Rose

32.

Pov Rose

Het is ochtend en ik lig nog steeds samen met Ashton. Ik was gisteravond weer aan het hyperventileren, maar Ashton kalmeerde me. Ik heb Luke nodig. Luke is al wakker, maar de rest slaapt nog. Met tegenzin hinkel ik naar de 'woonkamer' en inderdaad zit Luke daar televisie te kijken. Hij kijkt op en glimlacht. 'Hey.' Zegt hij zacht. 'Hey babe.' Ik plof op de bank en ga tegen hem aan liggen. 'Hoe zit het nu tussen ons?' Vraag ik zacht. 'Geen idee, ik was dronken gisteren maar die ruzie herinner ik me wel. Het spijt me echt. Ik was gewoon bang dat ik je zou verliezen.' 'Ik snap het wel, maar we moeten niet te klef doen bij hem in de buurt.' Zeg ik. 'Inderdaad. Het zal hem breken, maar zijn we oké nu?' 'Ja.' Ik geef hem een kus en al snel gaat die over in een tongzoen. 'Ik hou van je.' Zegt hij. 'Ik ook van jou.'

Ashton komt ook de kamer binnenlopen en glimlacht. 'Het is weer goed tussen jullie?' 'Ja.' 'Mooi, ik kan mijn zus niet verdrietig zien.' Zegt hij glimlachend. Michael komt ook slaperig de kamer binnen en glimlacht als hij ons ziet. 'Gaan we vandaag naar de tattooshop zusje?' Ik knik en hij geeft me een high-five. 'Waar zijn de anderen?' 'Calum slaapt nog, je vaders liggen in de andere bus.' Ik knik en kijk verschrikt naar mijn armen. 'Fuck, de tatoeerder gaat dit ook zien.' Zeg ik wijzend naar de littekens. 'We kunnen het ook niet doen.' 'Nee, ik wil het. We doen het.' 'Mooi, zullen we er zo heenrijden dan? Daarna moeten we ook gelijk naar Dublin.' 'Wat een onlogische volgorde.' 'Tja.'

~~~~~~

'Klaar voor?' Ik knik en de man begint met tatoeëren terwijl Michael in de andere stoel zit. 'Doet het pijn?' 'Het valt mee.' De man zucht opgelucht en gaat voorzichtig verder. 'Waarom laten jullie deze tattoo zetten? Zijn jullie een stel, broer en zus?' Vraagt de man. 'We zijn niks van elkaar, maar hij voelt als een broer voor me. Hij kwam met het idee en het leek me eigenlijk wel vet.' 'Dat is speciaal, normaal zetten beste vrienden bijna nooit een tattoo samen.' 'Nee, maar wij wel.' Zeg ik grinnikend, waardoor de man lacht.

Na een uur in die oncomfortabele stoel te zitten is de tattoo klaar. De man heeft een doek over de spiegel gehangen en geen doorzichtige, maar zwarte folie erom heen gedaan, puur om ons te pesten. 'Oké, ik haal de folie eerst eraf, niet kijken.' Ik knik en Michael en ik doen beide de handen voor elkaars ogen. 'Jullie mogen kijken.' Ik sla Michael zijn hand weg en tranen springen in mijn ogen. 'Het is prachtig.' Zegt Michael. De ene hand is een grote, groffe typische mannenhand en de andere is een kleine, vrouwelijke hand. 'Heel erg bedankt.' 'Geen dank.' Zegt hij vrolijk. Ik omhels Michael die ook tranen in zijn ogen heeft. 'Nu zitten we aan elkaar vast.' Zegt hij lachend. 'Ik kan altijd zeggen dat het de hand is van Luke.' Hij grinnikt en samen lopen, nou ja lopen, Michael tilt me op en lopen we de shop weer uit, waar de jongens staan te wachten met de tourbus.

'Je favoriete koppel is hier!' Schreeuwt Michael. 'Wat hebben jullie gedaan?' Vraagt Liam nieuwsgierig. 'We zijn naar het gemeentehuis geweest en zijn daar getrouwd, duh.' Zegt hij. Gelukkig kan Luke erom lachen, Michael heeft met Luke afgesproken dat hij daar gewoon grapjes over mag maken. 'Nu de echte reden?' 'Dat was de echte reden.' Zeg ik serieus. Ik laat de jongens een goedkope ring zien, die ik net snel heb gekocht. 'Serieus?' Ik knik. 'En we hebben de tatoeage gezet.' Ik laat samen met Michael de tatoeage zien en de jongens raken hem voorzichtig aan. 'Het is echt mooi, wow.' 'Bedankt.' 'Deed het pijn?' Vraagt Harry bezorgd. 'Beetje.' 'Mooi, ik wil niet dat je te veel pijn lijdt.'

Het is een uur later en we zijn onderweg naar Dublin. Niall is helemaal enthousiast, dat is zo leuk om te zien. De jongens geloven nog steeds dat Michael en ik zijn getrouwd, wat best grappig is. 'Jongens mogen we zo langs de Subway? Ik heb honger.' Klaag ik. De jongens knikken, het is namelijk 1 uur in de middag en iedereen krijgt wel een beetje honger. Ik zet de televisie aan op zo'n roddelblad zender en gelijk doemt er een foto op dat ik  het gemeentehuis uitkom met Michael, terwijl ze inzoomen op de ring. 'Mikey! Iedereen gelooft dat we getrouwd zijn.' Lach ik. Hij komt binnenrennen en kijkt nieuwsgierig naar de televisie, waarna hij ook dubbel ligt. 'Dat ze dit geloven.' grinnikt Luke. 'Tja.' Michael pakt mijn hand en gaat op één knie zitten. 'Rose, wil je met mij trouwen?' Vraagt hij lachend. 'Ja, ja ik wil.' Ik omhels hem en al snel barsten we in lachen uit. Ook de anderen komen niet meer bij en ik geef Michael een kus op zijn wang, waardoor hij begint te blozen. Super schattig.

'NIALL MICHAEL IK PAK EVEN WAT ETEN!' Schreeuw ik door de hele bus. Niall komt de badkamer uitrennen en gaat al op de bank zitten. Ik pak 3 plakjes cake en geef er 1 aan Niall en 1 aan Michael. 'Ik vind deze eed wel leuk.' Zeg ik met volle mond. Michael begint te lachen wat hij beter niet had kunnen doen want de cake-kruimels vliegen overal heen. 'Michael!' Grinnikt Niall. Hij houdt beschermd zijn handen in de lucht en ik ga wat dichter tegen Calum aanliggen. 'Lig je lekker?' Ik knik en zet Atypical op. 'Is dit ook weer zo'n serie die je gaat volgen met Michael?' Ik knik en kijk naar Michael die glimlacht. Luke slaapt, hij was doodop. Het is 3 uur in de middag maar zijn ritme is gewoon verkloot door de tijdsverschillen. 'Ik heb honger.' Jammer ik. 'Je hebt net een broodje gehad.' Grinnikt Harry. 'Ja, maar alsnog heb ik honger.' 'That's my wife.' Probeert Michael serieus te zeggen, maar al snel barsten we allebei in lachen uit. 'Serieus Mikey?' Hij knikt en ik schud lachend mijn hoofd. Ik houd van deze gekken, maar de grootste gek ligt in bed.