Love Moves

Kabanata 35

Kabanata 35

Fight

Inihatid niya nga ako pauwi sa aking condo, Bryan seems so speechless, kahit ako ay wala na ding masabi. But seeing him relax while driving ay parang magaan na ang dibdib ko. Telling him how I feel kanina ay gumaan talaga ang pakiramdam ko. Now I know, my two months without him makes me feel incomplete. Iyon ang naramdaman ko noon, which I feel strange na parang may kulang talaga and now having him beside me makes me feel complete.

Ang puso ko man ay ayaw kumalma because on every passing time that we are together, my heart pound so hard but I like it anyway. Dahil nakaramdam ako muli ng kasiyahan, naramdaman ko muli ang pagkabuhay. I feel excited, ramdam ko ang pagtitig sa akin ni Bryan na para bang hindi talaga siya makapaniwala.

Kanina sa opisina nito ay pilit kong pinapaamin ang tungkol sa kaso, ngunit wala talaga itong impormasyong ibinigay sa akin. He just keep on saying na okay na ang lahat at huwag na akong mag-alala pa.

Nang marating na namin ang parking lot, lakas loob akong humarap na dito, I just want to invite him inside maybe offer him a drinks. I wanted to initiate a conversation at ng magkaharap na nga kami ay ngumiti ako dito. Damn, pakiramdam ko ay uminit ata ng husto ang aking pisngi.

"Ahm, you want drinks? Or something?" tanong ko na.

"Hmm, your inviting me inside your condo? Last time I check you push me away." Salita nito na mahihimigan mo ng tampo.

Kagat labi akong napabuntunghininga, his making me feel awkward, salita ko sa aking sarili. "I will never push you away anymore." Sagot kong nahihiya dito.

His eyes twinkle a bit upon I say my word, he lick his lips sabay kagat sa pang-ibabang labi nito. Napalunok ako sa kaniyang ginawa, I found him hot kita ko ang pagpula ng labi nito.

"So your saying no matter what happen, you will stay by my side?" tanong niya pa ulit, now his voice become husky. I just feel hot inside his car hindi ko alam kung patay na ba ang aircon nito o ano. I cleared my throat and I nod at him slowly while not breaking our eye contact.

Pakiramdam ko ay natuyo ata ang lalamunan ko at tango na lamang ang naging sagot ko sa tanong nito. I'm feeling tense right now, sa titig niya, sa boses niya basta hindi ko na masabi kung saan.

"I want to hear your answer baby?" Bryan said while looking at me intently, na para bang ang pagtango ko ay kulang pa dito.

"Yes Bryan, no matter what happen I will stay by your side." There nasabi ko din. Pero ang kabang lumukob na sa akin ay hindi ko na mawari, ang puso ko ay sobra ng bilis ang tibok nito pero deep inside ay nangingiti ako sa pinaguusapan namin. Damn, I feel so weird but feels so good at the same time.

Kita ko ang pagngiti nito na para bang kontento na sa naging sagot ko. Natapos ang gabi namin na maayos. Our conversation went well, hanggang sa aking condo ay marami kaming napag-usapan. Nakuwento ko dito ang pinagkaabalahan ko for two months, his happy na tapos na din ang OJT ko. He said his so proud of me dahil ang pangarap kung makapagtapos ay mangyayari na nga.

I just feel so happy, this is what life I needed. Nakahiga na ako sa aking kama pero ramdam ko pa din ang kasiyahan sa akin. Maybe ganoon ata talaga ang epekto sa akin ni Bryan, noon pa man ganito na ako dito ayaw ko lang aminin sa aking sarili. Tunog ng aking cellphone ang nagpabalik sa aking huwisyo, when I check kung sino ang nagmessage ay mas lalo na akong hindi makahinga. My system is just panicking.

Bryan:

I'm home, goodnight Jess. See you tomorrow.

Halos maglulundag na ako sa aking kama, his message tonight gives me chills. Damn, I hug my pillow so tight at ang ngiti ko ay hindi na mawala. I inhale and exhale to calm myself, I hope hindi na ito matapos. I hurriedly message him back habang ramdam ko pa din ang kaba sa aking puso.