Rose

31.

Pov Rose

Het is avond en ik lig in mijn slaapcabine maar ik kan niet slapen. Het lukt gewoon niet. Ik heb gewoon een naar gevoel over iets maar ik weet niet wat. Ik heb het gevoel dat ik binnenkort moet kiezen tussen iets? Tussen iemand? Heel apart. Ik besluit om naar de 'woonkamer' te hinken en Ashton zit daar ook doelloos voor zich uit te staren. 'Kan je ook niet slapen?' Vraag ik zachtjes. Hij kijkt op en een glimlach ontstaat op zijn gezicht. 'Nee, ik heb een naar gevoel in mijn onderbuik. Ik wil je wat vertellen.' Ik heb al zo'n gevoel waar dit heen gaat, ik wil het niet weten. 'Je kan het me vertellen Ash.' Ik ga dichter tegen hem aan liggen en voel mezelf warm worden. 'Ik, ik ben verliefd op iemand. En diegene heeft al een vriendje. Een vriendje die veel van haar houd en alles voor haar wil doen, hetzelfde geld andersom.' 'Zeg nou maar gewoon wie het is.' 'Jij, Rose. Ik ben verliefd op jou.' 'Wat?' 'Ik ben verliefd op jou!' 'Ashton, serieus?' 'Ja, ik weet het, het was dom om te zeggen.' Stamelt hij. 'Nee Ashton, dat was het niet. Nu hoef je niet te doen alsof, heb je geen geheim verlangen naar me. Ik heb ook gevoelens voor jou, maar niet op die manier. Je bent als een broer voor me en ik ga erop letten als ik bij jou in de buurt ben oké?' 'Bedankt Rose, het lucht wel op om te vertellen.' Ik omhels hem en het voelt vertrouwd, ik vertrouw hem. Maar ik zit nog steeds in mijn achterhoofd met de woorden van Luke. Zou hij echt zo denken?

'Rose, kan ik je even spreken?' Ik knik en Luke trekt me mee naar de badkamer. 'Waar wil je over praten?' 'Die avond toen ik tegen jou schreeuwde, ik kan het me nog herinneren en het spijt me.' 'Dus je herinnert elk ding wat je hebt gedaan en gezegd en je hebt er geen moment spijt gehad? Ik kan het niet van je gezicht aflezen Luke! Verdomme! Ashton heeft net zijn gevoelens voor mij bekend en het is nou niet bepaald makkelijk voor hem om te horen dat ik samen met hem heb geneukt volgens jou! Hij heeft verdomme gevoelens voor me Luke!' Schreeuw ik verslagen. Ik laat me huilend tegen de deur aanzakken en zie de woede in zijn ogen. 'Hij heeft gevoelens voor je?' 'Ja! Of geloof je me niet?' 'Ik ga het vragen.' Hij loopt naar Ashton en ik hoor later geschreeuw. Hij komt de badkamer weer binnen en hij is nog bozer dan net. 'Ashton weet van niks! Je lult dit gewoon! Je hebt gewoon gevoelens voor hem!' Schreeuwt hij boos. 'Nee, Luke ik hou alleen van jou.' 'Goede leugen Rose!' Ik kruip bang ineen en begin te schokken met mijn schouders. En daar gaan we weer, het hyperventileren begint. 'Rose je kan nu zielig gaan doen maar geef toe je voelt niks voor me! Niks!' Schreeuwt hij. 'L-Luke.' Piep ik. 'Stik erin!'

