Trapped (A Ricci Rivero Fan fiction)

Kabanata 10

Athena's Point Of View

Nandito ako ngayon kwarto ko, i have no plans for this day siguro hindi muna ako aalis ngayon.

Di rin kaya ng katawan ko na mamasyal dahil na rin masama ang aking pakiramdam.

I don't know kung ano ang dapat kong gagawin for this day. To be honest, kanina pa ako nabobored dito.

Kanina ko pa gustong mamasyal baka mabinat lang ako at mahimatay sa daan and i really hate that.

So, i decided na mag-movie marathon using my laptop. Tutal may mga movies naman akong dinowload dito.

I decided to watch "The notebook" sa totoo. Napanood ko na to how many times.

Even though ang tagal na nito. Pero yung impact niya sa mga viewers grabe!

Habang nasa kalagitnaan ako ng movie na aking pinapanood ay hindi ko naman maiwasan na maluha.

I'm crying because tagos na tagos ang bawat linya sa puso ko.

"I wrote you 365 letters. I wrote you every day for a year. It wasn't over... it still isn't over."

It wasn't over.

"You can't live your life for other people. You've got to do what's right for you, even if it hurts some people you love." ayon sa isang karakter mula sa movie na pinapanood ko.

Am i still doing the right thing for my own self?

Napatigil naman ako sa pagiisip ng kung ano ano nang may nag-dodorbell sa labas ng aming bahay.

Dali dali naman akong bumaba mula sa aking kwarto. When i opened the gate. I saw Rasheed standing in front of our gate holding some snacks.

" what brings you here? " bungad ko naman sa kanya.

Bahagya namang tumaas ang isang kilay nito. Aba nagtataray ka na ngayon ah?

" papasukin mo muna kaya ako? Di mo ba nakikita na nabibigatan na ako sa mga binitbit ko? " tugon niya na naging dahilan ng aking pag-irap.

" sino ba nagsabi sa'yo na magdala ka ng sandamakmak na pagkain? "

" well, you're sick right? "

How did he know?

Napatango na lamang ako at pinapasok siya sa loob ng aming bahay. Inilapag niya sa coffee table sa aming sala ang mga pagkain na dala niya.

" i know you athena, nagtataka ka kung bakit ko alam " wika naman ng binata.

" paano mo naman kasi nalaman? Eh ni isa sa mga kilala ko wala akong pinagsabihan "

" well, ramdam ko lang na you need something to eat. " tugon ni rasheed

" paano mo naman nalaman na may sakit ako? " nakataas-kilay na tanong ko sa kanya.

" you look so pale, Miss Go. It looks like any time today mahihimatay ka " i can see sa mga mata niya ang pag-aalala.

" wala ka bang class ngayon? " so, I changed the topic.

" wala. " maikling sagot ng binata sa katanugan na iginawad ko sa kanya.

Bigla namang nabalot ng katahimikan ang aming sala.

Here we go again. I hate this talaga.

" what do you want to do? Movie marathon tayo? " wika ko para mawala ang awkwardness na nagsisimulang mamuo sa amin.

" sure sure. " nakangiting tugon niya sa akin

Inihanda ko naman ang aming tv. Dahil isasakska nalang kasi yung flashdrive sa mismong tv para makapanood kami ng movies.