Pov Harry
Als Rose aan het inpakken is bekijk ik haar telefoon en ga gelijk naar de zoekgeschiedenis. Het meeste gaat over weeshuizen. 'Rose?!' 'Ja Harry?' Ik kan er nog steeds niet aan wennen dat ze mij zo noemt, maar ik zal er aan moeten wennen. 'Waarom heb je op je telefoon gezocht naar weeshuizen in Londen?' 'Aangezien jullie mij haten en ik alleen maar voor problemen zorg.'
'Ga je mee?' Ik pak Rose haar hand en we lopen samen met de anderen naar de auto. Ik baal er echt van dat ze naar huis wil, maar het is haar keus en ze haat ons al genoeg. 'Jongens, ik bel jullie gelijk als er iets is oké?' 'Is goed Rose.'
'Jongens, mijn vliegtuig vertrekt bijna.' Ik bijt op mijn lip voor de tranen maar ze komen maar niet. 'Doei Rose. We gaan je missen.' Ze zucht en omhelst ons. 'Ik ga jullie ook missen.' Zucht ze.
Pov Rose
'Ik ga jullie ook missen.' Als kiespijn. Ik stap mijn vliegtuig in en ga comfortabel zitten. 'Omw home.' Ik verstuur de snap en krijg gelijk allemaal berichten terug. De belangrijkste is van Mike: zie je over een paar uurtjes xx ik glimlach en stop mijn telefoon weg. Gelukkig zit ik alleen, want ik word nu wel herkend. Eindelijk hebben de jongens het bekend gemaakt. Na 6 jaar.
~~~~~
'Hallo Londen!' Ik stap het vliegtuig uit en loop gelijk naar een taxi, totdat ik zie dat Mike en Micheal er staan. 'Mikey! Micheal!' Ik ren in hun armen. 'Ik heb jullie gemist.' Snik ik. 'Ik jou ook Rose, was het leuk? Totdat de laatste dag dan.' 'Eerst was het super gezellig inderdaad. Maar ik moest wel terug.' 'Je kan bij een van ons blijven slapen.' 'Nee dat hoeft niet, ik pak al mijn spullen en meld me aan bij een weeshuis.' 'Wacht wat? Rose denk hier over na.' Heb ik al gedaan jongens, te veel..
~~~~~
'Dit is je kamer, je slaapt met 2 anderen op een kamer.' 'Bedankt mevrouw.' 'Rose, veel plezier hier. Je weet de regels!' Ik knik en stap mijn kamer binnen, waar 2 meisjes zitten te wachten. 'Hey! Ik ben Daisy en dit is Maya.' 'Hoi! Ik ben Rose.' 'Omg. Rose Styles?' 'Ja. Hoezo?' 'Waarom zit je nu hier? Je had waarschijnlijk een perfect leven!' 'Mijn leven was verre van perfect.'
Na het hele verhaal uitgelegd te hebben kijken Daisy en Maya me apart aan. 'Meid, kom hier.' Ze omhelzen me en ik glimlach. 'Bedankt, waar kan ik slapen?' Ze wijzen naar een groot bed en al snel plof ik mijn koffer erop. Laten we hopen dat de jongens spijt hebben en me verdomme gewoon adopteren.
Pov Liam
Het is de dag nadat Rose is weggegaan en we hebben te horen gekregen dat ze in een weeshuis zit in Londen. 'Verdomme! We zijn haar kwijt! We zijn haar verdomme kwijt! Het is de bekende Rose, als iemand haar ziet wordt ze in een wenk geadopteerd! Hebben jullie door wat jullie hebben aangericht?! Dit is jullie schuld! Verdomme jullie schuld! Ik ga erheen!' Ik pleur wat spullen in mijn koffer en bel Paul. Ik ga naar haar toe en neem haar mee naar huis.
~~~~~
'Hoi, ja ik wil graag iemand adopteren.' 'Komt u maar mee, bepaalde leeftijdscategorie?' '14-16 jaar.' Ik kijk tussen de rij en zie gelukkig Rose staan, maar zal ik haar wel adopteren? Ze is gebroken en dat kan je zien. 'Wie wordt het?' 'Mag ik even bellen met iemand?'
'Jongens moeten we dit wel doen?' 'Nee adopteer gewoon iemand anders, ze ziet dan wel in wat ze heeft gedaan.' Ik hang op maar twijfel nog steeds. 'Ik adopteer Rose.' 'Welke Rose?' 'Rose Hamilton.' Ik slik en kijk naar Rose, die juichend iemand anders omhelst. Haat ze ons zo erg? 'Ik wil niet. Adopteer iemand anders.' Het meisje Rose loopt weg, het was het meisje uit Rose haar omhelzing.
Pov Rose
'Omg Rose je bent geadopteerd door One Direction! Besef! Ze zijn geweldig Rose.' 'Rose, ik kan zien dat je weer bij ze wil zijn. Ga maar.' Ik schud mijn hoofd. 'Ik wil niet. Adopteer iemand anders.' Ik kijk Rose stug aan, maar daarna Liam die met pijn in zijn ogen mij aanstaart. 'Niemand is geadopteerd vandaag, ga terug naar jullie kamers.'
'Rose, wil je wel eens terug?' 'Aan de ene kant wel, aan de andere kant niet.'
'Snap ik, zullen we naar de kunstruimte gaan?' Ik knik en we lopen met zijn drieën naar de kunstruimte. 'Iedereen hier heeft een pasje die je kunt gebruiken voor de drie activiteiten; kunst, sport en muziek.' Ik knik en pak mijn pasje.'Hey Daisy en Maya.' 'Hoi Harry.' Ik bijt op mijn lip en schud de jonge man zijn hand. 'Rose.' 'Hey Rose! Pak maar een doek en schilder wat er in je opkomt.' Ik knik en pak een doek. Gelijk denk ik aan de tijd met Zayn, hoe we samen mijn muur hebben geverfd. Ik mis mijn kamer, ik mis de jongens. Verdomme hoe kon ik zo dom zijn. Ik schud de gedachte van mij af en begin te verven.
'Wow Rose dit is zo mooi!' Ik kijk aandachtig naar het doek, waar graffiti op is geverfd. 'Zit er nog een gedachte achter?' Harry legt een hand op mijn schouder. 'Klinkt allemaal heel zoetsappig maar ja, op het oog lijkt het alsof mijn leven een groot feest is, maar als je mij echt kent weet je dat het niet zo is.'
JE LEEST
Rose
FanfictionHet is 4 jaar later, Rose is nu 14 en zit op de middelbare, waar niet alles zonder slag of stoot verloopt. Wat gebeurd er als ze in een wereld word getrokken van drank, drugs en geweld? Maar vooral; wat als je vaders altijd weg zijn en jij niet mee...