Ik krijg het hyperventileren niet meer onder controle en even later zie ik zwarte vlekken voor mijn ogen. 'Rose, luister naar mijn ademhaling.' Het is Michael. 'H-het lukt me niet.' Piep ik. 'Rustig ademhalen, het lukt je wel.' Ik begin langzaam te ademen maar al snel veranderd het weer in een haastige ademhaling. 'Ik- ik ga flauwvallen.' Stamel ik. 'Jongens help hier even!' Schreeuwt hij. 'H-haal Luke.' 'Hij is er niet, hij is naar het centrum gelopen.' 'A-Ashton.' Piep ik. 'ASHTON!' Schreeuwt hij. Even later schiet de deur open en ik voel 2 armen om me heen. 'Luister naar mijn ademhaling.' 'A-Ash.' Verder kom ik niet want de zwarte vlekken nemen het over en val ik flauw.

~~~~~~

'Ze wordt wakker jongens!' Ik open mijn ogen en zie Luke niet, gelijk gaat mijn ademhaling weer sneller. 'Rose, rustig.' 'HAAL LUKE VERDOMME!' Schreeuwt Michael. Het klinkt raar maar Luke is de enige die me rustig kan maken op dit moment. Dan laat hij zien dat hij echt van me houdt. 'Luke kan niet komen.' Zegt Calum voorzichtig. 'P-papa. Haal papa.' Zeg ik piepend. 'Die zijn aan het oefenen voor het concert, je moet het met ons doen.' Ik probeer mijn adem onder controle te krijgen en het gaat heel lastig. Ik voel dat ik opgetild word en even later lig ik op een zacht iets. 'Rose alsjeblieft.' Smeekt Ashton. Hij legt mijn hoofd op zijn borst en eindelijk kalmeert mijn ademhaling een beetje. 'Goed zo, het gaat goed.' Als hij mijn hoofd weer op een kussen legt raak ik weer in paniek. Gelukkig ziet hij het en legt hij me snel weer op zijn borst. 'S-sorry.' Piep ik nog snel na. 'Het is niet jouw schuld.'

We zitten televisie te kijken en ik krijg de schok van mijn leven. Luke is zoenend gespot met een meisje. Ik hinkel naar de slaapcabines en laat me verslagen op bed vallen. 'Hij heeft gewoon gezoend met een ander. Ik geloof het niet! Sowieso is dit nep. Dit moet wel nep zijn.' Snik ik. Ashton komt binnen en ik klop naast me op het bed. Even later lig ik met mijn hoofd op zijn borst en draait hij rondjes op mijn rug met zijn hand. 'Hij is het niet waard Rose, als hij zo wil doen moet hij het zelf weten.' 'Waarom heb je gelogen over je gevoelens voor mij?' Vraag ik zacht. 'Heb ik niet.' Ik kijk hem verbaasd aan, Luke wilde hem gewoon niet geloven. 'Ik heb eerlijk vertelt over mijn gevoelens.' Zegt hij zacht. 'Ik hou van je Ash.' 'Ik ook van jou Rose.'

'Waar is ze?' Ik kruip dichter tegen Ashton aan, ik hoef Luke niet te zien. 'Ze ligt in de slaapcabines, je hebt haar gebroken Luke.' Zegt Calum. Ik hoor voetstappen deze richting inkomen en even later gaat het gordijntje open. 'Rose het spijt me.' 'Bedacht dat even eerder voordat je mijn hart brak Luke.' Snik ik.
Hij zucht en gaat op de rand van het bed zitten.
'Die foto is niet van vandaag, die is een paar jaar geleden al genomen. Maar het klopt, ik heb met iemand anders gezoend.' Zegt hij zacht. 'Wat?! Dus je hebt wel met iemand anders gezoend?' 'Ja, het spijt me. Ik was boos en ik kan gewoon nog steeds niet geloven dat Ashton gevoelens voor je heeft. Ik was boos en reageerde het op jou af.' Zucht hij. 'Ik had je alleen liever terug gehad toen ze hier lag te hyperventileren Luke! We belde je in paniek op en zij lag hier te hyperventileren, is vervolgens flauwgevallen en toen ze wakker werd kregen ik haar nog maar net rustig, omdat ze opnieuw begon te hyperventileren. Ze was zo in paniek en toen ze de foto zag werd het er niet beter op.' Roept Ashton. 'Ik weet het, maar ik zat in de kroeg.' Hij hikt, hij is nog steeds dronken. 'Je meent er niks van! Je bent hartstikke dronken!' Roept Ashton verontwaardigd. Hij knikt en gaat in bed liggen. Even later rent hij langs ons heen en komt terug met kots aan zijn mond. 'Maak je mond even schoon.' Hij loopt weer terug en komt later weer voorbij met een schone mond. 'Hij meent er niks van.' Stamel ik en begin weer te snikken. 'Ik heb jullie nodig Ash.' 'Ik weet het, morgen is hij dit alweer vergeten en kan hij alleen de ruzie herinneren.'