat Niall het niet aankon. Ik loop naar beneden en zie Niall al aan de keukentafel zitten. 'Hey pap.' 'Hey Rose.' Ik ga naast hem zitten en omhels hem. 'Je hebt het goed gedaan gisteren, ik ben trots op je.' 'Bedankt.'

'Jongens, hebben jullie eigenlijk nog contact met Zayn?' 'Ja, hoezo?' 'Nou, ik wilde mijn kamer dus pimpen met graffiti en ik heb gehoord dat Zayn daar goed in is.' 'Ik bel hem wel even.' Ik knik en Liam loopt weg. Ik zie de jongens zuchten. 'Jongens, als jullie het niet willen, zeg het dan gewoon.' 'Nee, dat is het niet. We hebben hem gewoon niet zo lang gesproken.'

Het is 12 uur en de bel gaat. Ik ren erheen en zie Zayn staan. 'Zayn!' Hij omhelst me en ik glimlach. 'Nou, even de jongens gedag zeggen en dan gaan we beginnen.' Ik knik en loop samen met hem naar de jongens. Als de jongens hem zien omhelzen ze hem gelijk. Ik ren naar boven met Harry en Zayn achter me aan.

~~~~~

'Het is echt prachtig!' Het is inmiddels 5 uur, maar het is het allemaal waard. 'Bedankt Zayn.' Ik omhels hem waardoor hij grinnikt. 'Het was gezellig Rose.' 'Is! Je blijft hier.' Zeg ik dwingend, waardoor hij grinnikt. 'Mogen we Nando's bestellen Niall?' 'Niall wil altijd Nando's.' Ik grinnik en Niall knikt hevig.

'Zayn, heel erg bedankt voor de muur.' 'Geen dank Rose, ik vond het superleuk om te doen.' Harry kijkt naar Zayn met een jaloerse blik in zijn ogen. Wacht, jaloers? Wat? 'Harry, als blikken konden doden was de hele zaal dood geweest, wat is er?' 'Niks.' Ik zucht en laat het voor nu, maar ik weet dat er iets aan de hand is.

'Harry, wat was dat nou net?' 'Ik kon er gewoon niet tegen hoe jij Zayn zo dankbaar was en hoe hij zo met je aan het flirten was.' 'Hij is 29 Harry, als hij mij aanraakt gaat hij de bak in.' Zeg ik grinnikend. 'Alsnog, leeftijd is maar een nummer.' Ik zucht hoorbaar en kijk naar de grond. 'Maar 15 jaar is wel een groot leeftijdsverschil, vind je niet?' Hij knikt en ik omhels hem.

~~~~~

De volgende ochtend word ik wakker en gelijk valt mijn blik op de muur. Als ik de muur zie denk ik ook weer aan het gesprek gister met Harry, hij was hartstikke jaloers. Natuurlijk niet omdat hij verliefd op me is, hij heeft Olivia. Misschien omdat hij me wil beschermen? Ik heb geen idee.

'Hey jongens!' Ik loop de keuken in en zie de jongens allemaal met een frons zitten. 'Wat is er?' Ze zuchten en ik hoest kort. Ik voel me hartstikke ongemakkelijk nu. 'We gaan bijna weer op tour.' Ik zucht, hier gaan we weer. 'Voor 8 maanden.' Ik kijk ze verbaasd, maar vooral gekwetst aan. 'Laat me raden, ik mag niet mee?' 'Het spijt me-' 'Nee, het is oké. Het is jullie werk. Ik blijf wel bij Jenna.' Ik ga zuchtend aan de keukentafel zitten, zij zijn allemaal weer vrolijk, maar mijn gedachte is alleen maar: waarom kan ik niet mee?

'Jongens, hebben jullie nooit verteld dat ik jullie dochter ben? Altijd als jullie naar de stad gaan moet ik doen alsof ik een hysterische fan ben, altijd als we naar de bios gaan, gaat Jenna mee zodat het lijkt alsof ik met een vriendin ben. Ik wil gewoon tijd doorbrengen als familie. Schamen jullie je voor mij?' Ik moet op mijn lip bijten om niet te huilen, maar ik kan het tegenhouden. 'Rose, zo zit het niet. We weten gewoon niet hoe we het moeten vertellen.' Zegt Liam, waardoor ik hem blij aankijk. 'Nou, de perfecte manier is om mij mee te laten gaan op tour.'

~~~~~

'Hey Rose!' Ik ren op Jenna af en omhels haar. 'Waar is de rest?' Jenna haalt haar schouders op, maar ik heb zo'n vermoeden dat ik weet waar ze zijn. Ik trek haar mee en al snel staan we in het rokershoekje, waar ze inderdaad staan. 'Hey Mikey! Hey Mike!' Ik omhels ze en kijk verbaasd naar de jongen naast Mike. 'Wat doe jij hier?' Ik kijk verbaasd naar de jongens. 'Rose. Het spijt ons maar we kunnen hem niet laten vallen.' Zelfs Jenna kijkt verbaasd, alsof ze ook pas net achter komt. 'Ik hoef jullie even niet te spreken, doei jongens.'

'Rose!' Ik kijk om en zie Justin op me af rennen. 'Justin, dat mijn vrienden je vergeven betekent niet dat ik dat doe.' Hij zucht en neemt plaats naast me, terwijl Jenna daar zou zitten. 'Rose, het spijt me.' Ik rol met mijn ogen. 'Wil je weggaan Justin?' Hij pakt me ruw bij mijn pols vast, waardoor de tranen in mijn ogen springen. 'Laat me los.' Piep ik. 'Nee, ik blijf hier zitten.' Ik ruk me uit zijn greep en kijk hem boos aan. 'Ga. Nu.' 'Nee.' 'Nu!' Hij pakt me nog een keer ruw vast en trekt me omhoog, met mij nog steeds vast rent hij naar buiten.

'Justin, je doet me pijn.' Piep ik nogmaals. 'Maakt me niet uit, ik doe wat ik wil.' Ik schreeuw het uit als hij mijn pols met een ruk omdraait. 'Justin.' Zeg ik nu wat harder. 'Justin als je wil dat mijn vaders zich zorgen gaan maken, moet je me nu in elkaar slaan.' Hij kijkt me boos aan. 'Wil je dat?' 'Tuurlijk ni-!' Voordat ik mijn zin kan afmaken ligt hij boven me op en ik voel zijn vuisten op mijn gezicht. 'Justin stop.' Hij grinnikt en staat op, maar voordat ik kan opstaan krijg ik een trap tegen mijn slaap en wordt alles zwart.

Pov Justin

Ik geef haar een trap tegen de slaap aan en ze valt weg, waardoor ik de kans heb om haar nog meer te trappen en te pijnigen. 'Hey! Stop daarmee!' Ik kijk om en zie Micheal, Mike, Madison en Jenna staan. Ze komen op me afrennen en kijken verbaasd naar Rose, daarna nijdig naar mij. Madison en Jenna lopen bellend weg. Nu blijf ik dus alleen over met de jongens. 'Waar slaat dit op man!' Mike tilt haar op en ik blijf verslagen staan, wat heb ik zojuist gedaan...